Midsommar (2019) Horror, Drama, Mystery

Σκηνοθεσία: Ari Aster

Σενάριο: Ari Aster

Παίζουν: Florence Pugh, Jack Reynor, Vilhem Bolgren, Will Poulter κ.α.

Διάρκεια: 2h:27m

To «Hereditary” τάραξε τα νερά του τρόμου το 2018. Εντυπωσιακό, Πολανσκικής επιρροής ντεμπούτο για τον Aster. Η ταχύτατη επιστροφή του με τo “Midsommar” έχει εξήγηση. Το σενάριο ήταν έτοιμο πριν το “Hereditary” και θα αποτελούσε την πρώτη του ταινία. Στην συνέχεια το  “Hereditary” θα μετατρεπόταν από δράμα, που ήταν και η αρχική πρόθεση, σε ταινία τρόμου και πήρε προτεραιότητα. 

Η ενδιαφέρουσα αυτή εξέλιξη στην καριέρα του Aster ουσιαστικά δίνει ερμηνεία και σε κάποιες ελλιπείς πληροφορίες του “Hereditary” που ενώ είχε μια εντυπωσιακή σκηνοθεσία και ερμηνείες, άφησε αρκετούς απογοητευμένους με την εξέλιξη του, αφήνοντας απορίες. Δεν ήμουν ανάμεσα σε αυτούς, αφού θεωρώ ότι τυχόν εξηγήσεις που απουσιάζουν, γίνονται απολύτως κατανοητές με το αλά Ken Russell – in your face φινάλε του.

Θα μπορούσε το “Midsommar” να είναι η πρώτη ταινία του Aster; Η απάντηση είναι όχι! Αντίστοιχη περίπτωση ο Jordan Peele με τα “Us” και “ Get out". Κερδίζοντας πόντους με δυνατά και εν μέρει safe ντεμπούτα, οι δύο σκηνοθέτες αποκαλύπτουν τις πραγματικές τους προθέσεις για τον τρόμο και φέρνουν την αλλαγή.

Πρώτο 20λεπτο στην ταινία και θα σφιχτεί η καρδιά σας κόμπο, ο Aster δίνει ζωή στην ηρωίδα του και ταυτόχρονα βάζει ταφόπλακα σε προσωπικές σχέσεις και οικογένεια. Είναι εκπληκτικά άμεσος ο τρόπος που μεταφέρει την απλή του ιστορία και τεράστια η ερμηνεία της Florence Pugh, αντίστοιχη της Toni Collette. H Dani είναι μια δραματική, απελπισμένη ηρωίδα που μέσα στην απόγνωση της θα βρεθεί μπροστά στην Αλήθεια. Εν προκειμένω σε μια Σουηδική παραδοσιακή κοινότητα όπου θα καλεστεί (περίπου…) με τον φίλο της και την παρέα του. Η παγανιστική/χίπικη αυτή ομάδα θα υποδεχθεί με θέρμη τους επισκέπτες για να γιορτάσουν μαζί τα μοναδικά τους έθιμα. Οι συνήθειες, η καθημερινότητα τους και εν γένει ο τρόπος ζωής τους και τα πιστεύω τους είναι κάθε άλλο παρά συνηθισμένα και δεν γίνονται κατανοητά από τους Δυτικούς επισκέπτες. Όλη η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρουσα, εφόσον οι Αμερικάνοι σπουδάζουν ανθρωπολογία και η συναναστροφή τους με τους ντόπιους θα αποτελέσει αντικείμενο μελέτης για την θεματική τους!

Στο επίκεντρο αυτής της άτυπης, άνισης και προκαθορισμένου αποτελέσματος σύγκρουσης μεταξύ των δύο πολιτισμών, βρίσκεται η Dani, ως η απόλυτα τραγική ηρωίδα. Δυσκολεύεται, και πως αλλιώς θα μπορούσε, να βάλει πίσω το παρελθόν και τις απώλειες ενώ ταυτόχρονα δεν βρίσκει καμία παρηγοριά ή κατανόηση από τον σύντροφο της (και πότε έβρισκε;) Παντού γύρω της λουλούδια, παραισθησιογόνα ροφήματα και παράξενες τελετές. Τα πάντα παίζουν τον ρόλο τους και εντέλει θα επέλθει η κάθαρση, μετά από ένα εξαιρετικό – ακραίο – εικαστικά πανέμορφο τελευταίο μισάωρο! 

Η κινηματογραφική δουλειά, οι εικόνες, τα πλάνα είναι πραγματικά μια αισθητική επίθεση που προκαλεί έντονα συναισθήματα, ένα έργο τέχνης! Η δουλειά σε αυτόν τον τομέα είναι απίστευτη! Ακόμη και εάν δεν σας αγγίξει το σενάριο, αν και δύσκολο, μπορείτε να το παρακολουθήσετε ως μια οπτικοακουστική εμπειρία (και disturbing μουσικό θέμα), που όμοια της δεν έχετε ξανανιώσει…

Εντέλει, αυτό που έγραψε και δημιούργησε ο Aster είναι ένας ύμνος στην ομαδικότητα και ταυτόχρονα η απόρριψη του Δυτικού πολιτισμού, μέσα από την επώδυνη εμπειρία του χωρισμού.

Χρειάζονται αυτοί οι δημιουργοί, άλλο επίπεδο. 

9/10 

(Πηγές: Imdb, Wiki)

Holy Monitor x The Steams @ Romantso 4.10.2019

Το Romatso γέμισε το βράδυ της Παρασκευής για ένα event που έπρεπε να έχει γίνει εδώ και καιρό. Οι The Steams και οι Holy Monitor, πέραν του ότι μοιράζονται κοινό μπασίστα τον Άλεξ Μπόλπαση, είναι δύο συγκροτήματα σε τρομερή φόρμα και με μεγάλο δημιουργικό οίστρο. Οι Holy Monitor με τα “I” και “ΙΙ” να κυκλοφορούν το 2017 και 2018 αντίστοιχα (έχουν προηγηθεί και 2 EP αν δεν κάνω λάθος), πήγαν την νεοψυχεδέλεια σε άλλο επίπεδο στην Ελλάδα, με ένα εμμονικά επαναλαμβανόμενο rhythm section, garage πλήκτρα, χαρακτηριστικές μελωδίες στις δύο κιθάρες, και υπνωτιστικά φωνητικά! Όσο για τους The Steams, τα έχουμε πει αρκετές φορές (και δεν θα βαρεθώ ποτέ), είναι ότι πιο δυναμικό και ενδιαφέρον υπάρχει αυτή την στιγμή στο χώρο του heavy psych rock!

Αφού απολαύσαμε μια ντουζίνα ρετρό οθόνες υπολογιστών (Commodore, Amstrad κτλ…) και κάποια laptop βαλίτσες (!) από τις αρχές των 80’s στο ζεστό χώρο του μπαρ, μεταφερθήκαμε έξω όπου τα τζάμια του live χώρου έτριζαν από το soundcheck των The Steams! 

Γύρω στις 22:10 οι Πάνος Δημητρόπουλος, Ανδρέας Κοκοβίκας, Gustav Penka και Άλεξ Μπόλπασης, ανέβηκαν στην σκηνή για να ξεκινήσουν όπως συνηθίζουν με το “Black Sand” από το “Wild Ferment” άλμπουμ τους. Από τα πρώτα δευτερόλεπτα ο ήχος ήταν κρυστάλλινος και η απόδοση της μπάντας από άλλον πλανήτη. Πιο δεμένοι από ποτέ, οι The Steams για την επόμενη μια ώρα έπαιξαν ολόκληρη την δισκογραφία τους με περίσσιο κέφι και μεγάλη ανταπόκριση από το κοινό! Το «Wild Ferment” έχει διαγράψει μια καταπληκτική πορεία και πλέον κάθε κομμάτι του αγαπιέται και τραγουδιέται από τους fan. Αυτό ακριβώς όμως κάνει και η μπάντα! Λατρεύει αυτό που κάνει και υποστηρίζει το υλικό με άκρως δυναμική παρουσία στην σκηνή, και παίζοντας τα τραγούδια με μια ορμή που όσο περνάει ο καιρός μου γίνεται όλο και πιο απαραίτητη, σε σχέση με το άλμπουμ. Εδώ ο Ανδρέας στην κυριολεξία χορεύει το solo του “Amdajitr (The Odyssey of Young)”, ο Gustav παίζει τύμπανα όρθιος στο αγαπημένο “Ever Lasting”, και δεν χάνεται νότα. Διάολε, κάθε φορά γίνεται ένα πάρτι ροκ ποιότητας που με κάνει να μην χορταίνω! Θα ήθελα και δεύτερη φορά το “The Drought”, και το “Perfect Storms From Afar” να παίζεται 10 λεπτά (το οποίο και μας διέλυσε…). 

Στο “The Harvest” μπύρες χυθήκανε, χέρια υψώθηκαν, και ένα μίνι πιτ προκάλεσε κακό χαμό! “Exploding Sun, Oh let me glow”! Ώπα λέω στον Κώστα, δεν θα φύγουν χωρίς “Ephemeral Joys”, όπως και έγινε. Με μια μικρή ξεσηκωτική αλλαγή αλλαγή στα τύμπανα στο “She’s the one from the sun to the moon glow”, ήταν η κατάλληλη αφορμή για τον κόσμο να χτυπήσει ρυθμικά παλαμάκια και για άλλη μια φορά να χορέψει ξέφρενα. Άλλη μια εκστατική εμφάνιση από τους The Steams είχε φτάσει στο τέλος, όμως στα “Μπολπάσια” όπως χαρακτήρισε ο Πάνος το event (μιας και ο Άλεξ Μπόλπασης θα παρέμενε στην σκηνή και στην συνέχεια), θα ακολουθούσαν οι Holy Monitor.

Η μουσική των Holy Monitor θα μπορούσε να είναι soundrack σε κάποια scifi σειρά από τα 70’s. Eύκολα. Αντλώντας επιρροές από την ψυχεδέλεια των ’60s, το garage (Fuzztones?), ακόμη και τους Pink Floyd θα τολμήσω να πω, η πεντάδα χτίζει μια καταπληκτική space ατμόσφαιρα, με τα πλήκτρα να υποστηρίζουν επαναλαμβανόμενους, συνήθως αρκετά γρήγορους ρυθμούς, στους οποίους δύσκολα μπορείς να αντισταθείς. Παρασύρεσαι στους Kraut rock ρυθμούς τους, ενώ τα ρομποτικά (!) φωνητικά προσθέτουν πόντους στην space κατάσταση που δημιουργούν! Σαν μια καλοκουρδισμένη ροκ μηχανή απέδωσαν  τραγούδια από τα 2 άλμπουμ τους, και διαπίστωσα με τα αυτιά μου ότι τα “Golden Light” και “Animal Heart” είναι Τ ε ρ ά σ τ ι α. Φαζαριστές κιθάρες, αισθησιακά χορευτικοί ρυθμοί, κάποια πιο doomy περάσματα, από την αρχή κάθε τραγουδιού “μπαίνεις” εύκολα στην φάση και δεν μπορείς να μείνεις ακίνητος! Το κοινό για άλλη μια φορά συμμετείχε ενεργά, και πέρασε υπέροχα. Α ναι και το "Αφροδίτη"- τραγούδι εξάρτηση! Οι Holy Monitor είναι το μέλλον για την Ελληνική νεοψυχεδέλεια και εάν βγει “III” το 2020 κάτι μου λέει ότι θα είναι και το καλύτερο τους. 

Εξαιρετική βραδιά, σε ένα χώρο που με σωστό κλιματισμό/εξαερισμό και πολύ καλό ήχο δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από γνωστά μεγαλύτερα venues.

Τέτοια double bill καλό είναι να γίνονται συχνότερα!

Νέο άλμπουμ Avatarium – “The fire I long for” (2019) Heavy Metal, Doom Metal

Οι φοβεροί Σουηδοί metallers Avatarium, επιστρέφουν στην δισκογραφία τον Νοέμβριο.

Στις 22 Νοεμβρίου θα κυκλοφορήσει  το 4ο άλμπουμ τους με τίτλο “The Fire I Long For" από την Nuclear Blast  Records.

Στη δημοσιότητα δόθηκε και το video για το κομμάτι “Rubicon” το οποίο μπορείτε να απολαύσετε παρακάτω.

"The Fire I Long For" - tracklist :
01. Voices
02. Rubicon
03. Lay Me Down
04. Porcelain Skull
05. Shake The Demon
06. Great Beyond
07. The Fire I Long For
08. Epitaph Of Heroes
09. Stars They Move

Μπορείτε να θυμηθείτε εδώ το review του 2^ου άλμπουμ τους “Girl with the Raven Mask”, το οποίο ήταν και η αφορμή να μας επισκεφθούν για ένα υπέροχο live στο An club όπου είχαμε ζήσει μεγάλες στιγμές!