ZED YAGO from the twilight zone - Dramatic metal ήρωες.

Zed Yago 

Οι Γερμανοί Zed Yago δεν έγιναν ποτέ γνωστοί και δεν πούλησαν ποτέ εκατομμύρια άλμπουμ. Έγραψαν όμως τη δική τους σύντομη αλλά σημαντική ιστορία στο metal στερέωμα. Δημιούργημα της Jutta Weinhold από το 1985, ήταν το σχεδόν αποκλειστικά δικό της παιδί.

Η ιστορία αφορά την Zed Yago, που είναι η κόρη του The Flying Dutchman και το concept γύρω από τις περιπέτειές της πολύ δυνατό. Πειρατές, κατάρες, εκδίκηση, με την ιστορία της Zed Yago να συνεχίζεται σε κάθε άλμπουμ. Η Zed Yago έχει αναλάβει να επαναφέρει τη χαμένη φαντασία στην ανθρωπότητα, κατά εντολή και του Θεού και του Διαβόλου! Έτσι θα της δώσουν το ανθρώπινο σώμα που τόσο επιθυμεί, όπως αναφέρει και το ομώνυμο κομμάτι: «Zed Yago from the twilight zone bound to sail the seas, she wants to move Heaven and Hell, she wants to break free.»

Η Jutta Weinhold κυκλοφόρησε δύο άλμπουμ με τους Zed Yago και δύο με τους Velvet Viper που ήταν η επιβεβλημένη συνέχειά τους. Τι συνέβη ανάμεσα σε αυτούς τους τέσσερις δίσκους και πως προέκυψαν οι Velvet Viper θα αναλυθεί παρακάτω.

                                                                       From over yonder

Πρώτο ομώνυμο άλμπουμ το 1988 λοιπόν και το συγκρότημα είναι δεμένο και ορεξάτο. Όλο το άλμπουμ σφύζει από ποιοτική heavy και dramatic μουσική, ενώ η Jutta θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και θηλυκός Dio. Οι συνθέσεις έχουν επικό χαρακτήρα και αλλάζουν tempo (σε αργά μοτίβα πάντα) ανάλογα με το σημείο της ιστορίας στο οποίο βρισκόμαστε. Το αποτέλεσμα δημιουργεί την αίσθηση ότι προέρχεται από κάποιο λογοτεχνικό βιβλίο, ενώ η σοβαρότητα του εγχειρήματος ενισχύεται και από την αγάπη της Jutta για τον κλασσικό Richard Wagner, τον οποίο και διασκευάζουν μεταλλικά!

Στο καθαρά μουσικό κομμάτι, φανταστείτε τους Black Sabbath εποχής Dio, καθώς και μεγαθήρια των 70΄s και 80΄s να συνδυάζονται. Λίγο Rainbow, λίγο Manowar, όλα μαζί με τη φωνή της Jutta έδιναν ένα μοναδικό αποτέλεσμα. Χωρίς το συγκρότημα να ανακαλύπτει τον τροχό, χάριν στη δυναμική του concept αλλά και τη φωνή της Jutta, είχε ήδη ταυτότητα από τον πρώτο δίσκο.

Στη δεύτερη προσπάθεια του συγκροτήματος πλέον ήταν όλα ή τίποτα. Βιντεοκλίπ το “Black Bone Song” συνέντευξη στο Headbangers Ball του MTV, συναυλίες σε φεστιβάλ για να καταφέρουν μεγαλύτερη αναγνώριση. Ο δεύτερος δίσκος λοιπόν, το “Pilgrimage” είχε σαφώς καλύτερη και πιο βαριά παραγωγή, το concept να συνεχίζεται ακριβώς από εκεί που είχε μείνει στο πρώτο άλμπουμ και το μουσικό κομμάτι βελτιωμένο και λιγάκι πιο προοδευτικό. Εδώ βρίσκονται τέσσερα από τα καλύτερα τραγούδια του συγκροτήματος. Τα “Black Bone Song” (που είναι και το γνωστότερό τους), το “Pale Man”, “Fear Of Death” και το ομώνυμο. Ένας σχεδόν τέλειος δίσκος που όμως δεν ήταν αρκετός. 

 Pilgrimage

Τα αποτελέσματα δεν ήταν τα αναμενόμενα. Και όταν (σε εκείνη την εποχή τουλάχιστον) δεν υπάρχουν πωλήσεις, υπάρχει γκρίνια. Και η γκρίνια έφερε διχόνοια. Και κάπως έτσι η Jutta βρέθηκε να μην μπορεί να χρησιμοποιήσει το όνομα Zed Yago πλέον και θα έπρεπε να συνεχίσει την ιστορία της ηρωίδας της με το όνομα του νέου της συγκροτήματος, τους Velvet Viper και σε άλλη πλέον εταιρεία.

