Oranssi Pazuzu (7), Hexvessel (7), Mock the mankind (6), The dead Creed (6) @ 11.11.2016 Gagarin

Με έναν από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς, οι Hexvessel μας επισκέφτηκαν με co headliners τους Oranssi Pazuzu (και αυτοί με δίσκο φέτος) σε μια Φινλανδοελληνική βραδιά που θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερη. Τι έφταιξε? Η καθυστέρηση έναρξης των 40 λεπτών, χωρίς να είναι καταστροφική, έπαιξε μεγάλο ρόλο ώστε το κοινό να κουραστεί. Το ίδιο το κοινό που παρόλο λιγοστό (άρα θα έπρεπε και ενήμερο για το τι θα παρακολουθήσει) αντί προσηλωμένο σε ένα live που απαιτούσε προσοχής, φωνασκούσε, έως και γκάριζε. Ξέρω γίνομαι λίγο γκρινιάρης αλλά με εξαίρεση την εμφάνιση των Oranssi Pazuzu που δεν ακουγόντουσαν και όσοι μιλούσαν στον ηλεκτρικό της ΑΤΤΙΚΗ, που λέει ο λόγος, τα υπόλοιπα συγκροτήματα εμφανίστηκαν εν μέσω συζητήσεων και φωνών ειδικά στο πίσω μέρος του Gagarin, γεγονός που αφαιρούσε από τη συνολική ατμόσφαιρα των εμφανίσεών τους. 

Το κοινό των 100 (πολύ λέω) ατόμων ήταν απροετοίμαστο για τον Dead Creed, one man band, καλυμμένο πρόσωπο σε στυλ μοναχός, με κεριά, θυμιατήρια και “μονότονο” black metal με ακουστική κιθάρα και προηχογραφημένα φωνητικά αποτελούν μια συναυλιακή στιγμή που μπορεί να προκαλούσε απορία (και ίσως να κούρασε για τα 40 λεπτά που διήρκησε), αλλά σίγουρα δεν ξεχνιέται εύκολα.

Οι Μock the mankind, παίξανε instrumental post doom, με σημαντικά προβλήματα στον ήχο, ειδικά στην κιθάρα (χαμένη) και τα τύμπανα (αυξομειώσεις). Ενδιαφέροντες, χωρίς όμως τα απαραίτητα ξεσπάσματα στις συνθέσεις τους, σε αντίθεση με το έντονο headbanging από τον μπασίστα τους.

Με την αρχική καθυστέρηση και τα αρκετά μεγάλα set των support, οι Hexvessel πάτησαν τη σκηνή πολύ αργότερα από την προκαθορισμένη ώρα. Βασίστηκαν στο νέο τους άλμπουμ (“When we are death”, θυμηθείτε εδώ) και οι προσδοκίες μου εκπληρώθηκαν εν μέρει. Καλός ήχος, όχι όμως ιδανικός και το επαγγελματικό στήσιμο του (κάπως κουρασμένου) group, δεν επέτρεψαν στη μαγεία να απλωθεί στο χώρο στο βαθμό που το επιτυγχάνει η υπέροχη μουσική τους. Ο λαλίστατος Mat Mcnerney έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του, όμως το κοινό εντέλει είχε προσέλθει για τους επόμενους coheadliners. Ξεχώρισαν το “Cosmic Truth” και “Mushroom Spirit Doors». Ευελπιστούμε σε ένα headline show στο μέλλον, σε μικρότερο χώρο, όπου τα Φινλαδικά ξωτικά θα αποδώσουν καλύτερα και μόνο με τους φανατικούς τους οπαδούς.

Οι Oranssi Pazuzu ήταν οδοστρωτήρες. Εξωφρενικά δυνατός ήχος, τα εφιαλτικά τύμπανα στο background, τα ουρλιαχτά των δυο τραγουδιστών αλλά κυρίως οι απόκοσμοι ήχοι και οι παραμορφώσεις του πληκτρά τους Evil, συνέθεσαν ένα εντελώς απόκοσμο σκηνικό.

Σε αυτό βοήθησαν οι καπνοί που είχαν καλύψει τη σκηνή σε όλη τη διάρκεια του set, καθώς και ο φωτισμός και το παντελώς ανορθόδοξο στήσιμο της μπάντας για black metal συγκρότημα.

Όπως και να’χει σίγουρα ενθουσίασαν τους φίλους τους, ενώ οι υπόλοιποι μπαινοβγαίναμε για να συνεφέρουμε τα αυτάκια μας από την ένταση.

Μια ιδιαίτερη βραδιά έλαβε τέλος και μας έδωσε την ευκαιρία να χαρούμε 4 (!) συγκροτήματα που ανήκαν σε 4 διαφορετικά genres. Κοινός παρονομαστής: ο ακραίος ήχος.