Μετά
την αποχώρηση του RandyRhoads για το
προσωπικό σχήμα του OzzyOsbourne, οι QuietRiot διέλυσαν. Στις αρχές του 1982 ο
τραγουδιστής του σχήματος KevinDubrow, παίρνοντας
την άδεια του Randy,
επαναδραστηριοποίησε το σχήμα χρησιμοποιώντας το ίδιο όνομα, με τους CarlosCavazo (κιθάρες), FrankieBanali (ντραμς) και ChuckWright (μπάσο). Ο ξαφνικός θάνατος του Rhoads τον Μάρτη του 1982, οδήγησε τον πρώην QuietRiot μπασίστα του Ozzy, RundySarzo να επιστρέψει στην μπάντα για την
ηχογράφηση του “Thunderbird”
(αφιερωμένο στην μνήμη του αδικοχαμένου κιθαρίστα). Το σχήμα Dubrow, Cavazo, Banali, Sarzo, έμελε να ηχογραφήσει την μεγαλύτερη
τους ever
επιτυχία, έναν HeavyMetal ύμνο τον
Μάρτη του 1983.
ΟιThe Dead Ends το
2017 είχανκυκλοφορήσειτοεξαιρετικόντεμπούτο“Deeper the dark, the brighter we shine”. Το ψυχεδελικό τους ροκ βασίζεται στα
‘60sκαι ενσωματώνει και στοιχεία
παραδοσιακής Ελληνικής μουσικής της Βορείου Ελλάδας (θυμηθείτε το reviewεδώ). Για την προώθηση του άλμπουμ
τους έδωσαν σημαντικό αριθμό liveκαι support, όπου αναπαράγουν με ακρίβεια τις
συνθέσεις τους και δημιουργούν μυσταγωγική ατμόσφαιρα. Ήμουν τυχερός που τους
παρακολούθησα πέρσι περίπου τέτοιο καιρό στο Death Disco. Το δεύτερο άλμπουμ τους είναι
γεγονός, ονομάζεται “DistantShores”
και το “ImaginaryFriend”
που μπορείτε να ακούσετε παρακάτω είναι ένα εξαιρετικό δείγμα. Ψυχεδελικός
ρυθμός, χορευτική διάθεση, πολυφωνικά φωνητικά, εξαιρετική παραγωγή.
Για την παρουσίαση του
νέους τους δίσκου, θα εμφανιστούν στο Templeτην Πέμπτη 28.3, μαζί με τους TheAbsorbusMachine. Είναι ευκαιρία να
απολαύσετε μια μπάντα που πλέον πρωταγωνιστεί στην ψυχεδελική σκηνή της χώρας.
Δείτε
το τρέιλερ της νέας ταινίας Hellboyσκηνοθεσία
του NeilMarshall, oοποίος μεταξύ άλλων έχει κάνει ένα από
τα καλύτερα τρόμου των τελευταίων ετών, την “Κάθοδο” (θυμηθείτε το reviewεδώ).
Φέτος
κλείνουν δέκα χρόνια από το πρώτο (self-released) ντεμπούτο των RivalSons, το “Beforethefire”. Από τότε έχουν κάνει τεράστια
βήματα και αποτελούν πλέον μια από τις σπουδαιότερες hard/bluesrockingμπάντες του πλανήτη, αν και στην
Ελλάδα δεν χαίρουν ακόμη μαζικής αναγνώρισης.
Έκτο
άλμπουμ για το συγκρότημα, ανώτερο από το “HollowBones” του 2016, και ισάξιο με κλασσικές
μεγάλες δουλειές συγκροτημάτων από τα 70’s. Κλασσικό.
Ξεκινάει,
όχι με έναν, αλλά με τρεις Zeppeliniaκούς δυναμίτες, “Doyouworst” (πρώτο single) με φοβερό ρεφραίν και slidesolo, “Sugaronthebone”(το καλύτερο TheBlackKeysκομμάτι, που θα μπορούσαν να έχουν
γράψει αν ήταν ενεργοί) και “Backinthewoods” (με μια απίστευτη drumsεισαγωγή) ως κλασσικό hardrock. Πολύ καλές οι συνθέσεις, και δυνατή
παραγωγή που εκμεταλλεύεται και αναδεικνύει την σπάνιας ομορφιάς soul-rockingφωνή του JayBuchanan, πραγματικά αψεγάδιαστη, που πάει το
συγκρότημα σε άλλο επίπεδο. Μέχρι και οι κραυγές του, όπως στο φινάλε του “Toobad” είναι τέλειες. Το “Lookaway” ξεκινάει με ακουστική κιθάρα και
ολοκληρώνεται ως ένα mid-temporockingάσμα. Toάλμπουμ κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον
και θα μπορούσα να πω ότι είναι ακόμα καλύτερο στο δεύτερο μισό του. Το ομώνυμο
είναι ένα συγκινητικό έπος, με ακουστικές JimmyPageκιθάρες, μια southernαύρα και πανέμορφο ρεφραίν . Η έκπληξη
ακούει στο όνομα “ShootingStars”,
ένα καθαρόαιμο gospel, που καταφέρνουν να του
δώσουν χαρακτηριστικά hardrockύμνου (με τα “ooooo” και τις κιθάρες).
Δίσκος
υψηλής ποιότητας, το πρώτο μεγάλο άλμπουμ του 2019!