Σκηνοθεσία: William Lusting
Σενάριο: C.A. Rosenberg, Joe Spinell
Πρωταγωνιστούν: Joe Spinell, Caroline Munro, Abigail Clayton, Rita
Montone, Tom Savini κ.α.
Διάρκεια: 1h 27m
Ο Frank Zito, είναι ένας ψυχοπαθής που έζησε δύσκολα παιδικά
χρόνια και δεν μπορεί να ξεπεράσει το θάνατο της μητέρας του, που τον
κακοποιούσε. Θα επιδοθεί σε βάρβαρες δολοφονίες γυναικών, από τις οποίες
παίρνει ως τρόπαιο τα σκαλπ…
Ο
Joe Spinell, ο οποίος πρωταγωνιστεί σε αυτό εδώ
το Horror διαμάντι,
είναι ένας σπουδαίος ηθοποιός β’ ρόλων (“Rocky”, “Rocky II”, “Cruising” μεταξύ άλλων), ο οποίος συνυπογράφει
και το σενάριο της ταινίας.
Η
ταινία σε βάζει στο κλίμα από την πρώτη σκηνή. Ντοκιμαντερίστικη αισθητική, gore φόνοι (με τα εφέ του θεού Tom Savini, ο οποίος πρωταγωνιστεί και σε μια extreme σκηνή!) και μια αρρωστημένη προσέγγιση
από την πλευρά του δολοφόνου, ο οποίος παρουσιάζεται ξεκάθαρα ως άρρωστος χωρίς
την επιλογή των πράξεών του. Στη διάρκεια της δράσης του, ο Frank Zito θα γνωρίσει τη φωτογράφο Anna D’antoni (Caroline Munro) και προκειμένου να κερδίσει νέα
θύματα, θα μεταμορφωθεί σε έναν αξιολάτρευτο μποέμ καλλιτέχνη. Ο Joe Spinell είναι εκπληκτικός και όσο κλισέ είναι
η φράση, πραγματικά δίνει ρεσιτάλ. Είναι η ταινία για την οποία θα τον
θυμόμαστε. Και είναι μια δύσκολη ταινία. Στενάχωρη, με extreme απεικόνιση φόνων, κλειστοφοβική (το
δωμάτιο του Frank,
ο μικρόκοσμος του με τις κούκλες βιτρίνας…) αποπνέει τη σαπίλα που κυριαρχεί
στο μυαλό του δολοφόνου σε ενοχλητικό βαθμό.
Το
ξαναλέω: Τεράστια η ερμηνεία του Joe Spinnel ενώ είναι πολύ αληθοφανείς και οι
ερμηνείες όλου του καστ και κυρίως των θυμάτων.
Εντελώς
αλλού σε σχέση με τη μόδα των Slasher της
εποχής, και με ένα εφιαλτικό φινάλε.
Ο
Spinnel ήθελε να
κάνει και Maniac
No2 όμως δυστυχώς
δεν πρόλαβε (R.I.P. 1989)
Συμπαθέστατο
το ριμέικ του 2012, με τον Elijah
Wood (να παίζει με
τη φωνή του) και το τρικ όπου όλη η δράση είναι μέσα από τα μάτια του
δολοφόνου, όμως δεν πρέπει συγκρίνεται
με αυτό εδώ το αριστούργημα.
8/10
(Πηγές:
Imdb, Wiki)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου