Grand Magus - Triumph and power (2014) Heavy metal

Grand Magus-Triumph and power

Μια φορά κι ένα καιρό, τότε που το metal ήταν από τα πιο δημοφιλή είδη μουσικής, στα θρυλικά 80’s, οι συγκρίσεις και οι διαμάχες για το ποιο συγκρότημα ήταν καλύτερο από το άλλο έδιναν και έπαιρναν χρόνια και “ωριμάσαμε”. Πολλές φορές ξέφευγαν της νορμάλ επιχειρηματολογίας. Αυτό οφείλεται στο ότι τότε φανταζόμασταν τα συγκροτήματα ως εξωπραγματικούς ημίθεους που με το μαγικό άγγιγμα της μουσικής τους, θα μας άλλαζαν τη ζωή. Και το έκαναν εύκολα, σε αυτή την εποχή της αθωότητας. Για παράδειγμα με τους Manowar γινόσουνα πολέμαρχος κραδαίνοντας την τσεκούρα (ή το πιστολάκι) σου ενάντια σε ορδές False metallers. Ακούγοντας Metallica εναντιωνόσουν στο σύστημα (τότε που δεν φόραγαν κοστούμια), με ποιοτικό Thrash metal.

Με τους Slayer μεταμορφωνόσουνα σε σφαγέα (τουλάχιστον στις εκφράσεις προσώπου όταν χτυπιόσουνα με τη μουσική τους). Με τους Bon Jovi ήσουνα φλώρος και έτρωγες φάπες. Ασύλληπτες οι ατάκες την περίοδο της κόντρας μεταξύ οπαδών Manowar και Crimson Glory:

-Ο Midnight (Crimson Glory – R.I.P.) με μια τσιρίδα του στέλνει τον Eric Adams για χόρτα.

-Σώπα ρε ο Adams δεν πιάνεται, είναι μοναδικός. Στις ψηλές δεν πιάνεται..

-Ναι αφού είναι τσίτα το τσίγκινο σωβρακάκι πώς να μη βγάλει ψιλές.

-Τι είπες ρε, που άμα χώσει καμιά ψιλή στον δικό σας που μιλάτε κιόλας με δυο δίσκους, θα τον στείλει για να μάθει το “Blood of my enemies” απέξω κι ανακατωτά. Έχεις δει μπράτσα?

Οι χαριτωμενιές και το ξεκατίνιασμα δεν είχαν τελειωμό. Όλο αυτό αφορούσε και κόντρες μεταξύ συγκροτημάτων αλλά και μεταξύ υποειδών του Metal με πολλά από αυτά τότε να είναι στις αρχές της δημιουργίας τους (epic vs thrash, death vs power κλπ). Η σχέση των Grand Magus με την παραπάνω αναφορά είναι ότι στην εποχή που το metal έχει τόσα παρακλάδια, όσα τα κουτιά μπύρας μετά το live των AC/DC στο ΟΑΚΑ, χαίρουν συνολικής αποδοχής. Παίρνοντας με φόρα από το stoner στο επικό heavy metal με το “Wolf’s return” του 2005, αποτελούν παράδειγμα εργατικότητας, τιμιότητας και ανοδικής συνθετικής ικανότητας. Metal  για όλους!

Από το εναρκτήριο “On hooves of gold” είναι φανερό ότι πλέον οι Grand Magus δεν αφήνουν τίποτα στην τύχη. Η παραγωγή είναι η καλύτερη που έχει γίνει σε δίσκο τους, και ο ήχος πλούσιος και ογκώδης. Το τραγούδι ύμνος “Steel versus steel”, συνεχίζει σε Saxonika μοτίβα, ενώ το “Fight” είναι το πιο απλό αλλά και δυναμικό κομμάτι του άλμπουμ. Το ομώνυμο είναι σαν να γράφτηκε για το “Kings of Metal” των Manowar, ενώ το “Dominator” είναι και αυτό σα να βγήκε από δίσκο των Priest στα 80’s! Χωρίς να πέφτει το επίπεδο των συνθέσεων και περιλαμβάνοντας και δυο παραδοσιακά Σουηδικά ιντερλούδια, ο δίσκος θα κλείσει  με το 7λεπτο The Hammer will bite” έναν ύμνο που σίγουρα θα παίζεται στα live τους.

Το μόνο που το καθιστά υποδεέστερο του “Hammer of the North” του 2010 είναι ότι πλέον ήμασταν υποψιασμένοι. Απλώς δηλαδή λείπει η αίσθηση αυθεντικότητας και βαρβαρότητας.

Είναι όμως ό, τι πιο επικό έχουν ηχογραφήσει και σίγουρα μέσα στην πεντάδα των καλύτερων Metal κυκλοφοριών για το 2014.