Πέμπτη 24 Μαΐου 2018

Incident in a Ghostland (2018) Horror


Το “Martyrs” του 2008 είναι μια ταινία σταθμός του νέου Γαλλικού κύματος τρόμου, αλλά και ένα από τα πιο ακραία και φιλοσοφημένα φιλμ στην ιστορία του σινεμά του τρόμου. Ο Pascal Laugier (σενάριο, σκηνοθεσία) χώρισε την ταινία στη μέση, το πρώτο μέρος home invasion/ghost story, ενώ το δεύτερο torture porn με ένα απίστευτο σεναριακό twist και φινάλε. Η επόμενή του ταινία “Tall man” (η πρώτη Hollywood προσπάθεια) ήταν πολύ πιο light με μια αρκετά ενδιαφέρουσα ιστορία που όμως δεν κατάφερε να πείσει ούτε τους σκληροπυρηνικούς horror fans αλλά ούτε και ένα ευρύτερο κοινό (όπως ίσως επιθυμούσε).
Με μεγάλη επιφύλαξη, παρακολούθησα το trailer της νέας του ταινίας το οποίο εκτός του ότι δείχνει πολλά, μου φάνηκε και μια από τα ίδια (όχι τα δικά του αλλά του Hollywood (Jump Scares εις την πέμπτη, υπερβολικά κοστούμια και μια επιτηδευμένη ατμόσφαιρα).
Την Τρίτη 15.5.18 στα Village, έμελε να διαπιστώσω ότι τελικά είναι μια από τα ίδια τα δικά του (ευχάριστο) αλλά σε μια πολύ πρόχειρη και φτωχή εκτέλεση.
Η Beth, η αδερφή της Vera και η μητέρα τους Pauline, θα δεχθούν επίθεση από 2 ψυχοπαθείς στο σπίτι της αποθανούσας θείας Clara. Δεκαέξι χρόνια μετά, ο εφιάλτης θα ξυπνήσει και πάλι.
Όπως ανέφερα και νωρίτερα έχουμε αρκετά θετικά στοιχεία. Νεαρές κοπέλες, torture porn σκηνές, πάουερ κακοί,  δυνατό twist (στη μέση πάλι) και ένα βαθύτερο σχόλιο για την ανθρώπινη φύση. Extra bonus ένα καταπληκτικό πρώτο 15’ όπου ο Pascal Laugier είναι σαν να “παίζει” με όλα τα κλισέ του είδους, στα όρια της σάτιρας, και οι αναφορές στον Lovecraft. Και φτιαγμένος όπως είμαι (μετά το πρώτο 15΄) απόλαυσα την κατρακύλα. Φτωχοί διάλογοι (κάποιοι εσκεμμένα “δίνουν” και το twist), υπερβολικά πολλά ουρλιαχτά και κακή, ναι κακή, δουλειά στην κάμερα, στο μοντάζ, τη φωτογραφία και το μακιγιάζ. Ενώ story, σκηνικά (κλειστό σπίτι, κούκλες) και κακοί του επιτρέπουν να μεγαλουργήσει, το μοντάζ είναι ανυπόφορα γρήγορο στις σκηνές δράσης, ενώ οι λήψεις γενικότερα είναι τραγικά τετριμμένες και δεν εξυπηρετούν στο να προσδώσουν την κλειστοφοβική ατμόσφαιρα που θα έπρεπε. Η φωτογραφία είναι σχεδόν “real”, δεν βγάζει κάτι σκοτεινό, με αποτέλεσμα να αναδεικνύονται όλες οι λεπτομέρειες του φτωχού μακιγιάζ. Οι ερμηνείες είναι εσκεμμένα υπερβολικές, με την Mylene Farmer να είναι εκνευριστικά ψύχραιμη, ενώ η άτυχη Anastasia Philips δεν κάνει τίποτα άλλο από το να ουρλιάζει “Beth" κάτω από “μπαλόνια” και κιλά make up…..Κούκλα η Crystal Reed, κατά την γνώμη μου, ξεχωρίζει.
Το δεύτερο μέρος και ειδικά το τελευταίο 30λεπτο, μου φάνηκε αστείο,  όπου ουρλιαχτά, πλάνα με κακό μακιγιάζ και κλισέ φινάλε (με 2-3 slow motion μπουχαχά σκηνές) κορυφώνουν μια κατάσταση κακογουστιάς και προχειρότητας, ενώ οι σκληρές σκηνές ούτε στο ελάχιστο δεν πλησιάζουν την βαρβαρότητα  και το ύφος των βασανιστηρίων του “Martyrs”.
Όσο για το twist, αναπόφευκτο να το συγκρίνω και αυτό με του “Martyrs”, είναι μεν πολύ ενδιαφέρον αλλά εκτός του ότι το έχουμε ξαναδεί, δεν οδηγεί σε μια διαφορετική εξέλιξη και ένα αποστομωτικό φινάλε, παρά μόνο σε κλισέ καταστάσεις.
Αγαπητέ Pascal, εσύ ο ίδιος είχες βάλει ψηλά τον πήχη, και επειδή οι καλές προθέσεις δεν αρκούν,sorry αλλά....

4/10

Δείτε το τρέιλερ εδώ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου