Τους
Ιταλούς Messa,
τους είχα ξεχωρίσει από το 2015. Avant garde doom metal, σκοτεινό (ως και σάπιο) με 80’s επικό feeling, jazz περάσματα και τα bluesy- δυναμικά φωνητικά της Sara να ξεχωρίζουν. Mε “έπιασαν” από την πρώτη στιγμή και
ανυπομονούσα για το δεύτερο και καθοριστικό βήμα τους. Το δεύτερο άλμπουμ ενός
συγκροτήματος είναι αυτό που θα το σταθεροποιήσει, ή θα προχωρήσει το ύφος του παραπέρα
ή μπορεί να απογοητεύσει και για άλλους λόγους να οδηγήσει ακόμη και στην
διάλυση.
Το
“Feast for water” είναι ένας δίσκος–ενέδρα. Σα να
βουτάς στη θάλασσα (βλ. εξώφυλλο) και να πιάνεσαι στα δίχτυα τους, προσπαθώντας
μάταια να ανέβεις στην επιφάνεια.
“Naunet”: Εισαγωγή (εφιάλτης) για την βουτιά
που θα ακολουθήσει.
“Snakeskin Drape”. Τα φωνητικά της Sara μας βάζουν στο κλίμα, και ακολουθεί το
επιβλητικό και πονεμένο riffing.
Το
“Leah” είναι DOOM (με κεφαλαία), με ένα μικρό jazzy πέρασμα και έχει φοβερή ατμόσφαιρα.
Το
“The Seer” συνδυάζει ένα φωνητικό κουπλέ που
δίνει ελπίδα, με doom-blues κιθάρες για να καταλήξει ταχύ και
ανατολίτικο.
“She knows”: Εντυπωσιακό, αργό, drone, βασισμένο στα πλήκτρα και με έντονα
ξεσπάσματα, είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το χάος του “Tulsi” (όπου εμφανίζεται και το σαξόφωνο
στο τέλος).
Το
“White Stains” αποτελεί μια πιο παραδοσιακή, επικό doom πρόταση, με το “Da Tariki Tariqat” να κλείνει εφιαλτικά (πάλι με
συμμετοχή σαξόφωνου) την παγίδα που στήθηκε εξ αρχής.
Το
“Feast for water” είναι τεχνικά άρτιο, με πειραματική
μουσική, ενώνει το Doom
Metal με τη jazz (και το Black metal και άλλα….) , δείχνει ένα συγκρότημα
που έχει βρει προσωπικό ήχο και πάει το doom σε άλλο επίπεδο. Τεράστια η συμβολή
της Sara με τα στοιχειωτικά φωνητικά της και οι
υπέρ heavy
κιθάρες. Το συγκρότημα δίνει μεγάλη βάση στην ατμόσφαιρα και η κλειστοφοβική
αίσθηση ή και ότι πνίγεσαι (παίρνοντας ελάχιστες ανάσες σχεδόν μόνο ανάμεσα στα
τραγούδια) επιτυγχάνεται και χάρη στην πολύ καλή παραγωγή.
8/10
Εταιρεία: Aural Music
Ημερομηνία: 6.4.2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου