Saint Maud (2019) Horror, Drama

 

Saint Maud (2010) Horror, Drama

Σκηνοθεσία: Rose Glass

Σενάριο: Rose Glass

Παίζουν: Morfydd Clark, Caoilfhionn Dunne, Jennifer Ehle

Διάρκεια: 1h : 24m

H Maud (θαυμάσια η Morfydd Clark) είναι μια νοσοκόμα, η οποία αναλαμβάνει να φροντίζει την ετοιμοθάνατη Amanda (εξίσου θαυμάσια η Jennifer Ehle). H Maud πιστεύει στο Θεό, τόσο που θεωρεί ότι της έχει αναθέσει την σωτηρία της Amanda, μιας γυναίκας που ο τρόπος ζωής είναι το ακριβώς αντίθετο από την συντηρητική και θεούσα Maud. 

Το εντυπωσιακό ντεμπούτο της Rose Glass παρουσιάζει τον τρόμο της θρησκείας. Τον τρόμο των παραισθήσεων, της ψυχωτικής πίστης, της υπερβολής σε βαθμό εγκλεισμού και ανυπαρξίας φυσιολογικής ζωής, το απόλυτο δόσιμο στον Θεό. Μια σπουδαία ταινία ψυχολογικού τρόμου στα πρότυπα του Aster (“Hereditary”, “Midsommar”) αλλά και του επίσης σκηνοθετημένου από γυναίκα “The Babadook” (Jennifer Kent).  

Από την εισαγωγική σκηνή, ο θεατής καταλαβαίνει ότι η Maud δεν είναι Αγία. Πιστεύει σε τέτοιο βαθμό, σε τέτοιο αρρωστημένο βαθμό, που μιλάει στον Χριστό και θεωρεί ότι πρέπει να περάσουμε τα βάσανα του, είτε φυσικά είτε πνευματικά προκειμένου να εξυψωθούμε, και να εκτελέσουμε το καλό στην ζωή που μας χάρισε ο Θεός. Το καλό θέλει αφοσίωση και θυσίες, αλλά να πιστέψουν και οι άλλοι. Σενάριο και σκηνοθεσία είναι κλειστοφοβικά δομημένα, γύρω από την ψυχολογία της Maud και της σχέσης που δημιουργείται με την Amanda, δείχνοντας την πορεία της Maud προς αυτό που εκείνη πιστεύει ότι θα είναι μια Stairway to Heaven. Ο θεατής δεν ξέρει τι να πιστέψει, ισχύει έστω και ένα μικρό ποσοστό από αυτά που “βλέπει” η Maud? Υπάρχει κακό γύρω της; Και μπορεί να νικηθεί με προσευχές; Είναι εντυπωσιακό πως η Glass καταπιάνεται με τον θρησκευτικό τρόμο, όμως από την πλευρά αυτού που πιστεύει, μιας κοπέλας που η υπερβολική μοναξιά και ανάγκη για προσοχή την οδηγούν στην πίστη, με αποτέλεσμα οι δαίμονες που κρύβει στην ψυχή της να γίνονται μια καθημερινή πραγματικότητα. Το Saint Maud είναι μια ταινία εξορκισμού, με την έννοια του να αποδεχτούμε και να νικήσουμε τους εσωτερικούς μας εχθρούς, μια κατάβαση στην κόλαση κατά την οποία δεν μπορείς να αποφύγεις την νίκη των δαιμόνων, αν δεν κοιτάξεις στον καθρέφτη της ψυχής σου.    

Αν και πολλοί θα πουν ότι η ταινία είναι ένα δράμα και όχι horror, απαντάω προκαταβολικά ότι τα ανθρώπινα δράματα είναι ότι πιο τρομακτικό υπάρχει, ο πιο καθαρός τρόμος από όλους. Από αυτά, τα ανθρώπινα εσωτερικά δράματα, δημιουργούνται οι serial killers, γίνονται δολοφονίες, από αυτά αυτοκτονεί ο κόσμος. Ακόμη και εάν μιλήσουμε τυπικά με horror movie όρους και αριθμούς, στα 84 περιεκτικά λεπτά του, το “Saint Maud” έχει άκρως creepy ατμόσφαιρα, σε αυτό συμβάλλει και η εξαιρετική μουσική του Adam Janota Bzowski, μισή ντουζίνα ουσιώδη/αληθινά scare jumps και άλλες τόσες ιδιαίτερα disturbing σκηνές (κοφτού μοντάζ), μεταξύ των οποίων και το φινάλε (το οποίο μάλλον δεν ξεχνιέται ποτέ). 

Η μεγάλη επιτυχία της Rose Glass και ο λόγος που η ταινία είναι κατά κύριο λόγο  horror, έγκειται στο ότι καταφέρνει με  τα πλάνα της και την οπτική της, να “μπει” στο κεφάλι της ηρωίδας της και να μας κάνει να δούμε την ζωή μέσα από τα μάτια ενός τόσο διαταραγμένου ανθρώπου.

Προφανώς και έχουμε πολλά να περιμένουμε στο μέλλον από την αυτή τη δημιουργό.  

8/10

(Πηγές: Imdb, Wiki)

Imdb link: https://www.imdb.com/title/tt7557108/?ref_=fn_al_tt_1