Το Μαύρο Βουνό επιστρέφει μετά από έξι χρόνια απραξίας και
ένα μέτριο (indie)
δίσκο. Η τελευταία τους ομώνυμη δημιουργία κυκλοφόρησε το 2010 και δεν είχε
καμία σχέση με τα δυο πρωτοπόρα ψυχεδελοντούμ άλμπουμ τους, που είχαν
προηγηθεί.
Η Καναδέζικη παρέα είχε επισκεφθεί τη χώρα μας σε ένα
ενδιαφέρον live
(δυστυχώς δεν τα είχα καταφέρει να τους δω).
Και η μεγάλη επιστροφή είναι γεγονός. Επιστρέφοντας στις
ρίζες τους με μια παραγωγή όνειρο, δίνουν πλέον μεγάλη σημασία στην ατμόσφαιρα
και μοιράζουν επιτυχώς τα φωνητικά μεταξύ Stephen
Mcbean και Amber Webber.
Με τα νέα τους τραγούδια επιτυγχάνουν να συνδυάσουν rock attitude
και μεγαλειώδης ψυχεδελικές στιγμές. Ο μεγάλος πρωταγωνιστής,
πέραν των φωνητικών της Amber
Webber (γενικότερα όπως θα
ξέρετε ήδη, έχω θέμα με τα καλά γυναικεία φωνητικά), είναι τα πλήκτρα και η
συμμετοχή τους στα τραγούδια με τέτοιο τρόπο που να θυμίζουν το ύφος των
τεράστιων Pink Floyd. Ω ναι, οι Pink Floyd
είναι η βασική τους επιρροή εδώ πέρα και είναι τεράστια επιτυχία
τους ότι καταφέρνουν να σταθούν άξιοι συνεχιστές του ήχου τους.
Η εισαγωγή με το 9λεπτο επιβλητικό “Mothers of
the sun”
δεν προϊδεάζει για τη συνέχεια. Το κομμάτι είναι βέβαια υπέροχο και συνδυάζει
μια επαναλαμβανόμενη riffara,
με την ψυχεδέλεια, ενώ τα φωνητικά εναλλάσσονται αρμονικά.
Το “Florian
Saucer Attack”
είναι το μόνο up tempo τραγούδι του άλμπουμ και
ακούγεται σα σάουντρακ 80΄s ταινίας του Ed
Wood (αν είχε κάνει ποτέ).
Με το “Defector”
τα πράγματα σοβαρεύουν επικίνδυνα με τον ρυθμό και τις φωνητικές γραμμές να
θυμίζουν επικίνδυνα “The
Wall”. Ο Roger Waters
σίγουρα θα είναι περήφανος με τέτοιους μαθητές. Το “You can
dream” σας καλεί να ονειρευτείτε στο
χάσιμο των space πλήκτρων
του, ενώ το “ Constellations” είναι σα να παίχτηκε το riff του “The Wild
Flower” των The Cult,
από τους Uncle Acid and
the Deadbeats
( ίδιο riff,
διαφορετικού τύπου τραγουδάρα).
Με το “Live
Them all
up” θα λυγίσετε, αφού την
ακουστική εισαγωγή θα διαδεχθεί άλλη μια εξυψωτική στιγμή που θυμίζει “The Wall”.
Και φτάνουμε στο φινάλε όπου εναλλάσσονται δύο όμορφα τραγούδια
(“Cemetery breeding” και “Crucify
Me”), με πολύ όμορφες μελωδίες, με τα δύο τραγούδια που αποτελούν τους
θεμέλιους λίθους του άλμπουμ. Τα “Over
and Over,
The Chain”
και “Space To
Bakersfield” έχουν διάρκεια εννιά λεπτά έκαστο
και έχουν περιορισμένα φωνητικά που περιλαμβάνουν σύντομους στίχους. Η μουσική
τους όμως προσφέρεται για βαθείς στοχασμούς και ταξιδιάρικες αναπολήσεις, με τα
πλήκτρα να κλέβουν την παράσταση στο πρώτο και το solo της κιθάρας να μας
αποτελειώνει στο δεύτερο.
Άρτια, σύγχρονη ψυχεδελική rock.
9/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου