Οι Midlake είναι ένα γκρουπ που ανήκει στην
κατηγορία του indie
rock. Επιρροές Radiohead, Flaming Lips αλλά και Jethro Tull. Προσωπικό όχημα του Tim Smith, έφτασαν κατά την ταπεινή μου άποψη
στη δημιουργική τους κορύφωση με το συγκεκριμένο άλμπουμ. Και αυτό γιατί εδώ
δεν είναι ένα συγκρότημα της κατηγορίας που προανέφερα. Δείγματα υπήρχαν και
στο “The
trials of Van Occupanther” του 2006 (ένας πιο rock δίσκος), όμως εδώ η συνολική μορφή
του άλμπουμ είναι αναγεννησιακό progressive folk rock.
Από
το εναρκτήριο “Acts
of man” κάνουμε ταξίδι στο χρόνο και
βρισκόμαστε στην εποχή των ιπποτών! Οι απαλές μελαγχολικές φωνητικές μελωδίες
και οι ακουστικές κιθάρες είναι η βάση των τραγουδιών που μας οδηγούν σε κάστρα
όπως στην ταινία "Το όνομα του Ρόδου”. Φυσικά και οι ηλεκτρικές κιθάρες κάνουν
συχνά αισθητή την παρουσία τους, ενώ η ενορχήστρωση ενισχύεται με πολύ φλάουτο
καθώς και πιάνο και βιολί. Το τελικό αποτέλεσμα δημιουργεί πολλά συναισθήματα
στον ακροατή και σίγουρα θα σας ηρεμήσει. Επίσης λόγω της ομοιομορφίας του ο
δίσκος έχει φοβερή ροή. Ταξιδιάρικη μουσική για το μυαλό που δεν θέλεις να
τελειώσει.
Θεωρώ
σημαντικό να αναφέρω το δίσκο που μου έρχεται αμέσως στο μυαλό ακούγοντας το “The courage of others”. Πρόκειται για το θεϊκό Argus των Wishbone Ash. Μπορεί να μην έχει εκείνες τις
κιθάρες όμως βγάζει ακριβώς το ίδιο επικό feeling.
Προσωπικές προτιμήσεις σε μια υψηλού επιπέδου δημιουργία
είναι τα “Winter
dies”, “Small mountain”, “Bring down” και “The horn”. Λυρικό και διαχρονικό.
Υ.
Γ. Ο Tim
Smith στη συνέχεια
δεν την “πάλεψε” και αποχώρησε. Και τι κάνουν οι υπόλοιποι, τα παρατάνε; Όχι!
Πετάνε ό,τι είχαν έτοιμο μαζί του μέχρι εκείνη την ώρα και κάνουν νέα αρχή. Το
πολύ καλό “Antiphon”
κυκλοφόρησε με τον κιθαρίστα Eric
Pulido στα
φωνητικά. Εύγε! Χαρά στο courage
τους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου