Nick Waterhouse, George Zervos @ 30.3.2019 Fuzz Club

Είναι γνωστή η σχέση που έχει δημιουργήσει ο Nick Waterhouse με το Ελληνικό κοινό , που τον στηρίζει από την πρώτη στιγμή. Αν δεν κάνω λάθος, αυτή θα ήταν η τέταρτη φορά που θα επισκεπτόταν την χώρα μας, και όπως αναμενόταν 2 μέρες πριν την διεξαγωγή της συναυλίας, ανακοινώθηκε το Sold Out. Ασφυκτικό Sold out θα έλεγα, ήδη από το set του πολύ καλού George Zervos που είχε το ρόλο του support με την μπάντα του. Με την ροκαμπιλάδικη μουσική του να περιλαμβάνει μπόλικα ξεσπάσματα, και ένα καλοστημένο ύφος από παλιές δεκαετίες (βλ.Elvis), παρουσίασε τραγούδια από το ντεμπούτο του “For your love” αλλά και νέα τραγούδια. Κρατάω την κομματάρα “Saw Red”, το ομώνυμο-western influenced «For your love”, καθώς και το νέο «My life in her hands” (αφιερωμένο προφανώς στις γυναίκες όλου του κόσμου). Γεγονός πως κατάφερε να στήσει ένα μικρό πάρτι και να ζεστάνει επιτυχώς το κοινό. 

Δυνατό ξεκίνημα λοιπόν και έτσι στις 22:15 θα περνάγαμε στο κυρίως πιάτο. Ο Nick Waterhouse η τεράστια αυτή μορφή που γράφει και παίζει rock’n’roll και soul κατευθείαν από τα ‘50s και ‘60s, ήταν για άλλη μια φορά καταπληκτικός. Με ένα set list μοιρασμένο στις 4 δουλειές του, με σαφή προτεραιότητα στο πρόσφατο ομώνυμο άλμπουμ του αλλά και το θρυλικό ντεμπούτο το του “Time’s all gone”. “Song for winners”, “Dead Room”, “Say I wanna know” (αγαπημένο του Ελληνικού ραδιοφώνου), “Katchi” (όλο το Fuzz τραγούδησε “All night loooong”), “This is a game”, “(If) You want trouble”, μας έκαναν να χορεύουμε απολαμβάνοντας μια κεφάτη και αλάνθαστη μπάντα! Ο ίδιος ζητάει παλαμάκια και αναφωνεί με την ένθερμη ανταπόκριση “Feeeels good….”, φτιαγμένος για να ρίχνει τις πενιές του, ενώ ήδη από το τρίτο τραγούδι ενημερώνει ότι μετά το τέλος της εμφάνισης θα υπογράψει τα πάντα και θα φωτογραφηθεί με όλους! Το γνωρίζω από την προηγούμενη φορά, το εννοεί…με όλους!

Με μια κάπως πιο βαριά προσέγγιση από το σαξόφωνο (παιγμένο από την queen του όπως την παρουσίασε), το πιάνο πολλές φορές να πρωταγωνιστεί, φοβερά γυναικεία φωνητικά (η Κυρία τον συνόδευε και την εμφάνιση του 2017), και ένα νεαρό ανεβαστικό British rhythm section, το συγκρότημα του Nick Waterhouse ήταν φανερά ενθουσιασμένο που έπαιζε σε ένα γεμάτο venue!

Το encore επιφύλασσε μια χαλαρή (“Raina”) στιγμή και ένα συγκινητικό φινάλε. Το «L.A. Turnaround” ήταν συγκλονιστικό αφού πρέπει να το τραγούδησαν και οι κοπέλες στον προθάλαμο που έκαναν προώθηση γνωστού ποτού. Παράπονο κανένα.

Η μόνη μη θετική σκέψη συγκρίνοντας και μόνο με την εμφάνιση του 2017 (θυμηθείτε εδώ), είναι ότι ήταν ένα κλικ πιο επαγγελματίας σε σχέση με τους αυτοσχεδιασμούς (που ούτε τώρα έλειψαν) και το feeling που εξέπεμπε τότε.

Σε κάθε περίπτωση η βραδιά, ειδικά για όσους τον είδαν πρώτη φορά, θα μείνει αξέχαστη!