Arbouretum – Song of the Rose (2017) Folk, Rock, Stoner

Αν και τους ακούω φανατικά από το 2009, είναι η πρώτη φορά που θα ασχοληθώ με τους Arbouretum, σε τούτο δω το blog, εφόσον πέρασαν 4 χρόνια από την τελευταία τους κυκλοφορία. Οι Arbouretum είναι ένα καλά κρυμμένο μυστικό της Αμερικάνικης indie σκηνής που θα έπρεπε κατά την ταπεινή μου άποψη να χαίρουν πολύ μεγαλύτερης εκτίμησης και αναγνώρισης. Ο ήχος τους είναι ένα ιδιαίτερο μείγμα υπνωτιστικών fuzz- desert κιθαριστικών riff και γλυκών φωνητικών μελωδιών του mastermind και ιδρυτή τους Dave Heumann. Συχνά οι εντάσεις είναι τόσο χαμηλές που εύκολα θα χαρακτηρίζονταν ως folk-americana. Το σίγουρο είναι ότι όσο κι αν έψαξα κάτι παρόμοιο, ακόμη δεν το έχω βρει. Είναι μοναδικοί σε αυτό που κάνουν.

Το προηγούμενο (5^ο) άλμπουμ τους “Coming out of the fog”, μετά και από τις συνεχείς εναλλαγές στο line up, ήταν αδιάφορο ( πλην εξαιρέσεων όπως το “Long Night”) και σε σημεία πλησίαζε την country. Έτσι, έσπασε ένα εκπληκτικό σερί τριών πολύ καλών άλμπουμ και ο Dave Heumann ασχολήθηκε με την προσωπική του καριέρα (αν και οι Arbouretum, ουσιαστικά αυτό είναι…). Στο “Song of the Rose”επιστρέφουν δυναμικά, με δουλεμένες ιδέες στο γνωστό τους ύφος με δυνατή ένταση και χωρίς filler. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί όταν είσαι δεσμευμένος (χωρίς αυτό να είναι κατακριτέο) σε ένα συγκεκριμένο ήχο, πολύ εύκολα μπορείς να επαναλαμβάνεσαι φτηνά. Οι Arbouretum επαναλαμβάνoνται με έμπνευση, όχι φτηνά. Με ουσία, φωνητικές μελωδίες που σου μένουν, και τις περισσότερες φορές με επική διάθεση. Τυπικά επιλέγω τα δυνατότερα:

“Call upon the fire”, “Song of the rose”, το πιο γλυκό “Woke upon the move”, και το καλύτερο “Fall from an Eyrie”.

Αν δεν έχετε ξανακούσει ποτέ Arbouretum, το “Song of the Rose” προσφέρεται για να ξεκινήσετε την γνωριμία σας. Αν θέλετε να πέσετε κατευθείαν στα βαθιά, ασχοληθείτε με το “The Gathering” (το καλύτερό τους).

Σε κάθε περίπτωση πιστεύω ότι θα τους εκτιμήσετε και θα προστεθούν στα ακούσματά σας.

7/10