Classics: Carrie (1976) Thriller, Horror

Η ταινία που καθιέρωσε τον De Palma και συμπεριλάμβανε όλα τα φετίχ του και όλα όσα τον έκαναν να ξεχωρίζει, δεν είναι άλλη από το “Carrie” του 1976. Η πρώτη ever κινηματογραφική μεταφορά βιβλίου του Stephen King, μια horror ταινία φτιαγμένη για να αντέξει στο χρόνο και να αποτελεί αντικείμενο μελέτης και συζήτησης, όχι μίμησης όμως. Γιατί μπορεί ο De Palma να ξεσήκωσε ένα κάρο τεχνικές και σενάρια από τον Χίτσκοκ (ειδικά της Αμερικανικής/εμπορικής περιόδου και την κορυφαία “Ο Δεσμώτης του Ιλίγγου”) και να κατηγορήθηκε για αυτό, όμως ποτέ κανείς δεν μιμήθηκε τον ίδιο, ακριβώς λόγω της ιδιαίτερης σκηνοθεσίας του.

Η Carrie είναι μια αποξενωμένη μαθήτρια, μοναχική, μόνιμα αντικείμενο χλευασμού. Μεγαλώνει με την θεούσα και ψυχικά διαταραγμένη μητέρα της. Οι ιδιαίτερες τηλεπαθητικές της ικανότητες θα αποδειχθούν τραγικά μοιραίες, όταν μια φάρσα θα κάνει τα πράγματα να ξεφύγουν από κάθε έλεγχο. Ο De Palma έχοντας στη διάθεσή του ένα φοβερό καστ (μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για τον άνθρωπο που ανακάλυψε τον De Niro), δηλαδή τους John Travolta, Amy Irving, Piper Laurie (υποψήφια και για Όσκαρ) και την εκπληκτική Sissy Spacek, μεγαλουργεί. Η πρωταγωνίστρια του έκανε audition για τον ρόλο της Sue, όμως ο De Palma ήξερε τι ήθελε και αποδείχθηκε σωστός.

Όποτε λοιπόν, θα μπορούσαμε να πούμε ότι με δεδομένες τις πολύ καλές ερμηνείες, ο De Palma δίνει τεράστιο βάρος στη σκηνοθεσία του και πρωτοπορεί. Έντονα χρώματα, φοβερή φωτογραφία. Δεν διστάζει να ξεκινήσει με σκηνή με γυμνό, που ειδικά για την εποχή του ήταν πολύ προχωρημένο και μπορούσε να απωθήσει το κοινό. Χρησιμοποιεί στο ίδιο πλάνο διπλό φακό, παρουσιάζοντας ταυτόχρονα πεντακάθαρη και τη δράση που βρίσκεται

σε δεύτερο πλάνο.Χωρίζει την οθόνη στα δυο (σήμα κατατεθέν του) στην θρυλική σκηνή της βραδιάς του χορού. Στροβιλίζει την κάμερα γύρω από τους πρωταγωνιστές του, ζαλίζοντας το κοινό, μεταφέροντας όμως με μοναδικό τρόπο την αίσθηση ευφορίας που επιθυμεί την συγκεκριμένη στιγμή. Χρησιμοποιεί το slow motion αριστοτεχνικά, παρατείνοντας την αγωνία ή δημιουργώντας έντονα συναισθήματα, ενώ πολλές φορές και με τα λίγα μέσα της εποχής ξεκινάει “τραβώντας” από ψηλά για να δείξει σε ένα μακροσκελές πλάνο τη δράση που λαμβάνει χώρα.

Όσο για το εφιαλτικό φινάλε , αποτέλεσε τον μπούσουλα για πολλές παραγωγές των 80’s αλλά και για τον ίδιο (“Προετοιμασία για έγκλημα” – 1980).

Σκηνοθεσία, σενάριο, ερμηνείες, αίμα, αγωνία, εφιαλτική ατμόσφαιρα, soundrack, όλα στο κόκκινο! To “Carrie” είναι ένα σκηνοθετικό και εικαστικό αριστούργημα που θα παραμείνει για πάντα μια απολύτως ολοκληρωμένη ταινία τρόμου. 

Δείτε το τρέιλερ εδώ