Rocking in the brain: Queen - A Night at the Opera (1975) Hard rock, progressive, heavy metal

Ήμουνα 10 όταν μας ζητήθηκε να συμπληρώσουμε τα κενά σε στίχους τραγουδιού των Queen στο φροντιστήριο Αγγλικών. Το “Works” είχε μόλις κυκλοφορήσει και εγώ έπαθα ένα πρώτο shock με το “Radio GaGa”. Αυτό ήταν το τραγούδι. Με το χαρτζηλίκι μου αγόρασα το βινύλιο που το λάτρεψα (ακόμα και σήμερα το θεωρώ από τις καλύτερες δουλειές τους), και κινήθηκα προς τo παρελθόν. Επόμενη αγορά το “Hot Space”. Ουάου είπα! (και σήμερα μπλιάξ). Όχι το “Hot Space” δεν είναι κακό, αλλά είναι μια αποτυχημένη απόπειρα εκμετάλευσης της επιτυχίας του “Another One Bites the Dust”.

Η επόμενη επίσκεψή μου στο Δισκάδικο-video club- κέντρο κασσέτας της γειτονιάς μου, μου αποκάλυψε την ύπαρξη του “Best of Queen - Greatest Hits”. Μου τρέξανε τα σάλια. Εδώ θα είναι όλα τέλεια σκέφτηκα. Σαν το “Another bites the dust” (το άκουγα στο ραδιόφωνο), σαν το “Radio GaGa”.

To πρώτο τραγούδι, κοντά 6 λεπτά τραγούδι, με πολλές αλλαγές, οπερετικά φωνητικά και χωρίς ρεφρέν. Γιατί στο καλό δεν υπάρχει ρεφρέν; Για ένα μήνα, η βελόνα ακουμπούσε στο Νο 2 τραγούδι. Τι ραψωδίες, τι πράγματα είναι αυτά; Και είναι στα καλύτερά τους; Χα! Μετά από επιπλέον ακροάσεις (ζορίστηκα) τραγουδούσα κάθε στίχο, απολάμβανα κάθε νότα. Ναι, άργησα αλλά κατάλαβα. Ένα έπος! Άργησα επίσης να ασχοληθώ σε βάθος με τους Queen των 70’s και όταν το έπραξα κατάλαβα ότι το “A night at the opera” είναι το magnus opus τους, το απόλυτο Queen άλμπουμ.

Το 1975 οι Queen είχαν τρία άλμπουμ στο ενεργητικό τους, όμως η πολυπόθητη επιτυχία δεν είχε έρθει. Ξεχώριζαν ο Freddie, o ήχος της κιθάρας του Mercury, το εξώφυλλο και η σκοτεινιά του “Queen II”, αλλά και η πιο hard rock προσέγγιση του “Sheer Heart Attack” δεν ήταν αρκετά για να τους απογειώσουν. Tα έπαιξαν όλα για όλα, με το ακριβότερο άλμπουμ που είχε ηχογραφηθεί ποτέ. Με τον τίτλο να έχει παρθεί από την ομώνυμη ταινία των αδερφών Μαρξ και το logo της μπάντας σχεδιασμένο από τον Freddie στο εξώφυλλο, το άλμπουμ έμελλε να μείνει στην ιστορία ως κλασικό.

Συνυπάρχουν συνθέσεις και των τεσσάρων μελών του group, ενώ φωνητικά κάνουν όλοι πλην Deacon (μπάσο). Υποχθόνιο, επιθετικό, θεατρικό, το “Death on Two Legs”, ανοίγει ιδανικά το άλμπουμ όπου γίνεται αμέσως αντιληπτό τι δουλειά έχει πέσει στο κομμάτι των δεύτερων φωνητικών, που είναι και ένα από τα σήματα κατατεθέν του συγκροτήματος. Σύνθεση του Mercury είναι αφιερωμένο στον πρώην manager του συγκροτήματος, Norman Sheffield.

Το “Lazing on a Sunday afternoon” είναι μια σύντομη σύνθεση του Mercury γραμμένη σε ύφος 20’s – 30’s. Το σόλο είναι γραμμένο πάνω στα φωνητικά και αμέσως μετά το τέλος του θα μπει ορμητικά το “I’m in love with my car”. Το τραγούδι είναι του Roger Taylor και το τραγουδάει ο ίδιος με τα τραχιά φωνητικά του, ενώ ακούγεται το μαρσάρισμα της Alfa Romeo που είχε τότε ο σπουδαίος ντράμερ στην κατοχή του. Ένα τραγούδι που ο May έλαβε στην αρχή ως αστείο, έμελλε να γίνει το B side του “Bohemian Rhapsody” και να παίζεται (και να τραγουδιέται από τον Taylor) live πολύ συχνά την περίοδο ‘77-‘81. Το “You’re my best friend” είναι σύνθεση του John Deacon, της ήρεμης δύναμης των Queen, αφιερωμένο στην σύζυγό του Veronica Tetzlaff. Γλυκύτατο τραγούδι, χαρακτηρίζεται από το πιάνο και συμπεριλήφθηκε στο θρυλικό “Best of” των Queen αφού ήταν και top 10 επιτυχία.

Η συνθετική τετράδα των Queen θα ολοκληρωθεί με το “’39”, ένα folk τραγούδι του May, που αφορά ένα ταξίδι στα άστρα και το οποίο ερμηνεύει ο ίδιος με τη γλυκιά φωνή του. Το “Sweet Lady” (May) είναι ένα καθαρόαιμο rock τραγούδι, ενώ το σύντομο καμπαρέ – “Seaside Redervous” θα μας οδηγήσει στο έπος “The Prophet’s Song”, ένα progressive metal/rock αριστούργημα του May με ένα απίστευτο, αρκετά μεγάλο μέρος μόνο με τα φωνητικά των τριών τους (Mercury, May, Taylor) να κάνουν παιχνίδια.

Το “Love of my life” είναι αφιερωμένο στην τότε σύζυγο του Mercury, Mary Austin που παρέμεινε δίπλα του ως το τέλος και αποτελεί ένα συναυλιακό αγαπημένο αφού το κοινό αναλάμβανε το μεγαλύτερο μέρος του. Πανέμορφη, συγκινητική μπαλάντα. Άλλο ένα καμπαρέ /banjo folk τραγούδι αυτή τη φορά με τη φωνή του May, το “Good Company” μεσολαβεί για να φτάσουμε στο ΤΕΡΑΣΤΙΟ Bohemian Rhapsody του Freddie Mercury.

Ο Freddie κατέγραψε τις ιδέες τους σε ένα τηλεφωνικό κατάλογο και οι υπόλοιποι αναφερόντουσαν στο τραγούδι ως “Freddie’s thing”! Ένα παθιασμένο κομψοτέχνημα όπου μπλέκονται η ροκ, η όπερα, ο Beelzebub, ένα αλληγορικό παραμύθι αποδοχής της αληθινής μας φύσης, το τραγούδι που ισοδυναμεί με το όνομα Queen, 6 λεπτά που θέλεις πάντα να τα τραγουδήσεις, και το κάνεις, κάθε λέξη! Όπως έκαναν και οι 65.000 στο Λονδίνο, την 1^η Ιουλίου 2017, πριν την εμφάνιση των Green Day.