Lord Mountain-The Oath (Heavy Metal, Doom Metal, Hard Rock)

 

Επτά ολόκληρα χρόνια μετά το ελπιδοφόρο EP τους (“Lord Mountain”, 2016), το κουαρτέτο από την Santa Rosa της California κυκλοφορεί το ντεμπούτο άλμπουμ του “The Oath”. Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε το 2020 και το 2021, ενώ ακολούθησε η κυκλοφορία του single «The last crossing” το καλοκαίρι του ’20.  

 

Απανταχού doomstonerάδες και επικομεταλλάδες οφείλουν να ακούσουν αυτό το άλμπουμ. Αλλά και κάθε φαν του αγνού παραδοσιακού Heavy Metal. Και αυτό γιατί οι η μουσική πρόταση των Lord Mountain αποτελεί έναν ιδανικό συνδυασμό Black Sabbath και Pagan Altar. Κοφτερά, τσεκουράτα ριφ, ένα μπάσο που οργώνει, ευφάνταστο drumming, vintage 70’s παραγωγή και μελαγχολικά φωνητικά, που αν και κάποιες φορές πατάνε “πατάνε” πάνω στις φωνητικές γραμμές του Ozzy, βρίσκονται χαμηλά στη μίξη και έτσι προσθέτουν μια επική λάμψη στα τραγούδια.

 

Συνθέσεις που στιχουργικά κινούνται στο χώρο της φαντασίας και μιλάνε για μάγους, γίγαντες, θυσίες, όρκους. Ή αλλιώς αρπάξτε το σπαθί σας και onwards to battle! Οκτώ συνθέσεις, περιεκτικές, χορταστικές, με συνοχή, σαν αφήγηση μιας ιστορίας. Αργοί, προς mid tempo ως επί το πλείστον οι ρυθμοί, με εξαίρεση το “The last Crossing”, που τον γρήγορο ρυθμό του θα διαδεχτεί ένα ουράνιο μπασορίφ (βλ.“The Chain” - Fleetwood Mac) και το Maidenικό “Chasm of Fire”. 

 

Όπως και οι Grand Magus το 2010 με το “Hammer of the North” συνδύασαν το metal των Accept και κυρίως των Priest, προσθέτοντας την μυστικιστική πνοή των Bathory, εδώ οι Lord Mountain με κύρια συστατικά τους πρώιμους Black Sabbath και το επικό μεγαλείο των Pagan Altar αλλά και των Candlemass, έχουν φτιάξει ένα metal αριστούργημα που σε κερδίζει περισσότερο με κάθε ακρόαση. Τόσο εύκολο αλλά και τόσο δύσκολο να έχεις τέτοια έμπνευση και απόδοση, σε ένα χώρο όπως αυτός του επικού χώρου γενικότερα, που θα μπορούσε κάποιος να πει ότι πλην εξαιρέσεων (Eternal Champion, Lord Vigo, Atlantean Codex) δεν έχει πια να δώσει πολλά πράγματα.

 

Proto Doom, Proto Metal, όπως και να το πούμε, το “The Oath” στα 36 λεπτά του θα ατσαλώσει νέους metalheads και θα φέρει χαμόγελα στους παλιότερους. Οπλιστείτε, μπείτε στη βάρκα και ταξιδέψτε σε metal περιπέτειες όπως στο πανέμορφο παγωμένο εξώφυλλο του άλμπουμ.

 

Και εάν δεν έχετε πειστεί, αρκεί μια ακρόαση του εναρκτήριου “Well of Fates”.

 

Δίσκος δεκάδας για το 2023.    

 

Bandcamp: https://lordmountain1.bandcamp.com/?fbclid=IwAR0Zmr3_OS2oDJAQu5FGolE1dfiYehmX09lxlAAGBT9_lr0HzTDF5QZoGTw            
Facebook: https://www.facebook.com/lordmountaindoom

 

 

 

Lucifer Jones - Awful (Doom Metal)

 

One man project από το 2015, o πολυπράγμων Αμερικάνος (Νέα Υόρκη) Aerik Von δεν θα μπορούσε να περιγράψει καλύτερα το ύφος της από 2021 κυκλοφορίας των Lucifer Jones με τίτλο “Awful”. Όπως αναφέρεται λοιπόν στη σελίδα Bandcamp των Lucifer Jones, αποτελούν ένα ιδανικό συνδυασμό Black Sabbath και Black Flag. Δηλαδή Doom metal αναμειγμένο με Punk!

Θα ακουστεί κλισέ, οι Lucifer Jones δεν ανακαλύπτουν τον τροχό, παρόλα αυτά υπάρχει ανανεωτική διάθεση του ήχου με τον πειραματισμό πρόσμιξης με το Punk, και έτσι βάζει/βάζουν φαρδιά την υπογραφή του/τους σε ένα αρκούντως ικανοποιητικό  και ενδιαφέρον doom metal album.

Όσοι φαν του είδους το ακούσουν δεν υπάρχει περίπτωση να απογοητευτούν. Σάπιο, μοχθηρό και λασπώδες (sludgy), το “Awful” σε βάζει στο κλίμα από το εισαγωγικό “Hallows Eve” με φανερή την επιρροή του ομώνυμου Sabbath doom metal ύμνου και ένα δεύτερο μέρος ταχύ και εφιαλτικό! Τo ομώνυμο “Awful”, άμεσα μου προκάλεσε pongo αντίδραση (χορεύοντας πίσω μπρος you know?) με το up-tempo gothic-punk ρυθμό του, και το επιβλητικό ρεφραίν. Απόλυτο doom το “Marriage of Heaven and Hell”, βαρύ, τραγικό και spooky πάντα με τους Sabbath ως οδηγούς! Το “Devil in the Details” είναι το δικό τους “N.I.B.”, ενώ το αγαπημένο μου από το άλμπουμ, το αργόσυρτο και evil μελαγχολικό “Storm Warning” ακολουθεί! Το δίλεπτο ιντερλούδιο “Saddle River”, βρίσκεται πριν από το κλείσιμο με το εννιάλεπτο “Chestnut Ridge Road Cemetery” όπου το σκοτάδι θα απλωθεί για τα καλά στα ηχεία σας, με κάπως punk ρεφραίν! Απελπισία, απώλεια, όλεθρος, δικό μας παιδί είναι ο Aerik. Αυτά πραγματεύεται ένα παραδοσιακό doom metal album και εδώ με μεγάλη επιτυχία! Παρόλο τα παραμορφωμένα φωνητικά στην μεγαλύτερη διάρκεια του, ο δίσκος μου άρεσε και μου άρεσε πολύ.

Οι φίλοι του είδους επιβάλλεται να τσεκάρουν! Doom on!

Bandcamp:http://luciferjones.bandcamp.com
Youtube:https://www.youtube.com/channel/UCNnYQBEOlqXjwYy6R7qNAxA
Spotify:https://open.spotify.com/artist/1mA58xFcFazVm2hYQQv5sC
Instagram: http://www.instagram.com/luciferjonescult

 

 

Goat – Oh Death (2022) World Music, Fuzz, Folk Rock

 

 

To τι θανατικό έπεσε το 2022 στις psychedelic-occult rock κυκλοφορίες από Σουηδία, και με γυναικεία φωνητικά (!!) δεν περιγράφεται. Ή μάλλον περιγράφεται αφού και οι τρεις κυκλοφορίες ήταν εξαιρετικές: Avatarium-Oh Death where is your sting, The Riven – Death (Album: Piece and conflict) και Spiral Skies - Death is but a door! Τελευταίοι και σε καμία περίπτωση καταϊδρωμένοι οι Goat έδωσαν δισκογραφικό παρών με το 4^ο άλμπουμ τους και τον τίτλο ωδή στον θάνατο “Oh Death”!

 

H αλήθεια είναι ότι έξι χρόνια είναι πολλά και αρκετοί, ακόμα και οι φαν, πάντα καλοπροαίρετα, τους είχαν ξεγραμμένους. Κάποιες εμφανίσεις σε φεστιβάλ (δυστυχώς ακύρωσαν την εμφάνιση τους την δεύτερη μέρα του Pillsken στην Τεχνόπολη το 2021), και η κυκλοφορία της συλλογής “Headsoup” τον Αύγουστο του ’21, δεν ήταν αρκετά για να διατηρούν το ενδιαφέρον και το όνομα τους ψηλά. Ενώ και το τρίτο (διπλό) άλμπουμ τους “Requiem” του 2016, με μια πιο ήπια cosmic folk ηχητική προσέγγιση σε σχέση με τους σπουδαίους προκατόχους του («World Music” 2012, “Commune” 2014), μας είχε αφήσει κάπως παραπονεμένους και στερημένους αυτών που γνωρίζουμε πολύ καλά ότι μπορούν να κάνουν.

 

Και να που η Σουηδική κολεκτίβα με τους φοβερούς μουσικούς με τις μάσκες, τα τουμπερλέκια, τα κορίτσια με τις δαιμονισμένες φωνές,  και τους μυστικιστικούς afro – funk  - disco – dark ρυθμούς, μιλάει όταν και μόνο όταν έχει κάτι να πει. Και έτσι ειρωνικά και περιπαικτικά ασχολείται με τον θάνατο, που σε καμία περίπτωση δεν ήρθε για την μπάντα! Είναι εδώ alive and kicking! 

 

 

H ατάκα κάποιας φανταστικής 60’s τηλεοπτικής εκπομπής “did you ever think when the hearse roles by that someday you are going to die?”, μας βάζει στο κλίμα, οι Hendrix funky κιθάρες, με ένα λικνιζόμενο μπετόν αρμέ rhythm section (και τατουμπερλέκια βεβαίως), δίνουν χώρο στα κορίτσια να φωνάξουν (όχι τραγουδήσουν) “Soon you die, don’t know why”!  Όπως και τότε που έσκασε η βόμβα του “World Music”, έτσι και τώρα. Η γουστάρεις και ανυπομονείς για το επόμενο κομμάτι, ή αποχωρείς γιατί το ύφος δεν σε εκφράζει. Γιατί δεν είναι ροκ, δεν είναι μέταλ, δεν έχει σόλο, δεν σηκώνεται η τρίχα, δεν έχει κορώνες, δεν έχει ιντριγκαδόρικα μουσικά θέματα. Αν ο ήχος των Goat δεν σας είναι οικείος, δεν θα γίνει τώρα με αυτό το άλμπουμ. Ίσως το “Requiem” να είναι μια πιο φυσιολογική αρχή για την γνωριμία σας.

 

Το “Chukua Pesa” αποτελεί ένα συνδυασμό Led Zeppelin και Africa Music και είναι ένα ιδανικό ιντερλούδιο για τα δύο επόμενα και καλύτερα τραγούδια του άλμπουμ. “Under No Nation” και “Do the Dance”. Σηκωθείτε από ντιβάνια, καναπέδες, καρέκλες, και μην ξα
νακαθίσετε. Βάλτε τα στο repeat!! “Under no nation”, η απίστευτη μπασογραμμή, και τα χτυπήματα-παλαμάκια των τυμπάνων στο ρεφραίν είναι αρκετά για ξεσηκωμό. Fuzzy solo και κυρίως η psycho σαξοφωνιά αποδεικνύει πόσο σοβαρά γουστάρουν αυτό που κάνουν, μακελεύοντας γλυκά το πιο πιασάρικο κομμάτι του άλμπουμ!!! “Do the dance”, ακόμα δεν το κάνατε; Πάλι το μπάσο θα μπει κατά τέτοιο τρόπο μετά την τουμπερλεκοεισαγωγή, και τα φωνητικά μας οδηγούν σε μια πιο rock n roll εξέλιξη, ρεφραίν αλλά και σόλο. Και τι όμορφες φωνές όταν δεν είναι υστερικές. Ως υστερικές τις αγαπάς όμως, έτσι τις αισθάνεσαι οικείες, απλά στο “Do the dance” τις χαιρόμαστε λίγο πιο καθαρά. Αν δεν δαιμονιστείτε στα 89 δευτερόλεπτα του “Apegoat”, σας περιμένει το “Goatmilk” με φλάουτα και σαξόφωνα να δημιουργούν voodoo κλίμα. Και εκεί που το “Blow the horns” πάει να συναγωνιστεί τα δύο προαναφερθέντα τοπ χορευτικά και ethnic τραγούδια, σκάει ένα hard rock μέρος κάντο όπως Thin Lizzy, απλά γιατί μπορούνε! “Remind yourself” και “Blessings” (τι σόλο είναι αυτό εδώ;) κρατάνε αμείωτο το ενδιαφέρον με πιο dark διάθεση και μικρότερα σε διάρκεια, για να οδηγηθούμε στο κλείσιμο που αξίζει σε ένα τόσο όμορφο άλμπουμ.To “Passes Like Clouds” είναι το δικό τους ευχαριστώ στον Peter Green και το “In the Skies” άλμπουμ του. Και εάν δεν το γνωρίζετε, ευχαριστήστε τους που μας μαθαίνουν τέτοιες μουσικάρες, και που μας ταξιδεύουν σε άλλους κόσμους και στον ουρανό.

 

Ας ευχηθούμε να τους φέρει διοργανωτής για τα πολύχρωμα, δυνατά και obscure πάρτι live που δίνουν. Έξι χρόνια ήταν πολλά για το “Oh Death”, όμως από την φοβερή βραδιά του Οκτώβρη του ’15 στο Gagarin, μεσολάβησαν ακόμα πιο πολλά. Ηδονή με την μουσική τους, στα live όμως είναι φωτιά! 

Facebook: https://www.facebook.com/goatsweden

Bandcamp: https://goat.bandcamp.com/ 

 

Το παρόν κείμενο αποτελεί αναδημοσίευση από το site του Black Velvet Radio.