Blue Oyster Cult – The Big Nose Attack 6-2-14 Gagarin

 

Blue Oyster Cult

 Είχα διαβάσει πολλά πριν το συγκεκριμένο live. Tα συμπεράσματα ήταν ότι οι Blue Oyster Cult έχουν έρθει αρκετές φορές και αποδίδουν τέλεια κάθε φορά. Τι να το κάνεις όμως. Ως άπιστος Θωμάς σκεφτόμουν ότι πολλά από όσα διάβασα θα ήταν υπερβολές αφοσιωμένων fan και ότι η παρακολούθηση μιας συναυλίας τους προκαλεί συγκινήσεις καθαρά και μόνο για ιστορικούς λόγους. Ε λοιπόν έπρεπε να το δω και κυρίως να το ακούσω για να το πιστέψω.

Οι Blue Oyster Cult το βροχερό βράδυ της Πέμπτης 6 Φεβρουαρίου έδωσαν ένα εξαιρετικό live που για ένα extra λόγο θα καταγραφεί στην ιστορία. Αυτός είναι η κατά απαίτηση του εκπληκτικού κοινού live εκτέλεση του “Astronomy”, που όπως ομολόγησε και ο ίδιος ο Eric Bloom προλογίζοντας το κομμάτι, παίχτηκε απροβάριστο και μετά από πολλά χρόνια. Να ήταν μόνο αυτό όμως. Αυτό ήταν το κερασάκι στην τούρτα μιας συναυλίας που συνδύασε για δυο ολόκληρες ώρες, πεντακάθαρο - κρυστάλλινο ήχο και πολύ καλή σκηνική παρουσία. Ο ήχος ήταν πραγματικά από τους καλύτερους που έχω ακούσει σε συναυλία και θεωρώ κατά πολύ ανώτερος και από τις αντίστοιχες studio ηχογραφήσεις.

Σε ένα γεμάτο Gagarin, απολαύσαμε τους ζωντανούς θρύλους Eric Bloom (γεννηθείς το 1944 παρακαλώ!) και τον Donald “Buck Dharma” Roeser (το 1947 μόλις …) να αποδίδουν λες και είναι η πρώτη τους φορά, τραγούδια 40 (και βάλε) ετών. Συνοδευόμενοι από τον Kasim Sulton στο μπάσο (παίχτηκε medley με τραγούδια από μπάντες που έχει περάσει, όπως η Joan Jett and the blackhearts), τον Richie Castellano – τι σόλο ήταν αυτό Παναγία μου- σε κιθάρα και πλήκτρα και τον drummer Jules Radino (τρελή φάτσα).

  Buck Dharma

Οι Blue Oyster Cult απέδειξαν ότι είναι συγκρότημα που ζει και αναπνέει στη σκηνή. Συγκρότημα που έχει τέτοια δυναμική και εμπειρία που δεν μπορείς παρά να χαζέψεις με την απόδοσή του.

Φυσικά το πράγμα είχε φανεί από το εναρκτήριο “This ain’t the summer of love” και κορυφώθηκε αρκετές φορές στη συνέχεια. Το “Shooting Shark” ήταν τέλειο, το “Burning for you” τραγουδήθηκε από όλους και το “Then came the last days of May” κράτησε 10 υπέροχα λεπτά. Κακός χαμός στο “Godzilla” και το “(Don’t fear) the reaper” έκλεισε ιδανικά το main set της βραδιάς. Το encore περιλάμβανε 4 τραγούδια, μεταξύ των οποίων το “Astronomy” όπως προανέφερα και το “Cities on Flame with rock and roll”. Φεύγοντας επαναλάμβανα φράσεις του στυλ “δεν ξανάγινε” και “τι λες τώρα” και πιστεύω ότι όλοι έφυγαν απόλυτα ευχαριστημένοι. Επίσης, αξίζει να κάνω ειδική μνεία στον Buck Dharma που είναι μια παρουσία ευγένειας, ήθους, ηρεμίας και οικειότητας. Ο τύπος είναι μεγάλος μαέστρος στην κιθάρα. Τέλος!

 The Big Nose Attack

Εδώ να αναφέρουμε ότι το live άργησε να ξεκινήσει μια ολόκληρη ώρα και το δύσκολο έργο του να ανοίξουν σε ένα δικαιολογημένα ψιλοαγριεμένο κοινό ήταν οι The Big Nose Attack. Για άλλη μια φορά παρακολουθήσαμε πόσο υψηλό είναι το επίπεδο της rock σκηνής στην Ελλάδα. Ένα ντουέτο στα πρότυπα των The Black Keys και των White Stripes που κέρδισαν εύκολα το κοινό παρόλο που σαν επιλογή δεν κόλλαγαν απόλυτα με τον ύφος της βραδιάς. Heavy blues riff, δυνατό drumming και ωραία ρεφρέν για 45 περίπου λεπτά (το φινάλε με την μίνι κιθάρα φανταστικό). Εύκολα τους ξαναβλέπω.

Κλείνοντας, αν μας ξαναγίνει η τιμή να υποδεχτούμε αυτούς τους κυρίους που λέγονται Blue Oyster Cult στην Ελλάδα σας προτρέπω προκαταβολικά να τους δείτε. Όχι σαν fan του συγκροτήματος, ούτε σαν οπαδοί του hard rock. Απλά σαν φίλοι της ποιοτικής μουσικής.