Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2014

The Call (2013) Thriller


Το κοράκι επιστρέφει και πριν καν ξεκινήσει το κράξιμο του κυρίως κειμένου, σας συμβουλεύει ότι εάν δεν έχετε ελεύθερο χρόνο και κάπως βιτσιόζικα κινηματογραφικά γούστα, όπως δηλαδή να παρακολουθήσετε μια μετριότητα για να διαπιστώσετε τι ακριβώς φταίει, τότε δεν χρειάζεται να συνεχίσετε να διαβάζετε.
Το 6,7 της βαθμολογίας του “The call” στο Imdb με παρέσυρε , και πίστεψα ότι θα πρόκειται έστω για κάτι συμπαθητικό. Το story είναι ότι τηλεφωνήτρια του 911 μετά από ένα ολέθριο λάθος που θα στοιχίσει την ζωή ενός ανθρώπου, θα προσπαθήσει να βοηθήσει ένα θύμα απαγωγής που έχει μαζί του το κινητό τηλέφωνο. Η τηλεφωνήτρια είναι η Halle Berry και είναι η πιο good looking τηλεφωνήτρια που έχετε δει. Το αίσθημα της είναι αστυνομικός (με την μεταξύ τους σχέση να θυμίζει κάτι από Βουγιουκλάκη – Παπαμιχαήλ με την καλή έννοια) και έχει καθήκον της να βοηθάει τον κόσμο από την υπεύθυνη αυτή θέση. Εκτός από η πιο όμορφη σε όλο την υπηρεσία του 911 του LA, είναι και η πιο συγκινησιάρα και η πιο γλυκιά. Δηλαδή στο 80 % των σκηνών που εμφανίζεται το δάκρυ κρέμεται σταθερά λίγο πριν στάξει στο μάγουλο, ενώ αποκαλεί το θύμα της απαγωγής (που λέγαμε νωρίτερα) ως “Honey” γύρω στις 100 φορές (δέκα πάνω, δέκα κάτω…).
Τα γραφεία του 911 είναι το ένα σημείο δράσης ενώ το δεύτερο που είναι και διαφορετικά σκηνοθετημένο (Όλε…όλε…) ουσιαστικά είναι κινητό, αφού ακολουθεί τον απαγωγέα και το θύμα του. Όλο το σενάριο περιέχει αφελέστατες ανατροπές και αυθαιρεσίες με αποκορύφωμα το τελευταίο μέρος όπου η Halle Berry αποφασίζει να στερήσει την δουλειά από τον λεβέντη άντρα της και να μεταμορφωθεί στην εκδικήτρια που πάντα ονειρευόταν. Να απονείμει δικαιοσύνη βρε αδερφέ (χωρίς εκπαίδευση, χωρίς καν να ενημερώσει για το τι πρόκειται να κάνει…), έτσι όπως πρέπει να κάνουμε όλοι με τους κακοποιούς σε αυτές τις περιπτώσεις. Και εδώ (άμα έχετε αντέξει) έρχεται ένα από τα χειρότερα φινάλε που έχω παρακολουθήσει ποτέ. Λες και ο παραγωγός είπε στον σκηνοθέτη : " Μεγάλε δεν παίζουν άλλα φράγκα , αύριο τα μαζεύουμε , μπαίνει άλλος στο studio, κλείσε κάπως να τελειώνουμε….”. Τόσο προχειροφτιαγμένο και κακόγουστο που περιμένεις να γίνει κάτι μετά τους τίτλους τέλους που σκάνε στα μούτρα σου. Και όμως είναι άποψη και στιλ αλλά με μια εντελώς άκυρη σεναριακή κλεψιά.
Απαράδεκτον!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου