Ghost - Meliora (2015) Heavy metal, occult rock

Ghost Meliora

 

Οι Ghost με το άλμπουμ “Meliora”, ορίζουν με ακρίβεια το στυλ τους και αποτελούν μια άκρως ιδιαίτερη περίπτωση συγκροτήματος που μπορεί να συγκινήσει το mainstream κοινό με την εμφάνιση και τα εμπορικά τους τερτίπια αλλά ταυτόχρονα να είναι underground και metal μέχρι το κόκκαλο.

Σε μια χρονιά, που στο χώρο του vintage heavy rock, από ότι φαίνεται ο περισσότερος κόσμος θα διαμορφώσει με δυσκολία το top 10 των επιλογών του, οι Ghost κατακτούν άνετα μια θέση στο δικό μου.

Για όσους δεν γνωρίζουν, οι Ghost είναι ένα συγκρότημα από τη Σουηδία, το οποίο μέχρι και σήμερα δεν έχει αποκαλύψει τις ταυτότητες των μελών του, που ξεπήδησε από την underground σκηνή κυκλοφορώντας το install classic ντεμπούτο τους το 2010. Σατανική στιχουργική θεματολογία, μελωδικά φωνητικά από τον Papa Emeritus και “Mercyful Fate” feeling και riffολογία! Μια άκρως μυστηριώδης και ενδιαφέρουσα μπάντα, λοιπόν, που με το δεύτερο άλμπουμ “Infestissumam” παρουσίασε ένα πιο pop πρόσωπο ενώ αποδείχτηκε ότι η πλειοψηφία των δηλώσεών τους αλλά και το όλο concept είναι για καθαρά εμπορικούς σκοπούς. Αυτό φυσικά δεν είναι κατακριτέο και μακάρι και άλλοι να είχαν τέτοιες εντυπωσιακές ιδέες προώθησης της (κακά τα ψέματα) πορωτικής, κολλητικής και ποιοτικής heavy μουσικής τους.

Ομολογώ ότι ήμουν επιφυλακτικός για τούτη εδώ την τρίτη τους δουλειά, φοβούμενος ότι οι εμπορικοί στόχοι του συγκροτήματος θα επηρεάσουν τη μουσική των occult αυτών τύπων και θα την οδηγήσουν σε αδιάφορα και τετριμμένα μονοπάτια.

Οι Ghost επιστρέφουν στον ήχο του πρώτου τους δίσκου (πίσω τα βαρβάτα riff λοιπόν) και τον συνδυάζουν με τα καλύτερα στοιχεία του δεύτερου. Το αποτέλεσμα είναι η πιο ολοκληρωμένη δουλειά τους, που σίγουρα συγκαταλέγεται στις αποκαλύψεις του 2015. Αναλυτικότερα, διαβάστε τι θα ακούσουν τα αυτάκια σας και  δώστε του, την προσοχή που του αξίζει.

Spirit: Από το πρώτο κομμάτι οι Ghost riffάρουν και εγκλωβίζουν τον ακροατή σε μια Mercyful Fate σύνθεση με τα σχεδόν Beatles φωνητικά του Papa Emeritus III (που αντικατέστησε τους I και II - είπαμε έχουν φοβερές ιδέες…). Οι κιθάρες έχουν επιστρέψει και ένα κολλητικό ρεφρέν θα μας οδηγήσει στην μπασιά του

From the pinnacle to the pit: όπου τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο evil, με αρκετές εναλλαγές (βαρύ κουπλέ, μελωδικό ρεφραίν).

Cirice: Metallica εισαγωγή και το καλύτερο ρεφραίν του δίσκου. Ένα απόλυτο Ghost κομμάτι.

Spoksonat: Εδώ έχουμε ένα σύντομο ακουστικό instrumental που ο σκοπός του είναι να μας οδηγήσει στο πιο διαφορετικό τραγούδι του δίσκου.

He is: Ηχογραφήθηκε και συμπεριλήφθηκε στο άλμπουμ μετά από προτροπή του Selim Lemouchi (R.I.P.) των The Devil's Blood. Όπως καταλαβαίνετε μετά το θάνατο του SL, το ύφος και οι στίχοι του τραγουδιού αποκτούν άλλη διάσταση. Σαν αφιέρωση, στην κληρονομιά που μας άφησε αυτός ο μυστηριώδης αλλά και προβληματικός όπως αποδείχθηκε άνθρωπος.

Mummy Dust: Κοφτές, ρυθμικές κιθάρες και άλλο ένα πορωτικό κομμάτι, με 80΄s πλήκτρα να παρεμβάλλονται. Τα πιο παραμορφωμένα φωνητικά του Papa Emeritus III.

Majesty: Το αγαπημένο μου. Εκπληκτική εισαγωγή Deep Purple meets Black Sabbath και πανέμορφες κιθάρες στο πιο 70΄s κομμάτι που έχουν γράψει.

Devil Church: Ιντερλούδιο αλλά Ennio Morricone.

Absolution: Άλλο ένα riff από αυτά που άλλοι στηρίζουν ολόκληρη καριέρα.

Deus In Absentia: Αν το πιάνο εμφανίζεται συχνά (π.χ. στα Mummy Dust, Absolution), στο Deus In Absentia αποτελεί τη βάση αυτού του οπερετικού-Savatage meets Queen κομματιού. Εντυπωσιακή σύνθεση. Ίσως κλείνοντας αυτό το άλμπουμ να μας δείχνει το δρόμο και το ύφος του επόμενου!

Hail to the Pope!

8.5/10