Έψαχνα
πολύ και τελικά βρήκα τον κατάλληλο χαρακτηρισμό για το Madeo του Joon-ho Bong. Πρόκειται για ένα δραματικό ποιητικό
θρίλερ. Ώπα ώπα… ποιητικό,
δηλαδή κουλτουριάρικο; Όχι, σε καμία περίπτωση. Είναι όμως τέτοια η
κινηματογράφηση και τέτοια η αγάπη της μάνας, τόσο αγνή και δυνατή, που μόνο
έτσι θα μπορούσα να περιγράψω το τελικό αποτέλεσμα. Ποίημα!
Πρωταγωνίστρια
είναι μια μητέρα που ανησυχεί πολύ και είναι υπερπροστατευτική με το παιδί της,
για ένα λόγο παραπάνω από τις περισσότερες μητέρες: το παιδί της είναι
διανοητικά καθυστερημένο. Και όχι μόνο αυτό αλλά βρίσκεται και μπλεγμένο σε
φόνο. Στοπ. Μέχρι εδώ μπορώ να πω για το στόρυ.
Βγάλτε
τώρα από το μυαλό σας οτιδήποτε αμερικάνικο. Και αυτοί γυρίζουν τέτοιες
ταινίες, όχι όμως όπως τούτοι εδώ! Όλα τα συστατικά μιας δυνατής κορεάτικης
δημιουργίας βρίσκονται εδώ. Μυστήριο, βία, δυνατά συναισθήματα, χιούμορ. Το Madeo έχει bonus την αγάπη…
Η
ταινία είναι σχετικά αργή, ποτέ όμως βαρετή (αυτό που λένε slow-burning). Έχει ανατροπή στο σενάριο (βασικά
έχει τρεις που σε στέλνουν) και είναι υπέροχα σκηνοθετημένη (το ποιητικό
κομμάτι που λέγαμε πριν). Για την ερμηνεία της Hye-ja Kim δεν μπορούμε να πούμε και πολλά.
Είναι δυναμική και ψυχρή ταυτοχρόνως, αυτό που πρέπει δηλαδή για να αποδώσει
απόλυτα τον ρόλο της. Δοσμένη στην υπεράσπιση του γιου της, θα χορεύει για πολύ
καιρό στο μυαλό σας, όπως και στην εναρκτήρια σεκάνς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου