Cruthu – The Angle of eternity (2017) Doom metal

The angle of eternity

Doom κυκλοφορία της χρονιάς; Υπομονή, είναι νωρίς, έρχεται και το νέο άλμπουμ των Avatarium.

Οι Αμερικάνοι doomsters Cruthu, δημιουργήθηκαν το 2014 και ενώ απ’ ότι διαβάζω τα vocals τα είχε αναλάβει η Terri Brown, εντέλει στο ντεμπούτο άλμπουμ τους τραγουδάει ο Ryan Evans. Σπάνια περίπτωση η αλλαγή από female σε male vocals, αλλά έγινε κι αυτό.

Στο “The Angle of Eternity”, παρουσιάζονται πιστοί στις doom προδιαγραφές που έχουν θέσει οι Black Sabbath (πρέπει πλέον να τους αναφέρω σε κάθε κείμενό μου –πρέπει να το κοιτάξω), οι Candlemass και οι Count Raven. Ο ήχος τους κατευθύνεται και σε λίγο πιο bluesy καταστάσεις, όπως στην περίπτωση των επίσης Αμερικανών Witch Mountain.

Ο δίσκος έχει 6 μόνο συνθέσεις, εκ των οποίων το “Separated from the herd” είναι ένα υπέροχο ημιακουστικό ιντερλούδιο. Με 5 μόλις ψυχεδελοντούμ κομμάτια οι Cruthu δείχνουν ότι γνωρίζουν πολύ καλά το “άθλημα”. Αργοί ρυθμοί, χαμηλά κουρδισμένη κιθάρα, μπάσο που πρωταγωνιστεί συχνά, (“Seance”, “From the sea” και παύσεις, που είναι πιο σημαντικές από τη μουσική που γράφουν πολλά συγκροτήματα του είδους. Όπως αυτή στο 4:14 του πιο πιασάρικου “Lady in the water” ή στο 1:18 του “Seance”, το οποίο έχει μια εντυπωσιακή Maiden καλαματιανή εισαγωγή. Το ομώνυμο “The angle of eternity” που κλείνει το άλμπουμ, είναι αυτό με το οποίο θα κάνετε το σταυρό σας.

Αν και ακόμη είναι νωρίς, σίγουρα θα είναι στην 10άδα του 2017. Και τι εξωφυλλάρα είναι αυτή!

8,5/10

Throwback 2014: La isla mínima (2014) Thriller

 La isla minima

Νότια Ισπανία, Ανδαλουσία, 1980. Η Ισπανία περνάει από τη μοναρχία στη “δημοκρατία”. Σε μια επαρχιακή πόλη, νεαρές κοπέλες βρίσκονται δολοφονημένες. Η τοπική κοινωνία τρομάζει μπροστά στον ανελέητο δολοφόνο. Οι κοπέλες είναι βιασμένες και βασανισμένες. Το μυστήριο των πολλαπλών φόνων μέσα στα χρόνια, έρχεται να λύσει ένα δίδυμο αστυνομικών της πόλης, όχι και τόσο ταιριαστών μεταξύ τους. Προέρχονται από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους, με τον Juan να λέγεται ότι είναι πρώην βασανιστής στην υπηρεσία του δικτάτορα Franco (που πέθανε το 1975).Τους συνδέει όμως το πάθος για τη δουλειά τους και τη λύση του μυστηρίου. Οι ντόπιοι θα συνεργαστούν μόνο επί πληρωμή και το έργο τους θα αποδειχθεί πολύ δύσκολο. Σε μια εποχή ταραχών και ενός νέου ξεκινήματος για ένα ολόκληρο λαό, οι δυο ντετέκτιβ πρέπει να ξεπεράσουν πολλά και να χειριστούν καταστάσεις με διάφορους καινοτόμους (για την εποχή) και όχι νομίμους όλες τις φορές, τρόπους. Εάν θα καταφέρουν να λύσουν το μυστήριο, θα πρέπει να παρακολουθήσετε μέχρι και το τελευταίο λεπτό για να το μάθετε (κλισέ αλλά αληθινό).

Η ταινία ουσιαστικά είναι σαν να έχει βασιστεί πάνω στη αμερικάνικη σειρά “True Detective”. Εξάλλου, το αταίριαστο δίδυμο αστυνομικών το έχουμε δει σε άπειρες εκδοχές. Το La isla mínima, καταφέρνει όμως να ξεχωρίσει.

Υπέροχη φωτογραφία, πλάνα από ψηλά και το πολιτικό υπόβαθρο της ταινίας είναι τα μεγάλα ατού.

Οι φίλοι του “Seven” και φυσικά του “True Detective” (της πρώτης σαιζόν that is!) τσεκάρετε οπωσδήποτε!

8/10

Twisted Sister - Look like women, talk like men, play like motherfuckers

Οι Twisted Sister είναι ένα αμερικανικό συγκρότημα που ξεκίνησε από τα ΄70s, μεσουράνησε στις αρχές των ΄80s ως πρωτοπόροι του glam/hard rock ιδιώματος, ενώ παρήκμασε στα τέλη της δεκαετίας αυτής.

Το συγκρότημα επανασυνδέθηκε και έπαιξε live ανά τακτά χρονικά διαστήματα από το 1997. Χωρίς καμία καινούρια κυκλοφορία, αλλά με επαναηχογραφήσεις και Christmas albums κρατήσανε ψηλά το όνομα του συγκροτήματος με τις εκρηκτικές ζωντανές εμφανίσεις.

Στα 70s λοιπόν οι J. J. French (κιθάρα) δημιούργησε τους Silver Star. Άπειρες εναλλαγές στο line up, αλλά και συνεχείς live εμφανίσεις, δεν οδηγούσαν πουθενά. Το συγκρότημα σε αυτή την αρχική του μορφή έπαιζε glam rock επηρεασμένο από David Bowie κτλ. Το line up άρχισε να σταθεροποιείται με τις προσθήκες του Eddie Ojeda στην κιθάρα το 1975, του Dee Snider το ΄76 στα φωνητικά και του Mark “The Animal” Mendoza στο μπάσο του ΄78. Με τον εκρηκτικό frontman Dee Snider φύσηξε άλλος άνεμος στο συγκρότημα, ενώ κάπου εκεί άλλαξε και η μουσική κατεύθυνση ακολουθώντας πιο σκληρά μονοπάτια, διασκευάζοντας Rolling Stones ενώ το ύφος παίρνει δόσεις Alice Cooper και Slade.

Με συνεχή sold out live στα club της Νέας Υόρκης (και το έντονο make up να αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της εικόνας τους), δημιουργήθηκε το σκληροπυρηνικό fan club τους, οι Sick Mother Fuckers, γνωστό και ως S.M.F. Το συγκρότημα έπρεπε πλέον να κυκλοφορήσει δίσκο και για να το κάνει αυτό έπρεπε να έρθει στην Αγγλία και μέσω της Secret Records, και σε παραγωγή του Pete Way (UFO) να κυκλοφορήσει το ωμό ντεμπούτο του “Under the blade”. Στο άλμπουμ συμμετείχε ο 7^ος κατά σειρά ντράμερ, που μπήκε στο συγκρότημα, ο A. J. Pero ο οποίος θεωρείται και ο πλέον επίσημος εφόσον συμμετείχε σε όλες τις studio κυκλοφορίες που ακολούθησαν. Στη συνέχεια το συγκρότημα υπέγραψε στην Atlantic και κυκλοφόρησε το “You can΄t stop rock ΄n΄ roll” το 1983. Η μεγάλη επιτυχία σε δυσθεώρητα για την εποχή επίπεδα, σε απήχηση και πωλήσεις ήρθε με το “Stay Hungry” του 1984. 

Εντυπωσιακή προώθηση από το νεοσύστατο MTV και όλα πηγαίνουν τέλεια. Κάπου εκεί όμως στραβώνει το πράγμα. Η οργάνωση PMRC που λογόκρινε τους metal κυρίως καλλιτέχνες της εποχής, οδηγεί τους Twisted Sister στα δικαστήρια. Αθωώνονται και κυκλοφορούν το “Come out and play”, που όμως η προώθησή του κόπηκε από το MTV (λογοκρισία στο “Be chrool to your school). Το άλμπουμ, παρόλο που δεν ήταν καλύτερο από τον προκάτοχό του, είχε πολύ καλή παραγωγή και πολλούς guests. Δυστυχώς η περιοδεία που ακολούθησε ήταν ένα φιάσκο, με οκνηρή προσέλευση κοινού που οδήγησε εντέλει, και στην ακύρωσή της. Έτσι ο Dee Snider αποφασίζει να ασχοληθεί με τη solo καριέρα του και ουσιαστικά η μπάντα είναι διαλυμένη.

Παρόλα αυτά, υπό τις πιέσεις της εταιρίας και ενώ δεν ηχογραφήθηκε καν από το συγκρότημα, το “Love is for Sukers” θα κυκλοφορήσει με το όνομα “Twisted Sister” αντί του Dee Snider και θα βάλει οριστικά τέλος στην δισκογραφική πορεία τους. Ο δίσκος δεν ήταν κακός αλλά δεν είχε και σχέση με την μέχρι τότε hard rock/heavy metal παρουσία τους. Πιο pop και hair metal, έβγαλε το single “Hot love” που πήγε χάλια, ενώ μετά από δύο μήνες κυκλοφορίας ο Dee ανακοινώνει την αποχώρησή του και ουσιαστικά την διάλυση των Twisted Sister.

Επανασυνδέθηκαν, δεν έγραψαν ποτέ ξανά καινούρια μουσική και στα live παραμένουν ξεσηκωτικοί.  Κυκλοφόρησαν επίσης ένα μεγάλο αριθμό best, live, Christmas songs και επανακυκλοφοριών των 5 studio album τους. Στην “Forty and fuck it» tour (2015-?) τους ακολούθησε στα ντραμς ο Mike Portnoy , μετά το θάνατο του AJ Pero (RIP).

Twisted forever!!!

Ακολουθεί μια μικρή ανάλυση ανά δίσκο και ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα από τον καθένα.

 Under the blade (1982)

Μέτρια παραγωγή, γαμάτες συνθέσεις και πολλά γκάζια. Μουσικά δεν ανακαλύπτουν τον τροχό αλλά εμφανισιακά δεν περνάνε και απαρατήρητοι (δείτε μόνο το εξώφυλλο).

Από το ιδανικό για άνοιγμα συναυλιών “What You Don't Know -Sure Can Hurt You”, μέχρι το doom “Destroyer” και τα λεπιδοφόρα riff του ομώνυμου τραγουδιού, το συγκρότημα μπαίνει με φόρα. Τα καλύτερα έρχονται. Εδώ το αλά AC DC “Shoot em down”.

You Can't Stop Rock 'n' Roll (1983)

Στην Attlantic πλέον, συνεχίζουν ακριβώς όπως ξεκίνησαν. Αποφασισμένοι για την επιτυχία γράφουν τον ομώνυμο ύμνο και θα μπορούσε κάποιος να πει ότι στο σύνολό του σε επίπεδο συνθέσεων ο δίσκος είναι ένα κομματάκι σκληρότερος σε σχέση με το ντεμπούτο.

Ξεχωρίζουν το πιο soft “I am I ΄m me” αλλά και τα heavy “Power and the Glory” και “Ride to live, live to ride”. Εδώ το ομώνυμο!

Stay Hungry (1984)

Όλα ανταμείφθηκαν εδώ για τους Twisted Sister. Με τη σκληρή δουλειά, πέτυχαν κάτι πολύ δύσκολο. Ιδανικό songwritting, heavy metal ενέργεια αλλά rock 'n' roll attitude και η τέλεια ισορροπία μεταξύ εμπορικού και ποιοτικού είναι εδώ! Ποιος δεν έχει ακούσει τα “I wanna Rock” και “We're Not Gonna Take It”. Το MTV τα έπαιζε συνεχώς και φυσικά ο δίσκος πούλησε τρελά. Όλος ο δίσκος είναι ένα hit, ενώ περιέχει και φουλ dark heavy metal και όχι μόνο happy συνθέσεις, όπως το “Burn in hell” και “The beast”. Εδώ το “I wanna rock”.

 

Come out and Play (1985)

Billy Joel και Alice Cooper είναι guests, ο δίσκος έχει καλά τραγούδια και όμως το πράγμα δεν τράβηξε (εμπορικά)…. Οι εποχές ήταν πολύ ανταγωνιστικές στο heavy metal και χωρίς την κατάλληλη προώθηση όλα κρέμονται σε μια κλωστή. Εκτός από τον ομώνυμο ύμνο, εδώ υπάρχει και η μπαλάντα “I Believe in you” ενώ συνολικά είναι ότι πιο rock 'n' roll κυκλοφόρησαν. Εδώ το ομώνυμο.

Love is for Suckers (1987)

Το έχουν αποκηρύξει, αλλά κατά απαίτηση των οπαδών παίζουν live το “Wake up the sleeping Giant”. Ο δίσκος κινείται σε hard-rock/pop φόρμα αλλά αδικείται από το χαρακτηρισμό hair metal. Είναι αρκετά πωρωτικός για το είδος και έχει και το προσωπικό αγαπημένο “You are all than I need”. Εδώ το “Hot love”.