Savatage – Gutter Ballet (1989) Heavy Metal, Progressive Metal

Ο μεγάλος αδερφός του Βαγγέλη, του φίλου μου στο Λύκειο, άνοιξε τους μουσικούς μου ορίζοντες μέσα σε 2 μόλις απογεύματα. Τότε έμαθα τους Warlord και τους Savatage. Πιο συγκεκριμένα άκουσα “Winter Tears” και “Sirens” αντίστοιχα. Του το χρωστάω για πάντα!

Τους Warlord και τα 14 τότε τραγούδια τους, τα έμαθα άμεσα και αποτελούν ένα σημαντικό κομμάτι του soundrack της ζωής μου! Οι Savatage ήταν διαφορετική περίπτωση. Λάτρεψα το “Dungeons are calling”, πωρώθηκα με το “Sirens” και άλλα 2 τραγούδια από το ομώνυμο ντεμπούτο τους, όμως τα “Power of the night” και “Fight for the Rock” (ειδικά αυτό που αποτελεί μια εντελώς ξένη προς το ύφος της μπάντας εμπορική προσέγγιση) μου είχαν αφήσει μέτρια γεύση.

Η μεγάλη επιστροφή για το συγκρότημα έγινε όταν άρχισε να συμμετέχει ο παραγωγός Paul O’Neill στο γράψιμο τραγουδιών και το επικό «Hall of the mountain king” (1987) σήμανε με μια νέα εποχή για το συγκρότημα.

Ακόμα και έτσι προετοιμασμένοι δεν ήμασταν για το “Gutter Ballet” του 1989. Οι Savatage έχουν βρει ακριβώς το ύφος τους και είναι σαν με τον Paul O’Neill να απελευθερώθηκαν για να καταστήσουν τον κόσμο! Σημαντικό το ότι ο Jon Oliva (φωνητικά, πλήκτρα) παρακολούθησε τότε το μιούζικαλ “Phantom of the Opera” του Andrew Lloyd Webber, γεγονός που αποτέλεσε αφορμή για την συνειδητή αλλαγή ύφους από power metal σε πιο progressive φόρμες, καθώς και σημαντική συμμετοχή του πιάνου στα τραγούδια. Το αποτέλεσμα είναι αριστουργηματικό! 

“Of rage and war”, “She’s in love”, “The Unholy”, “Mentally yours”, “Thorazine Shuffle”  είναι τα πιο σκληρά κομμάτια με τα παρανοϊκά φωνητικά του Jon και τις τρομερές κιθάρες του αδερφού του Criss (R.I.P. 1993) να είναι υπεράνω κριτικής. Το ομώνυμο «Gutter Ballet” είναι ένα πομπώδες έπος με τρομερό riff, το “Hounds” ότι πιο σκοτεινό και doomy έχουν γράψει, ενώ τα “When the crowds are gone” και “Summer’s rain” είναι ο ορισμός της Metal Μπαλάντας. Ειδικά το πρώτο που είναι μια εξομολόγηση ενός καλλιτέχνη προς το κοινό του για την ανάγκη να δημιουργεί και να εμφανίζεται στην σκηνή, με αισθαντικές κιθάρες και το πιάνο να δίνει το ρυθμό, είναι μαγεία (το δεύτερο σπαρακτικό μέρος ανατριχίλα). “Where’s the lights, turn them on again!!”. Στο άλμπουμ συμπεριλαμβάνονται ακόμη δύο σημαντικά τραγούδια, τα instrumental “Temptation Revelation” και «Silk and Steel” που αποδεικνύουν πως  πλέον το συγκρότημα είχε αλλάξει ύφος και κατηγορία.

Το “Gutter Ballet” είναι το masterpiece των Savatage, ένα διαμάντι του Heavy Metal!

Εταιρία: Atlantic

 

Ημερομηνία: 1.12.1989

Band Fb link: https://www.facebook.com/savatage/

 

Pink Floyd – The Wall (1979) Art Rock, Progressive Rock, Rock Opera

Όταν οι Pink Floyd έπαιζαν για πρώτη φορά σε μεγάλα στάδια κατά την διάρκεια της «In the flesh” περιοδείας, ο Roger Waters δεν μπορούσε να διαχειριστεί τον τρόπο λειτουργίας των μεγάλων Live και την αποξένωση που δημιουργείται μεταξύ συγκροτήματος και κοινού. Τότε συνέλαβε την ιδέα της δημιουργία του “The Wall”, θέλοντας να διηγηθεί την ιστορία του Pink, βασιζόμενος στην δική του ζωή αλλά και του πρώην μέλους Syd Barret, και θέλοντας να περιγράψει την απομόνωση που ο ίδιος επιζητούσε μακριά από το κοινό.

Εν μέσω εντάσεων μεταξύ των μελών (στην συνέχεια κατά την διάρκεια των ηχογραφήσεων απολύθηκε ο Richard Wright και παρέμεινε ως session μουσικός), μεγάλων οικονομικών προβλημάτων, ο Waters παρουσίασε τον Ιούλιο του 1978 στα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος το “Bricks in The Wall”  αλλά και ένα άλλο ένα έργο που αφορούσε τα όνειρα ενός ανθρώπου κατά την διάρκεια μιας νύχτας. Το συγκρότημα επέλεξε την πρώτη πρόταση. Η δεύτερη έμελε να αποτελέσει το πρώτο solo άλμπουμ του Waters με τίτλο “The Pros and Cons of Hitch Hiking”.

Με την βοήθεια και την επιβολή του παραγωγού Bob Ezrin, κάτι που δεν άρεσε αλλά εντέλει επετράπη, το concept “συμμαζεύτηκε” και με την συνθετική συνδρομή του David Gilmour στα “Comfortably Numb”, “Run Like Hell” και “Young Lust”, οι ηχογραφήσεις ολοκληρώθηκαν. Tο “The Wall”, 11^ο άλμπουμ για το συγκρότημα, κυκλοφόρησε στις 30 Νοεμβρίου του 1979.

Αποτέλεσε τεράστια εμπορική επιτυχία (2^ο Pink Floyd άλμπουμ σε πωλήσεις ever μετά το “Dark Side of the Moon”) και παραμένει έως σήμερα μια ανυπέρβλητη Ροκ Όπερα!

Ένα τεράστιο concept μουσικό έργο, το οποίο μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον σκηνοθέτη Alan Parker, με πρωταγωνιστή τον Bob Geldof ως Pink.

O Pink έχει χάσει τον πατέρα του στον B’ Παγκόσμιο Πόλεμο, μεγαλώνοντας θα γελοιοποιηθεί από τους δασκάλους του, θα κακοποιηθεί από την υπερπροστατευτική μητέρα του, και αναπόφευκτα εν μέσω ψυχολογικών προβλημάτων ο γάμος του θα οδηγηθεί σε διάλυση. Έτσι θα απομονωθεί συνειδητά από την κοινωνία, τοποθετώντας κάθε ένα από τα τραύματα του ως "τούβλα στο Τείχος" (bricks in the wall), το οποίο συμβολίζει το κλείσιμο στον εαυτό του. O Pink θα γίνει εντέλει αστέρι της ροκ, του οποίου οι σχέσεις αμαυρώνονται από την απιστία, τη χρήση ναρκωτικών, και τις εκρήξεις βίας. Ενώ ο γάμος του καταρρέει, θα τελειώσει το χτίσιμο του Τείχους του, ολοκληρώνοντας την απομόνωση του. Με την ολοκλήρωση του Τείχους θα ακολουθήσει μια ροκ παραισθησιογόνα συναυλία στην οποία πιστεύει ότι είναι ένας φασίστας δικτάτορας και εμφανίζεται σε συγκέντρωση όμοια με αυτή των Νεοναζί, όπου επιτίθεται στο κοινό για το χρώμα τους, τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις κ.α. Πνιγμένος από τις ενοχές, θα δικάσει τον εαυτό του ώστε να γκρεμίσει το Τείχος, αφήνοντας τον Pink ελεύθερο προς τον έξω κόσμο. 

Ο Pink είμαστε όλοι, ο Pink είναι παντοτινός και με την ιστορία του εκφράζει το Τείχος του καθενός μας. Τα όρια που βάζουμε, τα όρια που μας αναγκάζουν να βάζουμε, η ανάγκη μας για αληθινή επικοινωνία, και εντέλει ότι πρέπει να γκρεμίσουμε για να είμαστε αληθινοί.

40 χρόνια μετά την κυκλοφορία του, το “The Wall” παραμένει το κορυφαίο concept Ροκ άλμπουμ, πιο επίκαιρο από ποτέ και απαραίτητο άκουσμα για τους νέους.

Εταιρία: Harvest - Columbia

Ημερομηνία: 30.11.1979

Band Fb link: https://www.facebook.com/pinkfloyd/  

(Πηγές: Wiki)

Running Wild – Death or Glory (1989) Heavy Metal

Το πειρατικό ξεκίνησε το ταξίδι του το 1986 με το “Under Jolly Roger”. Ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή για τον Rock’n’Rolf και την (εκάστοτε) παρέα του. Μετά από δύο πολύ καλά σκοτεινά speed metal album, φανερά επηρεασμένοι από τους Judas Priest (μέχρι και το όνομα τους…), έπρεπε να ξεχωρίσουν και να βάλουν την πειρατική θεματολογία στα τραγούδια και το ύφος τους. Το “Port Royal” που ακολούθησε το 1988 επιβεβαίωσε ότι έχουν βάλει πλώρη για τα υψηλά κλιμάκια του Metal (με “Conquistadors” μέσα…), και έτσι το 1989 βρέθηκα στο Rock City ( α ρε Lord…) την πρώτη μέρα κυκλοφορίας του “Death or Glory” με το υπέροχο εξώφυλλο! 

Η βελόνα επέστρεφε συνεχώς στο πρώτο τραγούδι, μου πήρε κάνα δίωρο μέχρι να ακούσω το “Renegade”. Αυτομάτως το χέρι μου τοποθετούσε ξανά την βελόνα στο “Riding the Storm”. Το απόλυτο πειρατικό metal τραγούδι, σήμα κατατεθέν της μπάντας, ορμητικό, προκαλώντας συναισθήματα ελευθερίας και αισιοδοξίας, με ένα ρεφρέν έκσταση, είναι αυτό που με κάνει να το θεωρώ το καλύτερο Running Wild άλμπουμ! Δεν το πίστευα!

Φυσικά με ένα τραγούδι δεν είναι εύκολο να ανέβει ένας δίσκος τόσο ψηλά στην εκτίμηση μου. Μόνο ύμνοι ακολουθούσαν: “Running Blood”, “Bad to the bone”, “Marooned” μερικοί από αυτούς, και το έπος “Battle of Waterloo”, από τα καλύτερα που έχουν γράψει! 

Η συνέχεια και ειδικότερα τα ‘90s επιφύλασσαν πολλές ακόμα μεγάλες στιγμές, όμως η καρδιά μου είναι πάντα εκεί “Face in the wind we’re riding the storm, we’ll stay our course whatever will come”! Τότε που ο τρίτος όροφος μιας πολυκατοικίας στα Πατήσια είχε μετατραπεί σε “Royal Fortune”, και ένας δεκαπεντάχρονος σε “Black Bart” χάριν στους τρομερούς Γερμανούς και την έμπνευση τους!    

Εταιρία: Noise

Ημερομηνία: 8.11.1989

Band Fb link: https://www.facebook.com/runningwildmusic/