Ομολογώ
ότι δεν είχα ακούσει το “Afterglow”.
Ένα πολύ ενδιαφέρον, όπως αποδείχτηκε, ντεμπούτο νέο-ψυχεδέλειας από τους
Κύπριους Arcadian Child
(τι υπέροχο όνομα για συγκρότημα), το οποίο κυκλοφόρησε το 2017.
Αφορμή
της γνωριμίας μου με την μπάντα, αποτελεί το 2ο άλμπουμ τους, με
τίτλο “Superfonica”
στο οποίο όπως αναφέρει ο lead
κιθαρίστας και
τραγουδιστής του συγκροτήματος Παναγιώτης Γεωργίου, παίζουν non-generic psych rock. Η αλήθεια είναι ότι ο δίσκος είναι
τεράστιο βήμα για την μπάντα και ο όρος αποτυπώνει τον χωρίς ακριβή ταμπέλα ήχο
τους (αν και εγώ δεν μπορώ να βγάλω το seductive psych rock από το μυαλό μου).
Πριν
περάσω σε λεπτομέρειες ανά τραγούδι, αυτό που γίνεται άμεσα αντιληπτό είναι η
ξεκάθαρη αλλαγή του ήχου, της παραγωγής του άλμπουμ. Πυκνός, βαρύς, ομοιόμορφος
έντασης ήχος, όπου όλα τα όργανα και τα φωνητικά εξυπηρετούν moody low έως mid–tempo, psych-rock συνθέσεις. Συνθέσεις όπου η τετράδα “πειραματίζεται”,
ξεπερνά τις βασικές αρχές songwriting του
ντεμπούτου και μπορούν να αποτελέσουν άκουσμα και για ένα κλασικό ροκά (βλ. Pink Floyd), έως ένα fan των The Black Keys. Δεν είναι τυχαία η επιλογή των
ονομάτων που αναφέρω. Το “Superfonica”
είναι τόσο ατμοσφαιρικό αλλά και πιασάρικο ταυτόχρονα.
Αφήνοντας
πίσω την κανονικότητα λοιπόν, ρισκάρουν και βγαίνουν κερδισμένοι, καταθέτοντας
μια από τις καλύτερες εγχώριες rock
δουλειές για το 2018. “Bain Marie”: Μεθυστικό, θλιμμένο riff που δείχνει και την αγάπη τους για το stoner, μόλις μπουν και τα φωνητικά του
Παναγιώτη, “ισιώνεις” και το συγκρότημα έχει την προσοχή σου! Δεν πιστεύω ότι
γίνεται να μην ψαρώσεις με το “Twist
your Spirit”. Σαν stoner Black Keys, με μυστηριακή, χορευτική αύρα, θα
καταλήξει σε ένα μαγικό Beatles
/Floyd φινάλε.
Το
“Brothers” είναι mid-tempo επιmetalωμένη ψυχεδέλεια με ένα ρυθμικό riff που δεν χορταίνω να μην ακούω για 5
δευτερόλεπτα στη μέση του (φοβερή παύση!).
Στο
“Constellations” πρωταγωνιστούν
οι ανατολίτικες επιρροές περισσότερο από ότι στα προηγούμενα τραγούδια, ενώ το “Painting” είναι το πιο χασιματικό/ταξιδιάρικο
κομμάτι. Ονειρική η post κιθαριστική εισαγωγή και “Every time that I lose my soul in
chaos I’m thinking of you”. Εξαιρετική
κλιμάκωση στο μεγαλύτερο τραγούδι του δίσκου (σχεδόν 7 λεπτά). Καθόλου τυχαία
το “She flows” που ακολουθεί είναι το πιο up-tempo και alternative/mainstream τραγούδι του δίσκου, ότι πιο κοντά στο
ντεμπούτο τους. Τραγουδάρα που αν έγραφαν οι U2, θα είχε εκατομμύρια views και downloads. Τόσο καλό.
Όταν
έχεις ακούσει ένα δίσκο και δεν έχεις βρει ψεγάδι μέχρι αυτό το σημείο, τότε το
πιθανότερο είναι αυτό να συνεχιστεί μέχρι το τέλος. Και έτσι συμβαίνει με το Φλοϋδικό
“Before we die” και την πιο τελετουργική/occult/ανατολίτικη σύνθεση, το “The March”.
Ατμοσφαιρικό,
ομιχλώδες, αλλά πάνω απ’ όλα σαγηνευτικό, το τονίζω πάλι (έτσι ακριβώς ένιωσα
από την πρώτη μέχρι την τελευταία νότα), το “Superfonica” είναι μια εξαιρετική δουλειά
ψυχεδελικής ροκ που επιβάλλεται να ακούσετε. Εκτός αν φοβάστε τις εξαρτήσεις…
Eταιρία:
Ripple Music
Ημερομηνία:
23.11.2018
Band Fb link:https://www.facebook.com/arcadianchildband/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου