Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2016

The Conjuring 2 (2016) Horror




Τα πρώτα δεδομένα που θεωρούνται σημαντικά για τη δημιουργία ενός επιτυχημένου σίκουελ, είναι οι συντελεστές. Σημαντικός παράγοντας το σενάριο και η δυνατότητα να εξελίξει χαρακτήρες και ιστορία. Χαρακτηριστικά παραδείγματα πολύ καλών και ίσως και ακόμη καλύτερων από τα πρωτότυπα ταινιών είναι τα “X-men I” και “X-men II”, το “Batman” και “Batman Returns”, ή στην horror ιστορία τα θρυλικά “Evil Dead” και “Evil Dead II” (που’ σαι Raimi ;).
Έχοντας σαν βάση τα παραπάνω, είναι μεγάλες οι πιθανότητες να έχεις ένα πολύ καλό σίκουελ. Το “Conjuring 2” έχει τους ίδιους βασικούς συντελεστές (σκηνοθεσία, σενάριο, ηθοποιοί) και όταν κυκλοφόρησε το πρώτο trailer, θεώρησα ότι πάμε για μια δυνατή συνέχεια του αρχικού (θυμηθείτε το review εδώ).
Διαψεύσθηκα ολοκληρωτικά εφόσον το τελικό αποτέλεσμα δεν έχει καμιά σχέση με την πρώτη ταινία. Η φωτογραφία με τα υπέροχα χρώματα και η πολύ καλή δουλειά που έχει γίνει στον ήχο, είναι τα μόνα θετικά που εντόπισα. Κατάλαβα από το πρώτο κιόλας 5λεπτο ότι έχουμε μια παροιμοιώδη διατριβή στα jump scares, άκρως προβλεπόμενη και με μια αχρείαστη και συνεχώς υποβόσκουσα ατμόσφαιρα love story. “Πετάχτηκα” στα 5 από τα 150 (!) –όντως- jump scares, υποψιάστηκα από τα πρώτα 15’ πού πάει το πράγμα και “τραυματίστηκα” ως horror fan από την Elvis Cant help falling in love σκηνή.
Πραγματικά δεν ξέρω που πήγε η έμπνευση του James Wan και δεν μπορώ να εξηγήσω την απλοϊκότητα του σεναρίου (τόσο που καταντάει γελοίο).
Όσο για τον δαίμονα, προσωπικά δεν με τρομάζει ο Marilyn Manson ντυμένος καλόγρια να περιφέρεται στα δωμάτια ενός σπιτιού και να μορφάζει ασυστόλως. Φυσικά και δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε τον δαίμονα για αυτό, αλλά την όλη “γραφική” προσέγγιση του θέματος, λες και δεν υπήρξε ποτέ η πρώτη ταινία που θύμιζε (τονίζω το θύμιζε) ταινίες των 70’s.
Αποφύγετε το “The conjuring 2” ή δείτε το, μόνο και μόνο για να διαπιστώσετε τις τεράστιες διαφορές που το χωρίζουν με την καλύτερη φετινή ταινία τρόμου κοντινής θεματολογίας, το “The Wailing”.

3/10


Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2016

Ντίνος Κωστάκης R.I.P.



Ο Ντίνος Κωστάκης στις 5/10/2016 "έφυγε" από τη ζωή στα 55 χρόνια του. Σπουδαία κληρονομιά το ιστορικό ντεμπούτο και από τα καλύτερα metal album των 80’s στο οποίο  τραγούδησε, “First attack” των Spitfire.
Καλό ταξίδι. 

Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2016

Victoria (2015) Drama, Thriller




Το “Victoria” είναι ένα κινηματογραφικό επίτευγμα. Πριν περάσουμε στις λεπτομέρειες, πρέπει να αναφέρω για να δικαιολογήσω την παραπάνω πρόταση, ότι πρόκειται για ένα μονόπλανο πραγματικού χρόνου, διάρκειας 134 λεπτών. Ναι, αυτό που διαβάσατε. Δεν υπάρχουν πολλαπλές λήψεις, ούτε μοντάζ, ούτε αλλαγή χρόνου. Όλα συμβαίνουν για 134 πραγματικά λεπτά στη ζωή της Victoria και τραβάει μία και μόνο κάμερα!
Η νεαρή ισπανίδα Victoria, μετανάστρια, στο κοινό ευρωπαϊκό μας σπίτι (ο θεός να το κάνει), ζει πλέον στο Βερολίνο. Κατά την επιστροφή της από έξοδο σε club της πόλης, θα γνωριστεί με μια αντροπαρέα, που θα την «αγκαλιάσει» και θα συνεχίσει μαζί της τη βραδιά, ανταλλάσοντας απόψεις για τη ζωή και το δύσκολο μέλλον που έχουν μπροστά τους.
Ένα πολύ όμορφο φλερτ θα αναπτυχθεί με τον Sonne και ενώ η ταινία ήδη στέκεται ως μια πανέμορφα φωτογραφημένη δραματική κομεντί, από τη μέση και μετά θα μεταμορφωθεί σε ένα αγωνιώδες (και αληθοφανές) θρίλερ, με την κάμερα να καταγράφει τα πάντα, ακριβώς όπου βρίσκεται η πρωταγωνίστριά μας.
Ο Boxer είναι μπλεγμένος και η παρέα θα κληθεί να τον βοηθήσει να ξελασπώσει για παλιές του αμαρτίες.
Πραγματικά η ταινία ρουφιέται από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό.
Αυτό που κατάφερε ο Sebastian Schipper είναι από τη φύση του πολύ δύσκολο και μόνο σε ένα (το λιγότερο) ενδιαφέρον αποτέλεσμα θα μπορούσε να οδηγήσει. Το σενάριό του όμως και κυρίως οι φυσικές και δυνατές ερμηνείες των νεαρών πρωταγωνιστών του, είναι αυτά που απογειώνουν την ταινία.
Ακόμα όμως πιο σημαντική είναι η αίσθηση οικειότητας προς τους πρωταγωνιστές και η γενικότερη αύρα ανθρωπιάς που εκφράζουν με τις αντιδράσεις τους, και ιδιαίτερα η Victoria.
Ταινία σταθμός, ταινία αξιοπερίεργο, περιπέτεια αγωνίας, found footage thriller, το “Victoria” δεν είναι τίποτα από τα παραπάνω, αλλά λίγο απ’ όλα. Το σπουδαιότερο είναι ότι προσθέτει άλλη μια αξέχαστη νεαρή γυναικεία φιγούρα στην κινηματογραφική ιστορία (όπως και το Lilya for ever).
Απλά δείτε το και αποφασίστε μόνοι σας.

8/10

ΥΓ. Η κάμερα δεν κουνιέται, δεν τρέμει, δεν κουράζει και δεν κάνει «δήθεν» λήψεις! Ακολουθεί χωρίς να χάνει τίποτα από όσα συμβαίνουν. Υπέροχη δουλειά.


Δείτε το trailer εδώ