Οι
Γερμανοί Zed
Yago δεν έγιναν ποτέ γνωστοί και δεν
πούλησαν ποτέ εκατομμύρια άλμπουμ. Έγραψαν όμως τη δική τους σύντομη αλλά
σημαντική ιστορία στο metal
στερέωμα. Δημιούργημα της
Jutta Weinhold από το 1985, ήταν το σχεδόν αποκλειστικά δικό της παιδί.
Η
ιστορία αφορά την Zed
Yago, που είναι η
κόρη του The Flying Dutchman και το concept γύρω
από τις περιπέτειές της πολύ δυνατό. Πειρατές, κατάρες, εκδίκηση, με την
ιστορία της Zed
Yago να
συνεχίζεται σε κάθε άλμπουμ. Η Zed
Yago έχει αναλάβει
να επαναφέρει τη χαμένη φαντασία στην ανθρωπότητα, κατά εντολή και του Θεού και
του Διαβόλου! Έτσι θα της δώσουν το ανθρώπινο σώμα που τόσο επιθυμεί, όπως αναφέρει και το ομώνυμο κομμάτι: «Zed
Yago from the twilight zone bound to sail the seas, she wants to move Heaven
and Hell, she wants to break free.»
Η
Jutta Weinhold κυκλοφόρησε δύο άλμπουμ με τους Zed Yago και δύο με τους Velvet Viper που ήταν
η επιβεβλημένη συνέχειά τους. Τι συνέβη ανάμεσα σε αυτούς τους τέσσερις δίσκους
και πως προέκυψαν οι Velvet Viper θα αναλυθεί παρακάτω.
Πρώτο
ομώνυμο άλμπουμ το 1988 λοιπόν και το συγκρότημα είναι δεμένο και ορεξάτο. Όλο
το άλμπουμ σφύζει από ποιοτική heavy
και dramatic
μουσική, ενώ η Jutta θα
μπορούσε να χαρακτηριστεί και θηλυκός Dio. Οι συνθέσεις έχουν επικό χαρακτήρα και αλλάζουν tempo (σε αργά μοτίβα πάντα) ανάλογα με το
σημείο της ιστορίας στο οποίο βρισκόμαστε. Το αποτέλεσμα δημιουργεί την αίσθηση
ότι προέρχεται από κάποιο λογοτεχνικό βιβλίο, ενώ η σοβαρότητα του εγχειρήματος
ενισχύεται και από την αγάπη της Jutta για τον κλασσικό Richard Wagner, τον οποίο και διασκευάζουν
μεταλλικά!
Στο
καθαρά μουσικό κομμάτι, φανταστείτε τους Black Sabbath εποχής Dio, καθώς και μεγαθήρια των 70΄s και 80΄s να συνδυάζονται. Λίγο Rainbow, λίγο Manowar,
όλα μαζί με τη φωνή της Jutta έδιναν ένα μοναδικό αποτέλεσμα. Χωρίς το
συγκρότημα να ανακαλύπτει τον τροχό, χάριν στη δυναμική του concept αλλά και τη φωνή της Jutta, είχε ήδη
ταυτότητα από τον πρώτο δίσκο.
Στη
δεύτερη προσπάθεια του συγκροτήματος πλέον ήταν όλα ή τίποτα. Βιντεοκλίπ το “Black
Bone Song” συνέντευξη στο Headbangers Ball του MTV, συναυλίες σε φεστιβάλ για να
καταφέρουν μεγαλύτερη αναγνώριση. Ο δεύτερος δίσκος λοιπόν, το “Pilgrimage” είχε
σαφώς καλύτερη και πιο βαριά παραγωγή, το concept να συνεχίζεται ακριβώς από εκεί που
είχε μείνει στο πρώτο άλμπουμ και το μουσικό κομμάτι βελτιωμένο και λιγάκι πιο
προοδευτικό. Εδώ βρίσκονται τέσσερα από τα καλύτερα τραγούδια του
συγκροτήματος. Τα “Black Bone Song” (που είναι και το γνωστότερό τους), το “Pale
Man”, “Fear Of Death” και το ομώνυμο. Ένας σχεδόν τέλειος δίσκος που όμως δεν
ήταν αρκετός.
Τα
αποτελέσματα δεν ήταν τα αναμενόμενα. Και όταν (σε εκείνη την εποχή
τουλάχιστον) δεν υπάρχουν πωλήσεις, υπάρχει γκρίνια. Και η γκρίνια έφερε
διχόνοια. Και κάπως έτσι η Jutta βρέθηκε να μην μπορεί να χρησιμοποιήσει το
όνομα Zed
Yago πλέον και θα
έπρεπε να συνεχίσει την ιστορία της ηρωίδας της με το όνομα του νέου της
συγκροτήματος, τους Velvet Viper και σε άλλη πλέον εταιρεία.
Νέα
μέλη, σαφώς πεσμένη όρεξη αλλά παρόλα αυτά το πρώτο ομώνυμο άλμπουμ του 1991 είναι αρκετά καλό. Ακολούθησε άλλο ένα
άλμπουμ παραδόξως ακόμα καλύτερο αλλά οι συνεχείς αλλαγές μελών, οι χαμηλές
πωλήσεις, η συναυλιακή απραξία και η έλλειψη ενδιαφέροντος από τη metal κοινότητα (που δεχόταν και την επίθεση
του grunge τότε) οδήγησαν την Jutta στο να τα παρατήσει όλα (προσωρινά έστω).
Η
κληρονομιά και ο μύθος που άφησαν οι Zed Yago (και λιγότερο οι Velvet Viper) είναι
σημαντική. Η Jutta Weinhold που όπως είχα διαβάσει σε συνέντευξή της κάποτε,
έγινε συνειδητά metal
artist, προσπάθησε
κάποια στιγμή να δημιουργήσει ένα βαρύ concept. Να το υποστηρίξει με καλή metal μουσική, φωνητικά με γρέζι και επικά
ρεφραίν.
Το
κατάφερε λοιπόν και πιστεύω ότι αξίζει να ανακαλύψετε αυτούς τους αφανείς ήρωες
του dramatic
metal, που σημάδεψαν
το προσωπικό μουσικό μου παρελθόν.
Η
Jutta δεν έχει σταματήσει τα live ακόμη και σήμερα που πλησιάζει τα 70!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου