The Fuzztones – Μια Εξομολόγηση

Με την ανακοίνωση της επικείμενης συναυλίας των The Fuzztones στην Αθήνα (Gagarin 28^η Οκτωβρίου) ένιωσα την ανάγκη να γράψω το παρόν κείμενο και να εξομολογηθώ. Ακριβώς όπως το ένιωσα, έτσι ακριβώς θα προσπαθήσω να το μεταφέρω στο χαρτί. Άμεσα, αλλά όχι πρόχειρα.

1988. Tο πολύτιμο χαρτζιλίκι μου ξοδεύεται με ευλάβεια σε κυκλοφορίες κυρίως της metal. “Piece of mind”, “Heaven and Hell”, “Kings of metal”, μέχρι και Liege Lord είχα αγοράσει για να τσεκάρω τι “λένε”.

Η απουσία του internet απαιτούσε πειραματισμούς, αγορές δίσκων που μετά και από πολλές ακροάσεις δεν άντεχα  να χαρακτηρίσω ούτε καν ως μέτριους για τα προσωπικά μου γούστα. Ακολουθούσαν πωλήσεις, ανταλλαγές (σπάνια) και ενημέρωση από στόμα σε στόμα. Το “Lysergic emanations” των The Fuzztones το ερωτεύτηκα από το εξώφυλλο. Το ρίσκο παρόλ’ αυτά μεγάλο. Metal δεν είναι… γιατί να μην προτιμήσω κάτι πιο ασφαλές; Oύτε καν hard rock. Και τι σημαίνει “Lysergic”;

Όταν η βελόνα ακούμπησε το βινύλιο, εγένετο Garage. 39 λατρεμένα λεπτά, που στα αυτιά μου ηχούσαν σαν η ιδανική σύζευξη Rolling Stones και Ramones. Ένας υψηλού επιπέδου φόρος τιμής, στον garage ήχο που καθιερώθηκε στα 60’s . Πολλή ενέργεια, hammond που ξεχωρίζει, ένα ηλεκτρικό ξεφάντωμα. Υπεύθυνος ο γίγαντας/δημιουργός Rudi Protrudi.

Τα χρόνια πέρασαν και το ντεμπούτο των The Fuzztones μπήκε στην άκρη για να ξεκουραστεί. Προτεραιότητες, υποχρεώσεις, χιλιάδες ακούσματα και δεν κατάφερα να τους παρακολουθήσω.

Έρχονται το ’91 στα ντουζένια τους κι εγώ πήγα Ramones. Βγαίνει το “Monster A Go Go”, ενώ εγώ ανακαλύπτω τα blues. Από το 2000 εμφανίζονται σχεδόν κάθε 3 χρόνια στην Ελλάδα και δεν τους βάζω προτεραιότητα. Αισθάνομαι σαν το γαμπρό που δεν πήγε εκκλησία… τη μέρα του γάμου…

Η παρέα μουσικών που συνοδεύουν εδώ και περίπου μια δεκαετία τον Rudi Protrudi (δεν είναι το πιο cool όνομα στο σύμπαν;), θα είναι για άλλη μια φορά στη χώρα μας το Σάββατο της 28^ης Οκτωβρίου στο Gagarin.

Σε μια συναυλία των The Fuzztones είναι δεδομένο ότι θα γίνει πάρτι, δεδομένη η ποιότητα του ήχου και του show. Κάντε τα αδύνατα δυνατά να είστε εκεί, να περάσετε καλά και να ξεφαντώσετε με τις κιθάρες και τις ιστορίες ενός πραγματικού Rock ‘n’ Roll hero.

Νιώθω καλύτερα… Τελικά κάτι ξέρουν οι γιαγιάδες που εξομολογούνται ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Κάπου πρέπει να τα πεις.

Το Σάββατο 28 Οκτωβρίου οι The Fuzztones δεν χάνονται. Όχι αυτή τη φορά.