Antabus – Season Ender (2021) Heavy Psychedelic rock, stoner rock, blues rock

 

Είναι γνωστό ότι στην Σουηδία γίνεται πάρτι αναβίωσης του hard rock και της ψυχεδέλειας των τέλους των 60s και αρχών των 70s. Οι Antabus είναι μια νέα μπάντα που δημιουργήθηκε εν μέσω πανδημίας κορωνοιού, από δύο κορίτσια και τρία αγόρια (μη συνήθης αναλογία στον αριθμό μελών μπάντας), στο ορεινό Åre, που βρίσκεται στην κεντρική Σουηδία και αποτελεί ένα από τα καλύτερα χιονοδρομικά κέντρα της Σκανδιναβίας.

Θα μπορούσαν να αποτελούν άλλη μια εκδοχή, μια αντανάκλαση των τόσων σπουδαίων εκπροσώπων της χώρας τους (Witchcraft, Blues Pills, Graveyard και τόσοι άλλοι) και να παίξουν αντίστοιχες μουσικές. Κι όμως οι Antabus, με ψυχεδελο-φαζαριστό ήχο, χτίζουν το χαρακτήρα τους κοιτώντας προς την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, και ειδικότερα σε ονόματα/θρύλους όπως οι Jefferson Airplane και η Janis Joplin. Ξεκάθαρο επίσης ότι το χτίσιμο των κομματιών και τα εναλλασσόμενα φωνητικά (από αντρικά σε γυναικεία, ενώ πολλές φορές τραγουδούν και όλοι μαζί) δείχνουν αναφορές και στους τεράστιους/παραγνωρισμένους Black Mountain, αντικαθιστώντας τις Pink Floyd επιρροές με πιο bluesy-trippy σημεία. Χαρακτηριστικό το εισαγωγικό “Snowshark” (όπως διαβάζω όλα τα μέλη της μπάντας είναι snowboarders!), όπου μια γλυκιά μπασσογραμμή θα μας στείλει πίσω στο 1967, με psychedelic κιθαριστικές πινελιές και τα πλήκτρα να οδηγούν στην συνέχεια. Η αργόσυρτη, υπνωτιστική bluesy κατάσταση θα οδηγηθεί σε ένα κρεσέντο όπου όλα τα μέλη θα φωνάξουν δυνατά “Snowshark”!

Μελαγχολική μπαλάντα το “Floating”, με κάποιες indie 90’s αναφορές, όπου πλέον διαπιστώνουμε ότι στις φωνητικές δυνατότητες και των αντρών αλλά και των γυναικών, κρύβεται μια μικρή Grace Slick. Χαρακτηριστικό και πάλι ότι προς το τέλος κομματιού τραγουδούν/φωνάζουν όλοι μαζί! Το “Happiness” είναι “my type of song”, evil μπασσογραμμή και κιθαριστικά/stoner ξεσπάσματα, ενώ οι φωνητικές γραμμές φέρνουν και πάλι στο μυαλό την Grace Slick. Σίγουρα το πιο σκοτεινό και doomy κομμάτι του άλμπουμ. Το “Stonebridge” που ακολουθεί είναι το πιο heavy, Black Sabbathικής αγάπης αποτέλεσμα, και πάλι όμως με bluesy ψυχεδελικές κιθάρες και σχετικές εναλλαγές, ενώ τα αντρικά φωνητικά στο ρεφραίν εδώ είναι βαρύτονα-υμνικά σε αντίθεση με τα γυναικεία που βγάζουν πόνο. Το “Fire in the west” είναι trippy desert full American! Riffάρα, και αυτές οι ψυχεδελικές κιθάρες πάντα εκεί! Έκτο και τελευταίο κομμάτι το “Behind the mind” όπου συγκεντρώνονται όλα τα στοιχεία που με έχουν πωρώσει μέχρι τώρα (οι κοπέλες εδώ φωνάζουν σχεδόν όπως και των Goat, κάτι που το χρειάζεται το κομμάτι).Με 60’s vintage ήχο που τους ταιριάζει γάντι, οι Antabus βγάζουν αλητεία και ευαισθησία που θα σας ταξιδέψει στην εποχή του flower power και δεν χρειάζεται και πολύ για να σας πείσουν. Καθαρό, καλοπαιγμένο psychedelic rock, Heavy όμως ε!

Οι Antabus είναι οι:

Madeleine Persson: Tampourine / vocals

Magda Odenstig: Drums / vocals

Lars Norin: Bass / vocals

Jonas Tollren : Guitars / vocals

Albin Kerfstedt : Guitars / vocals

 

Ημερομηνία: 3.3.2021

Band Fb link: https://www.facebook.com/Antabus-103557371815426