Γύρω στις 8
στην ουρά για εισιτήριο στο Gagarin,
κουβεντιάζαμε με ένα συναγωνιστή rocker ότι είναι μεγάλο κρίμα που θα
χάσουμε τους The Black Angels εφόσον το live στις 4 Δεκεμβρίου στο Fuzz ήταν ήδη sold out. «Καλή φάση σήμερα, cool καταστάσεις.
Σιγά μη γίνουν sold out οι Graveyard
στην Ελλάδα!!» Είπα…Ξείπα!
Όταν άνοιξαν
τη βραδιά οι 1000mods το venue ήταν ήδη γεμάτο! Όταν εμφανίστηκαν οι Graveyard δε, σαρδελοποιηθήκαμε και το
πιο σημαντικό είναι ότι το club γέμισε με νεολαία και μάλιστα με αρκετές δεσποινίδες. Όσο για
τον ανδρικό πληθυσμό, μετριούνταν στα δάχτυλα όσοι είχαν χρησιμοποιήσει
πρόσφατα την ξυριστική τους μηχανή.
Μιλάμε για διαγωνισμό γενειάδας! Το ελληνικό κοινό δίνει δυνατό παρόν
λοιπόν και δείχνει ότι διψάει για ονόματα που είναι στην ακμή της καριέρας τους.
Σε συνδυασμό με τη “νορμάλ” τιμή του εισιτηρίου και κάθε μήνα να παίζανε οι Graveyard, πάλι θα τιγκάρανε το Gagarin.
Οι 1000mods με
εκπλήξανε ευχάριστα. Ο δυναμικός ήχος και η εμπειρία τους φάνηκε πως θα μας ζεστάνουν
για τα καλά. Στα ντραμς βρίσκεται μια μηχανή παραγωγής χτυπημάτων που θυμίζει
πολύ τον Bill Ward στο παίξιμο, ενώ οι δυο γενειοφόροι στις κιθάρες
συνεργάζονται με κλειστά μάτια. Στο κέντρο ο Dani στο μπάσο και στα φωνητικά δίνει τα
ρέστα του. Με μεγάλες τους αγάπες τους Sabbath και
τους Kyuss και με τουλάχιστον 5 κομματάρες (π.χ. 7 Flies) να ξεχωρίζουν στο set τους
δεν μας ζέσταναν απλώς στην μια ώρα της εμφάνισής τους αλλά μας τσουρουφλίσανε
άσχημα! Τόσο, που όταν εμφανίστηκαν οι Graveyard μας έλειψε ο ογκώδης ήχος τους για
2-3 τραγούδια. Μα τις χίλιες μόντες πρέπει να τους ξαναδώ!
Οι Graveyard εμφανίστηκαν
με τον αέρα και το στυλ μεγάλης μπάντας (όχι ότι δεν είναι…). Για να μην
παρεξηγηθώ όχι με τουπέ, αλλά με σιγουριά για μια δυνατή εμφάνιση. Και πραγματικά
μας την πρόσφεραν απλόχερα, παρόλα τα προβλήματα στον ήχο (ειδικά στις κιθάρες)
που παρουσιάζονταν αρκετά συχνά. Η εμφάνισή τους διήρκησε περίπου μιάμιση ώρα
και εκτελεστικά ήταν άψογοι με αναπόφευκτα highlights και τα προσωπικού μου γούστου
πιο cool και bluesy κομμάτια τους. Τα απίθανα Slow Motion Countdown και Hard Times Lovin’ από το τελευταίο τους άλμπουμ
Lights
Out και το έπος The Siren από το Hisingen Blues.
Το κοινό ανταποκρίθηκε με πολύ ένθερμο τρόπο σε όλη τη διάρκεια του live και
πιστεύω ότι και η ίδια η μπάντα θα θυμάται για καιρό την επίσκεψή της στην Ελλάδα. Είμαι σίγουρος ότι και στη
Θεσσαλονίκη θα έγινε χαμός! Κλείνοντας οφείλω να αναφερθώ στον drummer της
μπάντας που είναι μια μίξη Gerard Depardieu με John Bonham.
Μιλάμε ότι ο άνθρωπος παίζει σαν να μην υπάρχει αύριο! Και δεν παίζει απλά
συνοδεύοντας τα κομμάτια αλλά όπως και στους δίσκους των Graveyard ρολάρει
συνεχώς, ουσιαστικά συμμετέχοντας στην ίδια την σύνθεση. Δεν σας κρύβω ότι με κούρασε
αυτό σε κάποια σημεία αλλά πραγματικά ο τύπος είναι για σεμινάριο δύναμης και
αντοχής.
Εις το επανιδείν
λοιπόν και την επόμενη φορά θα περιμένουμε και το Uncomfortably Numb.
ΥΓ: Είναι θέμα εάν σηκώθηκαν δέκα κινητά στη διάρκεια
του live. Απόδειξη ότι το κοινό γουστάρει να ακούει και να
νιώθει πάλι μουσική και όχι να απλά να την καταγράφει…
Εξαιρετικό review!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή