Blues Wire, Daddy’s work blues band @ Κύτταρο 5.10.2018

Οι Daddy’s work blues band που ανέβηκαν στην σκηνή του Κυττάρου, λίγο πριν τις 23:00 αποτελούν εγγύηση για μια ζεστή blues rocking βραδιά. Με σεβασμό για τους Blues Wire, ευχαρίστησαν για την τιμή που τους γίνεται και ενημέρωσαν ότι έχουν πάρει το όνομα τους από στίχο του Ηλία Ζάικου. 

Άρτιοι τεχνικά, με σιγουριά αλλά και ταπεινότητα,  η τετράδα των Daddy’s work blues band βγάζει κάτι πολύ όμορφο και ζεστό καθώς και την αίσθηση ότι είναι η μπάντα των φίλων σου. Άψογοι στις ροκ/blues διασκευές που επέλεξαν για περίπου 50 λεπτά, εντυπωσίασαν άλλη μια φορά με το εμβόλιμο δέσιμο του “Set the controls for the heart οf the sun” στο set τους (αυτή την φορά στο φινάλε, μετά το “On the road again”). Το γεμάτο Κύτταρο τους καταχειροκρότησε και ετοιμάστηκε για να υποδεχτεί την σπουδαιότερη blues μπάντα της Ελλάδας.

Με νέο δίσκο για παρουσίαση (μετά από αρκετά χρόνια) προκάλεσαν πανικό από το πρώτο τραγούδι, λες και επρόκειτο για encore. Ο Ηλίας Ζάικος κεντώντας στην κιθάρα, ο Σωτήρης Ζήσης βράχος στο μπάσο και η Νίκη με τις ομοβροντίες της (!) στα τύμπανα δίνανε και παίρνανε αγάπη με κάθε τραγούδι . Αφιέρωσαν στο πρόσφατα εκλιπόντα, τον τεράστιο Otis Rush, ξεσήκωσαν με το “Call me the breeze”, έκαναν δικό τους το “Nobody’s fault but mine”. Απίστευτη η απόδοση της τριάδας, μια blues ατμομηχανή που πάντα βάζει την ψυχή της στα τραγούδια. Αυτή η φορά όμως ήταν ακόμα καλύτεροι. Το συγκρότημα έχοντας ηχογραφήσει την νέα του δουλειά (που δυστυχώς δεν κατάφερε να φτάσει μαζί τους), είχε τρομερό κέφι και διάθεση, περισσότερο από τις πρόσφατες φορές που τους έχω δει. Όλο χαμόγελα και πειράγματα, τρομερά σολαρίσματα (ο Σωτήρης Ζήσης εξελίσσεται και σε σπουδαίος performer, εκτός από μπασίστας), το συγκρότημα μου έδωσε την εντύπωση ότι έχει κάνει reboot.

Αυτό φάνηκε και από τις ενθουσιώδεις αντιδράσεις του κοινού , που σχεδόν κατά το ήμισυ αποτελούνταν από νεολαίους που ξέρανε τι θα ακούσουν και θα δούνε. Βέβαια ένα live των Blues Wire, στο Κύτταρο διαρκεί σίγουρα και με ευκολία πάνω από 2 ώρες, αυτό που συνέβη όμως το βράδυ της Παρασκευής ξεπέρασε κάθε προσδοκία μου, αν και έμπειρος οπαδός τους. Οι μισοί Daddy’s work blues band (Δημήτρης Δουλγερίδης – κιθάρα/φωνητικά και Γιάννης Παχύδης/φυσαρμόνικα)  ανέβηκαν στην σκηνή για το καθιερωμένο τζαμάρισμα. Ο Ηλίας έδινε το σύνθημα για σολαρίσματα και η σκηνή πήρε φωτιά. Υπήρχε όμως και συνέχεια. 

Στο σχήμα  προστέθηκε άλλη μια φυσαρμόνικα  (Ορέστης Τσικούρης) και ο ήχος εμπλουτίστηκε ακόμα πιο πολύ. Μια συγκλονιστική εκτέλεση του “The thrill is gone” ακολούθησε με τον Δημήτρη Ιωάννου των Blues Cargo στα φωνητικά, ενώ σε επόμενο τραγούδι ο Φίλιππος με την Robert Plant χροιά του μας χάρισε άλλη μια δυνατή στιγμή.

Για φινάλε και μετά από περίπου μια ώρα τζαμαρίσματος και καλεσμένων επί σκηνής, ο Γιάννης Αναστασάκης (αν θυμάμαι καλά) ανέβηκε στην σκηνή με την  κιθάρα του (και τα πετάλια του) για το “Sometimes I feel like a motherless child”, και χαζέψαμε με το δέσιμο και την ικανότητα των δύο κιθαριστών. 

Στις 3:30 (!) το συγκρότημα μας ευχαρίστησε και μας καλημέρισε και εγώ έβαλα το Ιive σε συνδυασμό με τους Daddy’s work blues band, στις top three εμφανίσεις που έχω δει Blues Wire (αρχής γενομένης εκείνο το Σάββατο το 1997 στο Hi hat πίσω από το Hilton).

Keep the blues alive!! Ή όπως πολύ σωστά είπε και ο Δημήτρης Ιωάννου “Στηρίξτε τα blues, είμαστε λίγοι”.

Until next time!