Νέα μέλη, σαφώς πεσμένη όρεξη αλλά παρόλα αυτά το πρώτο ομώνυμο άλμπουμ του 1991  είναι αρκετά καλό. Ακολούθησε άλλο ένα άλμπουμ παραδόξως ακόμα καλύτερο αλλά οι συνεχείς αλλαγές μελών, οι χαμηλές πωλήσεις, η συναυλιακή απραξία και η έλλειψη ενδιαφέροντος από τη metal κοινότητα (που δεχόταν και την επίθεση του grunge τότε) οδήγησαν την Jutta στο να τα παρατήσει όλα (προσωρινά έστω).

Η κληρονομιά και ο μύθος που άφησαν οι Zed Yago (και λιγότερο οι Velvet Viper) είναι σημαντική. Η Jutta Weinhold που όπως είχα διαβάσει σε συνέντευξή της κάποτε, έγινε συνειδητά metal artist, προσπάθησε κάποια στιγμή να δημιουργήσει ένα βαρύ concept. Να το υποστηρίξει με καλή metal μουσική, φωνητικά με γρέζι και επικά ρεφραίν.

Το κατάφερε λοιπόν και πιστεύω ότι αξίζει να ανακαλύψετε αυτούς τους αφανείς ήρωες του dramatic metal, που σημάδεψαν το προσωπικό μουσικό μου παρελθόν.

Η Jutta δεν έχει σταματήσει τα live ακόμη και σήμερα που πλησιάζει τα 70!

Thunder - Wonder Days (2015) Hard rock

Thunder Wonder days

Οι Thunder γνώρισαν σχετική επιτυχία στα τέλη της δεκαετίας του ΄80 και στις αρχές των 90΄s, με τα δύο πρώτα άλμπουμ τους. Καλοπαιγμένο British hard rock που όμως δεν είχε την ανάλογη συνέχεια σε ποιότητα. Αναπόφευκτα μετά από κάποια μέτρια άλμπουμ ήρθε η διάλυση. Στη συνέχεια επανασυνδέονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα και παραμένουν ενεργοί, κυκλοφορώντας αισίως οχτώ studios albums συνολικά.

Όπως και να έχει, είναι πολύ πιθανότερο (πολύ όμως) ακούγοντας τη λέξη “Thunder”, να σας έρθει το “Thunderstruck” των AC/DC, ή κάποιο άλογο φαβορί σε ιπποδρομία (go Thunder go!!).

Και να που εν έτη 2015 κυκλοφορούν το ένατο δίσκο τους και μία από τις top five κυκλοφορίες του είδους για τη χρονιά που διανύουμε.

Το κυριότερο χαμένο συστατικό είναι η έμπνευση. Έντεκα τραγούδια, κανένα filler. Η έμπνευση συνδυάζεται με την προσεγμένη παραγωγή και τις δυνατές κιθάρες, αλλά εκεί που πρέπει να τους παραδεχτούμε είναι στις λεπτομέρειες. Άριστη χρήση γυναικείων φωνητικών, μόνο όταν χρειάζεται, αριστοτεχνική τοποθέτηση των μπαλάντων ώστε η ροή του άλμπουμ να είναι απολαυστική (στις θέσεις 3, 6 και 8). Και προσήλωση στο να διασκεδάσουν, άρα πετυχημένα ρεφραίν και αλλαγές μέσα στα τραγούδια που κρατάνε το ενδιαφέρον.

Σημειώστε ότι έχουμε και ποικιλία στην ταχύτητα των τραγουδιών και ιδού λοιπόν, η μαγική συνταγή για έναν πολύ καλό hard rock δίσκο.

Αναλυτικότερα, τα πιο σημαντικά τραγούδια του άλμπουμ, αν και θα επαναλάβω ότι αξίζει στην ολότητά του είναι:

"Wonder Days": Ιδανικό άνοιγμα.

"The Thing I Want": Απαραίτητο σε live.

"The Rain": Led Zeppelin και Bon Jovi together.

"The Prophet": Το σκληρότερο κομμάτι, Preistiko.

"Broken": Αν κυκλοφορούσε στα 80΄s, θα ανάβανε πολλοί αναπτήρες σε live.

"When The Music Played": Το μεγαλύτερο σε διάρκεια (6:09) και με τις πιο πολλές αλλαγές. Hard rock πανδαισία.

Να σημειωθεί ότι τα τέσσερα από τα πέντε μέλη της μπάντας είναι μαζί από τις αρχές των 80΄s, οπότε ήταν όλοι μαζί και στα δύσκολα χρόνια που διένυσαν.

Φυσικά μην περιμένετε ο δίσκος να παιχτεί σε ραδιόφωνα ή να γίνει κανένας ντόρος για το comeback τους. Ψάξτε το και ακούστε το. Είναι ότι πιο άμεσο και κεφάτο κυκλοφορεί στο χώρο του hard rock αυτή τη στιγμή.