Green Lung – Woodland Rites (2019) Doom metal, Occult Rock

Κάθε τόσο έρχεται μια κυκλοφορία που ανανεώνει το occult doom rock και αλλάζει το status μιας μπάντας. Το “Woodland Rites” ανήκει στην κατηγορία που βρίσκονται και τα “Blood Lust” των Uncle Acid and the Deadbeats και το “The Eldrich Dark” των Blood Ceremony.

Οι Εγγλέζοι ξέρουν από Ozzy, από Uncle Acid, από Pink Floyd, και μπορούν και δένουν τις επιρροές τους με διαολεμένα riff και folky evil ατμόσφαιρα. Πεθαίνω για άλμπουμ που σε πιάνουν από τα μούτρα με την εισαγωγή τους, και εδώ το “Initiation” όντως σε μυεί σε ένα αψεγάδιαστο δίσκο τόσο πορωτικού όσο και μυστικιστικού περιεχομένου. Riffs και leads δίνουν και παίρνουν, ενώ η ατμόσφαιρα και οι στίχοι τους είναι εξωπραγματικά μεσαιωνικοί. Θυσίες, μάγισσες, κεριά, τελετές, ζωντανοί νεκροί. Το σπουδαίο με τους Green Lung είναι ότι έχουν μελετήσει και φροντίσει οι εισαγωγές τους, τα αφηγηματικά sample, και το θαυμάσιο εξώφυλλο να αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ακρόασης του δίσκου. Ακούστε το “Templar Dawn”, και θα νιώσετε την παγωμένη ανάσα από τους καταραμένους ιππότες του "La Noche del tero siego" (1972) στο σβέρκο σας, όταν θα προσπαθεί να συνέλθει από το headbanging. Και αλήθεια πόσοι γνωρίζουν και θα τολμούσαν να βάλουν στον παγανιστικό κύκλο μάγων, τραγιών και λυκανθρώπων, και τον Phantom από το υπέροχο και παραγνωρισμένο “Phantom of the paradise” του Brian de Palma;  

Μουσικά θα ακούσεις fuzzarιστά riff , ένα ασυγκράτητο rhythm section, πλήκτρα που χρωματίζουν αναλόγως ατμόσφαιρας, καθώς και τα οργισμένα Lennon like φωνητικά του Tom Templar, οι λεπτομέρειες είναι και πάλι όμως που κάνουν την διαφορά. Το σχεδόν μπαλαντοειδές “May Queen”, το solo του “Into the Wild”, τα πνευστά (πως είπατε;) στο τεράστιο “Let the devil in”.

Ακολουθήστε τους Green Lung στο “Ritual Tree” and you will see.

Καλύτερο ντεμπούτο για το 2019, και υπόδειγμα έμπνευσης και ολοκληρωμένου πακέτου για το είδος.

Εταιρία: Svart Records

Ημερομηνία: 3.2019

Band Fb link: https://www.facebook.com/greenlungband/  

Lucifer – Lucifer III (2020) Hard rock, Doom Metal

Οι Lucifer μετά από δύο χρόνια συνεχών περιοδειών και γραψίματος, επιστρέφουν με το “Lucifer III”.

Πεντακάθαρη, ζεστή παραγωγή, occult θεματολογία, και τα σαγηνευτικά φωνητικά της Johanna στην πρώτη γραμμή. Το άλμπουμ πιστοποιεί την ανοδική τους πορεία και καθιερώνει το νέο τους ύφος που διαμορφώθηκε με την είσοδο στην μπάντα, του πολυμήχανου συζύγου της Johanna, Nicke Andersson (drums, σύνθεση). Δηλαδή 70’s occult rock, που διατηρεί τις Sabbath επιρροές πλέον στο ελάχιστο, ενώ αναδεικνύει την αγάπη για Deep Purple και κυρίως Blue Oyster Cult/Fleetwood Mac, αλλά και το glam rock της εποχής. To αποτέλεσμα είναι σαγηνευτικό, σκοτεινό, ερωτικό, doomy και ακόμη πιο catchy από το Lucifer “II” (το “I” θα αποτελεί πλέον μια άλλη κατηγορία στην δισκογραφία της μπάντας). 

Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι το άλμπουμ είναι ότι πιο radio friendly έχουν κυκλοφορήσει, μιας και εκεί μέσα βρίσκονται αρκετά Ghost στοιχεία, αλλά εκεί που υπάρχει το “Ghosts”, υπάρχει και ένα “Coffin Fever” που κάνει τις doom ρίζες της μπάντας να φανούν και πάλι. Εκεί που ροκάρεις με το “Stay astray”, υπάρχει και το “Pacific Blues” που αναδεικνύει όλο το 70’s μαγικό/occult ταλέντο της μπάντας να γράφει τραγούδια που χωρίς να μιμούνται, θα μπορούσαν να πάρουν τον όρο Classic!  Η δουλειά στις κιθάρες είναι πολύ καλή, ενώ για άλλη μια φορά η φωνή της Johanna είναι μπροστά στην μίξη, εφόσον γύρω της στηρίζονται όλα τα κομμάτια. Κορυφαίο το ημι-μπαλαντοειδές  “Leather Demon”, αντίστοιχο του “Dreamer” από το “II”, ενώ επιτέλους το συγκρότημα αποκτά και το δικό του ομώνυμο κομμάτι, που είναι γρήγορο και διασκεδαστικότατο!

Οι φίλοι του ήχου επενδύουν άφοβα, οι υπόλοιποι μπορούν να ξεκινήσουν από εδώ την γνωριμία τους με το συγκρότημα, που όπως δείχνει θα απασχολήσει όλο και πιο πολύ κόσμο στην πορεία!

 
Αναδημοσίευση από το rockpages.gr.

Brawl in cell block 99 (2017) Action, Thriller, Drama

Brawl in cell block 99 (2017) Action, Thriller, Drama

Σκηνοθεσία: S. Craig Zahler

Σενάριο: S. Craig Zahler

Παίζουν: Vince Vaughn, Jennifer Carpenter, Udo Kier, Don Johnson, Dion Mucciacito,  κ.α.

Διάρκεια: 2h:12m

Ο πρώην μποξέρ Bradley Thomas θα χάσει την δουλειά του ως οδηγός ρυμουλκού και προκειμένου να σώσει το γάμο του και να φτιάξει την ζωή του, θα ξεκινήσει να μεταφέρει ναρκωτικά για τον φίλο του Gil. Όταν όμως μια σοβαρή δουλειά πάει στραβά, θα βρεθεί στην φυλακή αντιμέτωπος με μια νέα αποστολή.

Ο S.Craig Zahler είχε εντυπωσιάσει με το “Bone Tomahawk” του 2015, ένα γουέστερν θρίλερ που κουβαλούσε κάτι από την αρχοντιά 70s ταινιών, παρουσιάζοντας μια άνιση μάχη μεταξύ καλού και κακού, με ένα σενάριο ηρωισμού αλλά και αρκετή δόση χιούμορ. Αργός ρυθμός, λίγες αλλά υπερβολικά βίαιες σκηνές δράσης, και απολαυστικοί διάλογοι.  

Ακριβώς το ίδιο μοτίβο ακολουθεί και στο “Brawl in cell block 99”, με πρωταγωνιστή έναν αγνώριστο Vince Vaughn στο ρόλο ενός αγαθού γίγαντα με τιμή. Μιλάμε για αληθινή και πολλή τιμή καθώς και άπειρη αγάπη για την οικογένεια του. Είναι σχεδόν καρτουνίστικος ο χαρακτήρας του, ικανός για όλα αρκεί να κάνει το καλό και να σώσει τους δικούς του ανθρώπους και όχι μόνο. Ο Bradley είναι ο ήρωας που αναγκάζεται να γίνει κτήνος προκειμένου να αντιμετωπίσει το κακό, ακριβώς όπως η ομάδα των πρωταγωνιστών του “Bone Tomahawk”. Θα του δοθούν άπειροι λόγοι ώστε να γίνει εξαιρετικά βίαιος, ενώ το σενάριο περιέχει και αρκετές εκπλήξεις και ανατροπές. Οι σκηνές δράσης είναι αργές, άψογα χορογραφημένες, κατά έναν μη αληθοφανή τρόπο που τις κάνει να φαίνονται σαν πρόβες γυρισμάτων, ταυτόχρονα όμως δίνουν δουλειά στους ορθοπεδικούς όλου του κόσμου. 

Ένα prison movie για αληθινούς άντρες, που με έφερε στα όρια μου με την ακραία βία και τον εξωφρενικό τρόπο που παρουσιάζεται, ακόμη και όταν υποστηρίζεις το έργο του πρωταγωνιστή στο 100%. Εντυπωσιακός και γοητευτικός ο Don Johnson κάνει ένα δυνατό πέρασμα, ενώ το παγωμένο βλέμμα του Udo Kier σίγουρα θα σας κάνει να τον μισήσετε. 

 Ο Zahler κατά την άποψη μου, δεν είναι άλλος ένας φτωχός Tarantino, βαδίζει στα χνάρια του Πέκινπα (χωρίς τη μεγαλομανία) αλλά και του γκανγκστερικού De Palma (Ο σημαδεμένος, Οι αδιάφθοροι, Carlito’s Way), καταγράφοντας στην οθόνη ήρωες που περνάνε σε αυτό το ύψιστο σημείο που το καλό αποτελεί την ίδια τους την ύπαρξη.  

8/10 

(Πηγές: Imdb, Wiki)

Imdb link: https://www.imdb.com/title/tt6768578/?ref_=nv_sr_1?ref_=nv_sr_1