The Steams, Royal Arch @ The Temple 23.12.2022 Mild Conquest Release Show

 

Wild Sold out, Thundering Conquest!

Μετά από περιοδεία στην Βόρειο Ελλάδα για την προώθηση του δεύτερου άλμπουμ τους “Mild Conquest”, οι The Steams ανέβηκαν στην σκηνή του The Temple για ένα live-release show της υπέροχης αυτής κυκλοφορίας. Δεν βρίσκεται πλέον χρόνος για να γράφω τις αράδες μου και τα ριβιούζ που τόσο γουστάρω, όσο συχνά θα ήθελα. Μουσικές παρουσιάζω μέσω του Radio Show - Rocking in the Brain στον Black Velvet Radio, που εάν θέλετε μπορείτε να τσεκάρετε κάθε Τετάρτη στις 22:00. Και εάν φέτος που ήταν η επιστροφή των λάιβ στις ζωές μας στο πλαίσιο της συχνότητας και της κανονικότητας που αγαπάμε, και παρακολούθησα μερικά σπουδαία live (Beth Hart, Judas Priest, Naxatras), δεν γίνεται να μην σας μεταφέρω τι ζήσαμε πάλι (μα τι ζήσαμε πάλι!), με το καλύτερο psychedelic-indie-hard rock-folk-stoner συγκρότημα που έχει βγάλει αυτή η χώρα!

Λίγες μόλις ώρες πριν την ώρα (20:30) που θα άνοιγαν οι πόρτες του The Temple για το event, ανακοινώνεται το Sold Out! Ναι, από τις 20:00 υπήρχε ουρά για την είσοδο στον χώρο (η πιο γλυκιά αναμονή), ναι το venue γέμισε (300 plus?), ναι ήταν όλοι έτοιμοι από την ώρα που πάτησε τα πόδια του στην σκηνή το σαπόρτ σχήμα των Royal Arch.

Η συμπαθέστατη μπάντα των νεαρών Royal Arch, φάνηκε να κατέχει τα επί της σκηνής, όντας πολύ καλά προβαρισμένοι, ήταν άνετοι και είχαν καλή απόδοση. Αφιέρωσαν σε νέους και παλιούς οπαδούς (καθόλου λίγοι στον χώρο), με εξαιρετικές Joy Division μπασογραμμές, Cure και post rock κιθάρες αλλά και vibes αλλοτινών U2, δόνησαν τον χώρο για 35 λεπτά. Με αυτό το μελαγχολικά αγαπησιάρικο post punk ύφος, η πεντάδα δεν τα πήγε καθόλου άσχημα, ξεσήκωσε σε αρκετές στιγμές (stage diving began!), και σίγουρα κέρδισε νέους φαν όπως η αφεντιά μου.  Από ότι φαίνεται θα ακολουθήσει συνεργασία με τον Άλεξ Μπόλμπαση των The Steams για την πρώτη τους κυκλοφορία και αυτό μόνο καλό είναι μπορεί να είναι. 

Μετά από 15’ περίπου λεπτά προετοιμασίας, η σκηνή ήταν έτοιμη για τους The Steams και αυτό που έμελλε να είναι ένα από τα σημαντικότερα live τους, σε επίπεδο παραγωγής, μουσικών επί σκηνής, αλλά και χρονικής διάρκειας. Κέφι,ορμητικότητα, ηλεκτρισμός, εκρηκτικότητα, συναισθήματα και Διονυσιακές καταστάσεις είναι δεδομένα. Οι The Steams κάνουν πάντα την σκηνή δική τους και παρασέρνουν το κοινό! Σε καμμία περίπτωση κάποιο τυχαίο κοινό, μετά από τόσα χρόνια παρουσίας, ζωντανών εμφανίσεων, μουσικής εξέλιξης, και με ένα νέο πολυεπίπεδο και πολύχρωμο άλμπουμ στις αποσκευές τους, το “Mild Conquest”! Είμασταν όλοι εκεί και μας ευχαρίστησαν για το επικό sold out!

Η τετράδα που αποτελείται από τους Πάνο Δημητρόπουλο, Ανδρέα Κοκοβίκα, Άλεξ Μπόλμπαση και Νικόλα Μαμάση, ξεκίνησε για πρώτη φορά, όχι με “Black Sand” ή “The Entrance”, αλλά με το καλύτερο και πιο περίτεχνο, κατά την ταπεινή μου άποψη τραγούδι του νέου άλμπουμ, το “The Horror”! O Πάνος, με εμφάνιση David Byron, Ανδρέας και Άλεξ ως Black Figures και Νικόλας με disco (!) γιλέκο, φάνηκε από τις πρώτες νότες ότι έχουν την διάθεση να μας τιμήσουν με ένα επικό live, ένα ευχαριστώ στο sold out! Αξιοζήλευτο πόσο δένει το “Entrance” που ακολούθησε με το υλικό του πρώτου τους άλμπουμ “Wild Ferment” και εδώ ξεκίνησαν και οι εκπλήξεις αφού το τραγούδι αποδόθηκε εξαιρετικά με την συμμετοχή του Μανώλη Μανουσάκη στο λαούτο, προκαλώντας τις πρώτες ανατριχίλες και το αίσθημα γλεντιού και ξεσηκωμού! Το “Binding Cirlcles” φάνηκε πόσο έχει αγαπηθεί από τις αντιδράσεις του κόσμου, που ήδη τραγουδάει στίχους, όλους τους στίχους ε, και στην συνέχεια “Ladies in the north” όπου χορέψαμε με τα πανέμορφα σόλο του, για να ηρεμήσουμε και να ταξιδέψουμε με το “Beatiful” (πρώτο κομμάτι από “Wild Ferment”). Η επιθετικότητα της επαναστατικής λαικής ιστορίας που περιγράφει, μας συνεπήρε στο “The Union”, με το πορωτικό, κυκλικό riff του, και το πρώτο pit δημιουργήθηκε! Δεύτερη έκπληξη, ότι επί σκηνής υπήρξε και τσαμπούνα (Νίκος Τσαντάνης) και έδωσε αυτή την παραδοσιακή αύρα όπως και στο ηχογραφημένο κομμάτι!

Η βραδυά από εδώ και πέρα απογειώθηκε, πήρε πραγματικά άλλες διαστάσεις, συγκρότημα και κοινό γίναμε ένα, η μουσική συνεπήρε και τους τελευταίους στο πίσω μέρος του χώρου (από όπου και είχα ανταπόκριση)! Σε αυτό έπαιξε σημαντικό ρόλο η τετράδα όλων των dark songs του “Wild Ferment”, δηλαδή “Black Sand”, “The Drought” (για πάντα το αγαπημένο μου), “Perfect Storms from afar” και “The Harvest” με την συμμετοχή και του Gustav Penka (πρώην ντράμερ – beast με συμμετοχή στις ηχογραφήσεις και των δύο άλμπουμ) αλλά και των μουσικών με το λαούτο και την τσαμπούνα (“The Harvest”). Το τι έγινε σε αυτά τα κομμάτια, το pit άνοιξε απ’άκρη σε άκρη, μπύρες χύθηκαν, σε headbanging επιδόθηκαν και οι πιο ήρεμοι, stagediving σε ανύποπτες στιγμές πραγματοποιήθηκε, ενώ η μπάντα τα έδινε όλα! Όλα όμως, όπως πάντα, λυτρώνονται έτσι, το ξέρουμε! Εδώ ήρθε και έδεσε το “Lament” του νέου άλμπουμ, που έτυχε ακόμα μεγαλύτερης αποδοχής και ενέργειας από τον κόσμο. Πλέον τα κομμάτια των δύο δίσκων μπλέχτηκαν, και ακούσαμε έως και “Feed” από το single του 2016, ενώ το κανονικό σετ έκλεισε με τον ύμνο “Ever Lasting”, και το σήμα κατατεθέν σλόγκαν της μπάντας «With the right kind of love” και την συμμετοχή του κοινού σε απώγειο!

Επιστροφή για encore και τι είχε μείνει από το “Mild Conquest”; Μόνο το “The Crown”, ένα μαγευτικό επτάλεπτο ταξίδι, όπου τα “ου,ου,ου,ου” του ”Ever Lasting” επανέρχονται μαζί με εξαιρετικά σόλο, και κλείσιμο με “Ephemeral Joys”. “She’s the one from the sun till the moon glow”, The Steams παροξυσμός μετά από μία ώρα και σαρανταπέντε λεπτά όνειρο!

Το live έχει καλυφθεί φωτογραφικά και έχει βιντεοσκοπηθεί officialy, οπότε όσοι δεν κατάφεραν να παρεβρεθούν θα έχουν την δυνατότητα να πάρουν μια γεύση του τι εστί The Steams!

Στον δικό μου ιδανικό κόσμο, αυτή η Παρασκευή δεν θα ήταν ένα live release show αλλά σύνηθες εβδομαδιαίο αντάμωμα με αυτή την σπουδαία και αγαπημένη μπάντα! Είναι με μεγάλη μου χαρά βέβαια που βλέπω ότι η τόλμη, η δουλειά, η πρόοδος και η ποιότητα τους χαίρει ολοένα αυξανόμενης αναγνώρισης, όχι μόνο στα ροκοπεριοδικά και τα site, όχι μόνο στις λίστες της χρονιάς, αλλά στα χαμόγελα και την ευφορία, κυριολεκτικά του καθενός και της καθεμίας που ήμασταν εκεί! 

 

Στα επόμενα τώρα!!

Θυμηθείτε το review για το “Mild Conquest” εδώ

Θυμηθείτε την ανταπόκριση για τον αποχαιρετισμό στο “Wild Ferment” εδώ