Σάββατο 10 Φεβρουαρίου 2018

Συνέντευξη: The Road Miles



Οι The Road Miles κυκλοφόρησαν πρόσφατα το δεύτερο άλμπουμ τους “Ballads for the wasteland” μια νέο-γουέστερν ψυχεδελική μπλουζ δημιουργία, βασισμένη στο The dark tower του Steven King. Ένα σπουδαίο έργο τέχνης, με κινηματογραφικό χαρακτήρα και τον ήχο να εναλλάσσεται από heavy ηλεκτρικά μπλουζ σε americana και post rock.
Με την επίσημη παρουσίαση να έχει οριστεί στις 17 Φεβρουαρίου στο Temple Athens, το συγκρότημα ανοίγει τα χαρτιά του και μας μεταφέρει σε σκοτεινές ιστορίες της ερήμου, μιλάει για τον Σοφοκλή και για την αγάπη του για τον Jarmusch.

 - Καλησπέρα The Road Miles και καλώς ήλθατε στο Rocking in the brain.

Καλώς σε βρήκαμε Κώστα! Είναι μεγάλη μας χαρά να σου παραχωρούμε αυτή την συνέντευξη.
 - Θεωρώ ότι το νέο σας άλμπουμ είναι πιο ώριμο και κινηματογραφικό σε σχέση με το ντεμπούτο σας. Ποια είναι η ανταπόκριση που λαμβάνετε για το “Ballads for the Wasteland” μέχρι στιγμής;
Κατ’ αρχάς να συμφωνήσουμε μαζί σου, καθώς και εμείς το νοιώθουμε πιο ώριμο, πιο στιβαρό από τον πρώτο μας δίσκο, πράγμα φυσικά ζητούμενο καθώς μια μπάντα οφείλει να εξελίσσει τον ήχο της συνεχώς. Η ανταπόκριση που λαμβάνουμε είναι παραπάνω από θετική, ο δίσκος τα πάει περίφημα!
  - Ποια η διαδικασία/μέθοδος σύνθεσης που ακολουθείτε; Υπάρχει κάποιος στο συγκρότημα που έχει ρόλο συντονιστή ή πρόκειται για συλλογική δουλειά;
Η σύνθεση λειτουργούσε και θα λειτουργεί συλλογικά. Κάποιος πάντα φυσικά φέρνει μια ιδέα, την οποία εφόσον αρέσει στο σύνολο την τζαμάρουμε μέχρι να προκύψει κάτι που να μας ικανοποιεί και να υπηρετεί και το κόνσεπτ της μπάντας.
 - Πείτε μας λίγα λόγια για το concept του άλμπουμ, καθώς και για το videoclip του “Third Man”.
Το κόνσεπτ του άλμπουμ διαμορφώθηκε κατά την διάρκεια της σύνθεσης, δεν ήταν προ-αποφασισμένο. Ο Μαύρος Πύργος, ένα λογοτεχνικό έργο του Στήβεν Κινγκ, προέκυψε σαν κεντρικός άξονας της αφήγησης μας αφού είχαμε αρχίσει να βλέπουμε που πήγαινε το πράγμα συνθετικά καθώς όχι μόνο είναι ένα ανάγνωσμα αγαπητό στην πλειοψηφία των μελών της μπάντας, αλλά βλέπαμε ότι οι συνθέσεις ταίριαζαν γάντι στο απόκοσμο σκοτεινό γουέστερν σκηνικό του κόσμου του. Το βίντεο του Third Man, είναι μια σύλληψη και δημιουργία της Δανάης Σίμου. Γνωρίσαμε την Δανάη μέσω του βίντεοκλιπ της «I see them with no teeth” των εξαιρετικών Friend of Gods και θεωρήσαμε ότι η αισθητική της ταιριάζει γάντι με την δική μας. Της δώσαμε χώρο λοιπόν να αναπτύξει μια δική της αφήγηση, χωρίς να πατάει απαραίτητα στο κονσεπτ του δίσκου.
 - Υπάρχουν σκέψεις για ένα concept άλμπουμ με μια ολοδική σας ιστορία;
Μάλλον όχι. Σαν πρώτες σκέψεις σκεφτόμαστε για κάτι αρκετά πιο γήινο σαν ύφος και με λιγότερα στοιχεία fantasy λογοτεχνίας. Νομίζουμε ότι είναι καιρός αυτός ο κύκλος που ανοίξαμε με το Gold and Shadows να κλείσει με το Ballads for the Wasteland και να εξερευνήσουμε και άλλες θεματικές. Αυτό όμως αργεί ακόμα, θέλουμε να πάρουμε το χρόνο μας. 
- Το εξώφυλλο του άλμπουμ παραπέμπει σε Sergio Leone. Με δεδομένο ότι η μουσική σας έχει κινηματογραφική ροή, υπάρχει κάποια αγαπημένη ταινία για της οποίας το ριμέικ θα γράφατε  το soundrack;
Jim Jarmusch – Dead Man. Το soundtrack του Neil Young αλλά και η αφήγηση του Jarmusch είναι αστείρευτη πηγή έμπνευσης για εμάς.
- Έχω λατρέψει το “Ballads for the Wasteland” και πολύ δύσκολα επιλέγω να ακούσω μεμονωμένα τα κομμάτια του. Υπό πίεση θα μπορούσα να προτείνω σε κάποιο φίλο τα δυο αγαπημένα μου για να ξεκινήσει τη γνωριμία με τη μουσική σας. Τα “Where I was born, there I will end” και “Filthy air”. Μιλήστε μας γι’ αυτά τα τραγούδια.
Σε ευχαριστούμε για το σχόλιο, είναι μεγάλη μας τιμή. Το Where I was born, there I will end, είναι ένα slow-jam γύρω από ένα riff, το οποίο αφηγείται μια ιστορία εμπνευσμένη από το έργο του Σοφοκλή Οιδίπους Τύραννος.  Μέσω του επαναλαμβανόμενου μοτίβου του, θελήσαμε να δώσουμε χώρο στην Αφροδίτη να διηγηθεί την ανατριχιαστική αυτή ιστορία. Το Filthy Air, είναι ένα πιο εσωτερικό κομμάτι, με σαφώς λιγότερους στίχους με οποίο θέλαμε να αποδώσουμε την σκοτεινή, hazy ατμόσφαιρα που φανταζόμαστε να υπάρχει στον κόσμο του Ballads for the Wasteland.   
 - Στη μουσική σας ακούς: Americana, blues, post rock, psychedelic rock και άλλα είδη. Κατά τη γνώμη μου είστε από τα πιο ενδιαφέροντα ακούσματα στην Ελλάδα αλλά και παγκόσμια. Ως The Road Miles απευθύνεστε σε συγκεκριμένο κοινό; Πώς κατηγοριοποιείτε την μπάντα;
Και πάλι σε ευχαριστούμε πολύ. Δεν την κατηγοριοποιούμε διαφορετικά από σένα, τα ακούσματα είναι όντως αυτά. Σαν genre αρκετές φορές προσδιοριζόμαστε σαν southern gothic, κυρίως λόγω ατμόσφαιρας. Το κοινό που απευθυνόμαστε να σου πω την αλήθεια είναι αρκετά ετερόκλητο, κυρίως μέσα στο ευρύ φάσμα της underground σκηνής.
 - Ποια τα σχέδια για το μέλλον; Είναι το εξωτερικό στόχος των The Road Miles;
Ο στόχος των The Road Miles είναι να παράγουμε μουσική που να πει πράγματα και να ανταποκρινόμαστε στις απαιτήσεις των ακροατών μας στα λάηβ, δίνοντας όσο πιο άρτιες και δυνατές εμφανίσεις γίνεται. Στόχος μας είναι –καθώς η μπάντα εδώ και ενάμιση χρόνο πατάει με το ένα πόδι στην Αθήνα και το άλλο στην Κρήτη, να το καταφέρνουμε αυτό παρά τις αντιξοότητες. Το εξωτερικό πάντα είναι στόχος, όχι μόνο για μας, αλλά για κάθε μπάντα που προσπαθεί εκεί έξω.  
 - Τρεις καλλιτέχνες/συγκροτήματα και τρία άλμπουμ που σας έχουν επηρεάσει στο μέγιστο βαθμό.
The Raconteurs – Broken Boy Soldiers // Black Sabbath – Black Sabbath // Joy Division – Unknown Pleasures. Δεν ξέρω αν αυτά τα 3 άλμπουμ έχουν επηρεάσει τον ήχο μας αλλά σίγουρα χωρίς αυτά οι περισσότεροι από μας δεν θα έπαιζαν μουσική. 

- Στο ξεκίνημά σας, όταν βρεθήκατε για πρώτη φορά, ποιες διασκευές παίξατε;
Χεχε, ωραία ερώτηση. The White Stripes – Ball and Biscuit, Grinderman – Mickey Mouse and the Goodbye Man, Sonic Youth – Sugar Kane.
-Θεωρώ ότι το Temple Athens σας ταιριάζει απόλυτα σα χώρος για την παρουσίαση του άλμπουμ σας. Τι να περιμένουμε στις 17 του Φλεβάρη;
Κατ’ αρχάς είμαστε πολύ χαρούμενοι που θα παίξουμε στο Temple καθώς τρέφουμε μεγάλη εκτίμηση στην ομάδα που τρέχει το χώρο. Έχουν φτιάξει κάτι πολύ όμορφο και είναι μεγάλη μας τιμή που μας δέχονται στο Ναό τους. Θα παίξουμε προφανώς το Ballads for the Wasteland και κομμάτια από το Gold and Shadows. Ετοιμάζουμε και 1-2 πραγματάκια ακόμα αλλά είναι μυστικό.
 - Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας και εύχομαι καλή επιτυχία σε ότι κάνετε. Μπορείτε να κλείσετε όπως θέλετε αυτή την συνέντευξη. 
Εμείς ευχαριστούμε για την πρόσκληση. Να είστε όλοι καλά και σας περιμένουμε στο Temple, Σάββατο 17 Φλεβάρη! 



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου