Τρίτη 5 Ιουνίου 2018

Cockblockers – Cockblockers (2018) Metal, stoner


Με τέτοιο όνομα καταλαβαίνεις ότι το συγκρότημα δεν θέλει να περάσει απαρατήρητο. Το επιβεβαιώνει το ανατρεπτικό εξώφυλλο της πρώτης δουλειάς των Καλαματιανών (Lets kill the saints for a change), με το επίσης διαφορετικό (καλλιγραφικό) λογότυπο του συγκροτήματος. Για τη μουσική ρωτήστε το σβέρκο μου και για τις επιρροές τους Monster Magnet, Pantera και Clutch.
Stoner metal, προσεγμένο, τσιμεντένιας παραγωγής. Κοιτάει προς το νότο, τα φωνητικά του Πάνου όμως του δίνουν και έναν progressive/alternative χαρακτήρα που τους κάνει διαφορετικούς. 
Και κάπου εδώ θα είμαι απόλυτα ειλικρινής. Ξεκίνησα να ακούω το δίσκο γύρω στις 10 το βράδυ και με τα “Driven Dog” και “Deadweight”, είμαι σε φάση να φάω το παραδοσιακό βραδινό γιαουρτάκι μου (διατροφική φλωροσυνήθεια Παρασκευής). Το δεύτερο μέρος του “Deadweight” με ταρακούνησε, όμως μόνο με το “Carpet Burn” και το “Absinthe”, ένιωσα έντονα την ανάγκη να ανοίξω ένα fixaki (όπως και έπραξα). Το απόλαυσα στις δυο κομματάρες που επέλεξε το συγκρότημα να οπτικοποιήσει ως videoclip. Τα “Enemies” και “Be my Valentine”, είναι πιασάρικα και αλήτικα μαζί. Για να μην μακρηγορούμε, το “Sour” με έστειλε πάλι στο ψυγείο για αλκοόλ και μου χάρισε την πιο doomSabbath στιγμή του δίσκου. Εύγε! Έως το φινάλε βρέθηκα φτιαγμένος (άλλο τρεις μπύρες και άλλο γιαουρτάκι…) να κάνω σχέδια για live εμφάνιση στην Αθήνα, να ζητάω το “Taste Delight” παραγγελιά και να γουστάρω τον χαμό στο “For the loss”.
Είναι κλισέ η φράση “δεν ανακαλύπτουν τον τροχό”, όμως οι Cockblockers δεν είναι κλισέ stoner. Τσεκάρετε τους.
Εταιρεία: Furry Monster Records
Ημερομηνία: 3.2.2018

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου