Μου
αρέσει πολύ το κορεάτικο σινεμά (ανεξαρτήτου είδους) και αρκετά η γιαπωνέζικη
σχολή τρόμου. Με τους κινέζους δεν τα πάω και τόσο καλά, ίσως γιατί δεν έχω
αφιερώσει το χρόνο που πρέπει. Η υπόθεση του “Dream Home” έχει ως εξής:
Η
Cheng Lai-Sheung είναι μια ιδιωτική υπάλληλος η οποία
κάνει οικονομίες αλλά δεν καταφέρνει να αγοράσει το διαμέρισμα που υποσχέθηκε
στους γονείς της. Η μητέρα της πεθαίνει και το όνειρό της για αγορά του δικού
της διαμερίσματος θα γίνει μακρινό όταν αρρωστήσει ο πατέρας της και αναγκαστεί
να κάνει και δεύτερη δουλειά για να ανταπεξέλθει στα έξοδα. Η ίδια θα ξεφύγει
από τον έλεγχο όταν θα βρεθεί κοντά στην πραγματοποίηση του στόχου της, αλλά
τραπεζικοί και κοινωνικοί λόγοι θα την σταματήσουν για άλλη μια φορά.

Τράπεζες,
χρηματιστήρια, ασφάλειες, οικονομικές ζώνες, κρίση, είναι οι παράγοντες που
εμποδίζουν την πρωταγωνίστρια από το πιο απλό. Να μένει σε ένα δικό της
διαμέρισμα. “Απωθημένο” που έχει από μικρή που η οικογένειά της εκδιώχθηκε από
την κατοικία της, για να χτιστούνε πολυτελή διαμερίσματα.

Δεν
είναι για όλους το “Dream
Home”, είναι όμως
για όσους σινεφίλ τρομολάγνους αρέσκονται σε ταινίες με extreme σκηνές, που δεν αφήνουν και πολλά στη
φαντασία.
Όσο για το
κοινωνικό-πολιτικό σχόλιο, η απόκτηση κατοικίας παραμένει όνειρο για τους
πολλούς, δυστυχώς και για αρκετούς που έχουν ήδη και θα την απολέσουν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου