The Steams @ Crust 25.11.2018

Το “Wild Ferment” είναι το άλμπουμ που αισθάνθηκα να ανταμείβομαι για το ψάξιμο που ρίχνω για καλή μουσική. Το πιο ενδιαφέρον άλμπουμ του 2018 στο χώρο του heavy psych rock, του “μιλάω” στην κυριολεξία από τις αρχές του Σεπτέμβρη, βάζοντας του τις φωνές όποτε μου έρχεται η ανάγκη να το ακούσω άλλη μια φορά (“Δεν θα με κάνεις εσύ ότι θες” και τέτοια…). Η συνθετική ποιότητα του ντεμπούτου των The Steams, συνοδεύεται και από πολύ καλές ζωντανές εμφανίσεις, όπως και το έζησα απροετοίμαστος στις 14.9.2018 στο s.i.x. dogs. Ξεσηκωτικοί, αληθινοί, με άριστο ήχο, ηλεκτρικός οργασμός πραγματικά!  

Το φινάλε της πρώτης τους περιοδείας (Ιωάννινα, Σέρρες, Θεσσαλονίκη, Λάρισα, Πάτρα) θα λάμβανε χώρα στο υπόγειο του Crust και δεν ήθελα με τίποτα να το χάσω. Μικρός (είσαι δίπλα στην μπάντα όπου και αν είσαι), cult χώρος, το υπόγειο γέμισε άμεσα (ήδη οι ενδιαφερόμενοι είχαν μαζευτεί από τις 9), και έτσι στις 22:30 οι The Steams απέδωσαν το “Wild Ferment” με εκκωφαντικό-καλό ήχο και ενθουσιασμό. Κάθε άλλο παρά κουρασμένοι από το tour, απέκτησαν πλέον άλλο αέρα και αυτό φάνηκε ήδη από την εισαγωγή με το “Black Sand”. Για την επόμενη μια ώρα τα “έδωσαν” όλα. 

Πανικός στο “Ever Lasting”, ξέφρενος χορός στο “Fjordian Blue” και κάπου εκεί κατάλαβα ότι η εκτίμηση μου ότι κάτι θρησκευτικό/βυζαντινό κρύβεται μέσα στα τραγούδια του Πάνου Δημητρόπουλου, είναι σωστή. Δύο - τρία “Ευλόγησον” ακούστηκαν ξεκάθαρα από τους φίλους του συγκροτήματος στο αγαπημένο μου “The drought”, που περνούσαν ιδανικά. Το “The harvest” είναι πλέον κλασσικό και τραγουδήθηκε δυνατά, το live δεν τελείωσε όμως με αυτό τούτη τη φορά. Το “Ephemeral Joys” αποτέλεσε ιδανικό κλείσιμο εν μέσω επευφημιών.

Αν δεν ήσασταν ενήμεροι, αν δεν προλάβατε, αν…, αν..., κάντε ένα δώρο στον εαυτό σας (μέρες που θα είναι) και δείτε τους The Steams στο s.i.x. dogs στις 23 Δεκέμβρη, μαζί με άλλη μια σπουδαία εγχώρια rock μπάντα, τους The Road Miles. Μέχρι την επόμενη φορά λοιπόν!

Messa – Feast for water (2018) Doom metal, experimental

Τους Ιταλούς Messa, τους είχα ξεχωρίσει από το 2015. Avant garde doom metal, σκοτεινό (ως και σάπιο) με 80’s επικό feeling, jazz περάσματα και τα bluesy- δυναμικά φωνητικά της Sara να ξεχωρίζουν. Mε “έπιασαν” από την πρώτη στιγμή και ανυπομονούσα για το δεύτερο και καθοριστικό βήμα τους. Το δεύτερο άλμπουμ ενός συγκροτήματος είναι αυτό που θα το σταθεροποιήσει, ή θα προχωρήσει το ύφος του παραπέρα ή μπορεί να απογοητεύσει και για άλλους λόγους να οδηγήσει ακόμη και στην διάλυση.

Το “Feast for water” είναι ένας δίσκος–ενέδρα. Σα να βουτάς στη θάλασσα (βλ. εξώφυλλο) και να πιάνεσαι στα δίχτυα τους, προσπαθώντας μάταια να ανέβεις στην επιφάνεια.

“Naunet”: Εισαγωγή (εφιάλτης) για την βουτιά που θα ακολουθήσει.

“Snakeskin Drape”. Τα φωνητικά της Sara μας βάζουν στο κλίμα, και ακολουθεί το επιβλητικό και πονεμένο riffing.

Το “Leah” είναι DOOM (με κεφαλαία), με ένα μικρό jazzy πέρασμα και έχει φοβερή ατμόσφαιρα.

Το “The Seer” συνδυάζει ένα φωνητικό κουπλέ που δίνει ελπίδα, με doom-blues κιθάρες για να καταλήξει ταχύ και ανατολίτικο.

“She knows”: Εντυπωσιακό, αργό, drone, βασισμένο στα πλήκτρα και με έντονα ξεσπάσματα, είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το χάος του “Tulsi” (όπου εμφανίζεται και το σαξόφωνο στο τέλος).

Το “White Stains” αποτελεί μια πιο παραδοσιακή, επικό doom πρόταση, με το “Da Tariki Tariqat” να κλείνει εφιαλτικά (πάλι με συμμετοχή σαξόφωνου) την παγίδα που στήθηκε εξ αρχής.

Το “Feast for water” είναι τεχνικά άρτιο, με πειραματική μουσική, ενώνει το Doom Metal με τη jazz (και το Black metal και άλλα….) , δείχνει ένα συγκρότημα που έχει βρει προσωπικό ήχο και πάει το doom σε άλλο επίπεδο. Τεράστια η συμβολή της Sara με τα στοιχειωτικά φωνητικά της και οι υπέρ heavy κιθάρες. Το συγκρότημα δίνει μεγάλη βάση στην ατμόσφαιρα και η κλειστοφοβική αίσθηση ή και ότι πνίγεσαι (παίρνοντας ελάχιστες ανάσες σχεδόν μόνο ανάμεσα στα τραγούδια) επιτυγχάνεται και χάρη στην πολύ καλή παραγωγή.

8/10

Εταιρεία: Aural Music

Ημερομηνία: 6.4.2018

Band FB link: https://www.facebook.com/MESSAproject/  

Up Coming event: The Steams @ 25.11.2018 Crust

Οι The Steams έχουν κυκλοφορήσει ένα αδιαμφισβήτητα εξαιρετικό άλμπουμ heavy psych rock, με δικό τους προσωπικό ήχο, ενώ στα ζωντανές εμφανίσεις τους ξέρουν να δημιουργούν rock μυστικιστική ατμόσφαιρα με εκρήξεις ενέργειας!

Το tour για το “Wild Ferment” θα καταλήξει πανηγυρικά στο Υπόγειο του Crust, σήμερα Κυριακή 25.11.2018 στις 21:00.

Μπορείτε να διαβάσετε εδώ το review για το Wild Ferment και εδώ να θυμηθείτε τι διαδραματίστηκε τον Σεπτέμβρη στο S.i.x. dogs.

Queen - A Night at the Opera (1975) Hard rock, progressive, heavy metal

Ήμουνα 10 όταν μας ζητήθηκε να συμπληρώσουμε τα κενά σε στίχους τραγουδιού των Queen στο φροντιστήριο Αγγλικών. Το “Works” είχε μόλις κυκλοφορήσει και εγώ έπαθα ένα πρώτο shock με το “Radio GaGa”. Αυτό ήταν το τραγούδι. Με το χαρτζηλίκι μου αγόρασα το βινύλιο που το λάτρεψα (ακόμα και σήμερα το θεωρώ από τις καλύτερες δουλειές τους), και κινήθηκα προς τo παρελθόν. Επόμενη αγορά το “Hot Space”. Ουάου είπα! (και σήμερα μπλιάξ). Όχι το “Hot Space” δεν είναι κακό, αλλά είναι μια αποτυχημένη απόπειρα εκμετάλευσης της επιτυχίας του “Another One Bites the Dust”.

Η επόμενη επίσκεψή μου στο Δισκάδικο-video club- κέντρο κασσέτας της γειτονιάς μου, μου αποκάλυψε την ύπαρξη του “Best of Queen - Greatest Hits”. Μου τρέξανε τα σάλια. Εδώ θα είναι όλα τέλεια σκέφτηκα. Σαν το “Another bites the dust” (το άκουγα στο ραδιόφωνο), σαν το “Radio GaGa”.

To πρώτο τραγούδι, κοντά 6 λεπτά τραγούδι, με πολλές αλλαγές, οπερετικά φωνητικά και χωρίς ρεφρέν. Γιατί στο καλό δεν υπάρχει ρεφρέν; Για ένα μήνα, η βελόνα ακουμπούσε στο Νο 2 τραγούδι. Τι ραψωδίες, τι πράγματα είναι αυτά; Και είναι στα καλύτερά τους; Χα! Μετά από επιπλέον ακροάσεις (ζορίστηκα) τραγουδούσα κάθε στίχο, απολάμβανα κάθε νότα. Ναι, άργησα αλλά κατάλαβα. Ένα έπος! Άργησα επίσης να ασχοληθώ σε βάθος με τους Queen  των 70’s και όταν το έπραξα κατάλαβα ότι το “A night at the opera” είναι το magnus opus τους, το απόλυτο Queen άλμπουμ.

Το 1975 οι Queen είχαν τρία άλμπουμ στο ενεργητικό τους, όμως η πολυπόθητη επιτυχία δεν είχε έρθει. Ξεχώριζαν ο Freddie, o ήχος της κιθάρας του Mercury, το εξώφυλλο και η σκοτεινιά του “Queen II”, αλλά και η πιο hard rock προσέγγιση του “Sheer Heart Attack” δεν ήταν αρκετά για να τους απογειώσουν. Tα έπαιξαν όλα για όλα, με το ακριβότερο άλμπουμ που είχε ηχογραφηθεί ποτέ. Με τον τίτλο να έχει παρθεί από την ομώνυμη ταινία των αδερφών Μαρξ και το logo της μπάντας σχεδιασμένο από τον Freddie στο εξώφυλλο, το άλμπουμ έμελλε να μείνει στην ιστορία ως κλασικό.

Συνυπάρχουν συνθέσεις και των τεσσάρων μελών του group, ενώ φωνητικά κάνουν όλοι πλην Deacon (μπάσο). Υποχθόνιο, επιθετικό, θεατρικό, το “Death on Two Legs”, ανοίγει ιδανικά το άλμπουμ όπου γίνεται αμέσως αντιληπτό τι δουλειά έχει πέσει στο κομμάτι των δεύτερων φωνητικών, που είναι και ένα από τα σήματα κατατεθέν του συγκροτήματος. Σύνθεση του Mercury είναι αφιερωμένο στον πρώην manager του συγκροτήματος, Norman Sheffield.

Το “Lazing on a Sunday afternoon” είναι μια σύντομη σύνθεση του Mercury γραμμένη σε ύφος 20’s – 30’s. Το σόλο είναι γραμμένο πάνω στα φωνητικά και αμέσως μετά το τέλος του θα μπει ορμητικά το “I’m in love with my car”. Το τραγούδι είναι του Roger Taylor και το τραγουδάει ο ίδιος με τα τραχιά φωνητικά του, ενώ ακούγεται το μαρσάρισμα της Alfa Romeo που είχε τότε ο σπουδαίος ντράμερ στην κατοχή του. Ένα τραγούδι που ο May έλαβε στην αρχή ως αστείο, έμελλε να γίνει το B side του “Bohemian Rhapsody” και να παίζεται (και να τραγουδιέται από τον Taylor) live πολύ συχνά την περίοδο ‘77-‘81. Το “You’re my best friend” είναι σύνθεση του John Deacon, της ήρεμης δύναμης των Queen, αφιερωμένο στην σύζυγό του Veronica Tetzlaff. Γλυκύτατο τραγούδι, χαρακτηρίζεται από το πιάνο και συμπεριλήφθηκε στο θρυλικό “Best of” των Queen αφού ήταν και top 10 επιτυχία.

Η συνθετική τετράδα των Queen θα ολοκληρωθεί με το “’39”, ένα folk τραγούδι του May, που αφορά ένα ταξίδι στα άστρα και το οποίο ερμηνεύει ο ίδιος με τη γλυκιά φωνή του. Το “Sweet Lady” (May) είναι ένα καθαρόαιμο rock τραγούδι, ενώ το σύντομο καμπαρέ – “Seaside Redervous” θα μας οδηγήσει στο έπος “The Prophet’s Song”, ένα progressive metal/rock αριστούργημα του May με ένα απίστευτο, αρκετά μεγάλο μέρος μόνο με τα φωνητικά των τριών τους (Mercury, May, Taylor) να κάνουν παιχνίδια.

Το “Love of my life” είναι αφιερωμένο στην τότε σύζυγο του Mercury, Mary Austin που παρέμεινε δίπλα του ως το τέλος και αποτελεί ένα συναυλιακό αγαπημένο αφού το κοινό αναλάμβανε το μεγαλύτερο μέρος του. Πανέμορφη, συγκινητική μπαλάντα. Άλλο ένα καμπαρέ /banjo folk τραγούδι αυτή τη φορά με τη φωνή του May, το “Good Company” μεσολαβεί για να φτάσουμε στο ΤΕΡΑΣΤΙΟ Bohemian Rhapsody του Freddie Mercury.

Ο Freddie κατέγραψε τις ιδέες τους σε ένα τηλεφωνικό κατάλογο και οι υπόλοιποι αναφερόντουσαν στο τραγούδι ως “Freddie’s thing”! Ένα παθιασμένο κομψοτέχνημα όπου μπλέκονται η ροκ, η όπερα, ο Beelzebub, ένα αλληγορικό παραμύθι αποδοχής της αληθινής μας φύσης, το τραγούδι που ισοδυναμεί με το όνομα Queen, 6 λεπτά που θέλεις πάντα να τα τραγουδήσεις, και το κάνεις, κάθε λέξη! Όπως έκαναν και οι 65.000 στο Λονδίνο, την 1^η Ιουλίου 2017, πριν την εμφάνιση των Green Day. 

Το άλμπουμ θα κλείσει με τη διασκευή του May στο “God Save the Queen”. Πιο British πεθαίνεις.

To “A night at the Opera” αποτελεί ένα άφθαρτο αριστούργημα, μόλις 43 ετών. Είναι φτιαγμένο για την αιωνιότητα και του χρωστάμε πολλά.

Εταιρεία: EMI, Electra

Ημερομηνία: 21.11.1975

Band Fb link: https://www.facebook.com/Queen/