Avatarium The fire I long for (2019) Doom Metal, Heavy Metal

Παραδόξως αγάπησα τους Avatarium στο “Girl with the Raven Mask” (από τα αγαπημένα μου άλμπουμ όλων των εποχών), ενώ ήδη είχαν δημιουργήσει το τεράστιο ομώνυμο ντεμπούτο τους. Παιδί του Leif Edling, συνδύασαν το Epic Doom των Candlemass με 70’s ροκ φόρμες, και με πρωταγωνιστικό ρόλο την φωνή της Jennie Ann Smith και τις jazz/blues καταβολές της. Από το τρίτο άλμπουμ, o Leif παρέμεινε ως φίλος αλλά και συνθέτης (εξάλλου με τον κιθαρίστα Marcus Jidell έχουν συνεργαστεί και σε Krux αλλά και σε Doomsday Kingdom), και έτσι ξεκίνησε μια μεταβατική περίοδος για το συγκρότημα. Στο “Hurricanes and Halos” o Leif ανάδειξε ακόμα πιο έντονα μια κλασσικού ροκ προσέγγιση, με ακριβείς αναφορές σε Deep Purple και Uriah Heep, ενώ είναι άκρως ενδιαφέρουσες οι πρώτες συνθέσεις των Jidell-Smith. Πιστοί στο ανά διετίας ραντεβού, το “The fire I long for” είναι το νέο βήμα για το συγκρότημα, το οποίο πλέον αποτελείται από τους Marcus Jidell (κιθάρες), Jennie Ann Smith (φωνητικά), Mats Rydstrom (μπάσο), με πρώτη του εμφάνιση με το συγκρότημα εκείνο το μαγικό Live στο An τον Φλεβάρη του ’16, Richard Nillson (πλήκτρα) και Andreas Johansson (τύμπανα).

Τι προφέρουν οι Avatarium με το νέο τους άλμπουμ; Καταρχήν σταθερές αξίες αποτελούν η χαρισματική φωνή της Jennie-Ann Smith, οι fuzzy αργές κιθάρες του Marcus και η τεχνική αρτιότητα όλων των μελών. Στο συνθετικό κομμάτι που είναι και το ζητούμενο και πιο σημαντικό, το όνομα του Leif Edling εμφανίζεται σε μόλις τρία τραγούδια, ενώ τα υπόλοιπα ανήκουν στους Jidell-Smith. To τελικό αποτέλεσμα είναι ένα άλμπουμ που παρουσιάζει όλα τους τα πρόσωπα και προς ευχάριστη μας έκπληξη μια στροφή στο παρελθόν τους. Έχουμε δηλαδή Doom, 70’s Classic Rock, συναισθηματικές μπαλάντες και bluesy στιγμές. Αναλυτικότερα η Doom επιστροφή τους αποτελείται από τα “Voices”, ‘Porcelain Skull” (εύκολα το riff του μπορούσε να βρίσκεται και στο “Girl with the Raven Mask”), “Great Beyond” (με κάπως πιο μοντέρνα προσέγγιση και παραμόρφωση στα φωνητικά) και “Epitaph of Heroes” (ογκώδες και ατμοσφαιρικό Candlemass κομμάτι, το μεγαλύτερο και καλύτερο από τα “βαριά”). To “Shake that Demon” είναι το μόνο up tempo τραγούδι που βρίσκεται στο άλμπουμ στο οποίο η Jennie ακούγεται ως θηλυκός DIO (που εξάλλου είναι), φυσικά θυμίζοντας Rainbow, και από εκεί και πέρα περνάμε στα καλύτερα και πιο ενδιαφέροντα τραγούδια. 

Το single «Rubicon” είναι ρυθμικό και bluesy (έχει και πιάνο), όντας πιασάρικο και αισιόδοξο για τα δεδομένα τους, ενώ η αγάπη στους Led Zeppelin είναι εμφανής στο σκοτεινό folky – americana που ακούει στο όνομα “Lay me down”. Το άλμπουμ κλείνει με το “Stars they move” που όσο απίστευτο και αν ακούγεται είναι σύνθεση του Edling. Απογυμνωμένο, ευαίσθητο και συγκινητικό αναδεικνύει όλη την σπαρακτικότητα στην φωνή της Jennie, ενώ θυμίζει soundrack από κάποιο χαμένο jazz musical από τα ‘70s.

Σκοπίμως άφησα για το τέλος το ομώνυμο τραγούδι που είναι ένα συναισθηματικό Έπος! Αργή, δραματική μπαλάντα, με έντονο ρεφραίν και σημαντικό και όμορφο στιχουργικό περιεχόμενο για την ανάγκη για ζωή, δείχνει τι μπορεί να προσφέρουν οι Jidell-Smith! Με εμφανείς Blackmore μελωδικές γραμμές στην κιθάρα, είναι από τα τραγούδια που δεν θέλεις να τελειώσουν ποτέ. Αυτό είναι, που μαζί με την παραγωγή, ορίζει την συνολική δραματική και μελαγχολική ατμόσφαιρα του δίσκου και ορθώς επιλέχτηκε ως ο τίτλος του.

Οι Σουηδοί εξελίσσονται, κοιτάνε μπροστά, χωρίς να ξεχνάνε το παρελθόν τους. Τι άλλο να ζητήσει κανείς; Μα να βρεθεί ο promoter που θα τους φέρει ξανά στην Ελλάδα. Ποιότητα και Μεγαλείο που δύσκολα ξεχνιέται.

Aναδημοσίευση από το rockpages.gr