Οι
Lykantropi
δικαίως είχαν κερδίσει μια
θέση στα καλύτερα του 2017. Όμορφο, φυσιολατρικό (!) folk rock με ένα ιδιαίτερο στίγμα της Σουηδικής
τους καταγωγής. Στο “Spirituosa”
γίνεται ακόμη πιο εκδηλωτική αυτή τους η ανάγκη, αφού όχι μόνο τα φωνητικά
μοιράζονται μεταξύ του ηγέτη Martin
Ostland και της My Sohlin αλλά πλέον σε αρκετά τραγούδια οι
στίχοι μοιράζονται μεταξύ των Αγγλικών και της μητρικής τους γλώσσας.
Θεωρώ
ότι πριν προχωρήσω στα συστατικά του “Spirituosa”, είναι σωστό να αναφέρω ότι το
άλμπουμ είναι για το Rocking in
the brain, το άλμπουμ της χρονιάς! Και τι
σημαίνει αυτό; Άπειρες ακροάσεις, κανένα filler, 9 τραγούδια, 43 λεπτά
πανέμορφου-παραμυθένιου folk
rock. Όχι δεν
είναι soft
άκουσμα, τα bluesy-hard rock riff δίνουν και παίρνουν, το rhythm section ζεστό και μεστό υποστηρίζει και ενίοτε
διαπρέπει, τα αρμονικά φωνητικά όμως είναι αυτά που κάνουν την διαφορά καθώς
και η σημαντική προσθήκη του φλάουτου, που με την διακριτική του συμμετοχή
δίνει επιπλέον παραμυθένιο και μελαγχολικό τόνο στο τελικό αποτέλεσμα. Ιδανικό
το ξεκίνημα με το “Wild
Flowers”! Η
απόλυτη σύμπραξη των Graveyard με
τους Mammas
and the Pappas! To “Vestigia” είναι ταξιδιάρικο, μαγευτικό με το
φλάουτο να πρωταγωνιστεί και τους Fleetwood Mac να αποτελούν την κύρια επιρροή. Για
άλλη μια φορά είναι εντυπωσιακά τα φωνητικά και οι διπλές και τριπλές αρμονίες.
Το “Darkness” ρίχνει
το ρυθμό, και τα Αγγλικά συνδυάζονται θαυμάσια με τα Σουηδικά. Όπως η αυγή
ακολουθεί μετά το σκοτάδι, έτσι το “Sunrise” στην συνέχεια rockάρει και εγείρει συναισθήματα, για να
ακολουθήσει το ερωτικό “Songbird”
με το hammond να
κάνει επιτυχώς την εμφάνιση του.
Τι και αν το σχήμα και ο δίσκος
χαρακτηρίζονται από τα φωνητικά, το καλύτερο τραγούδι είναι instrumental και σοφά επιλεγμένο ως ο τίτλος του
άλμπουμ. Το «Spirituosa”
μεταφέρει αυτή την πνευματικότητα που διακατέχει όλο το άλμπουμ, με το αιώνιο
απελευθερωτικό bluesy
riff του! Και να φανταστείτε ότι δεν είμαι
ιδιαίτερος fan
των instrumental συνθέσεων. Τα “Queen of the Night”, “Seven Blue”, και “Salsamma nat” ίσως είναι και τα πιο βαριά,
χαρακτηρίζονται όμως και αυτά από την ίδια παραμυθένια ατμόσφαιρα με μελωδίες
και ρεφραίν που χαράσσονται με ευκολία στο μυαλό του ακροατή.
Τα
συγχαρητήρια μου στους Σουηδούς που δημιούργησαν ένα μαγευτικό δίσκο, ικανό να ταξιδεύει
το μυαλό και να το κάνει να δημιουργεί εικόνες μέσα από τις folk ιστορίες τους, με υπέροχη ψυχεδελική
μουσική! Ευχαριστώ ή μάλλον Tack.
Ημερομηνία: 24.5.2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου